دانشمندان یکی از قدرتمندترین انفجارهایی را که تاکنون به چشم رسیده، تماشا کرده‌‌‌اند - و [نتیجه] این [مشاهده] ممکن است توضیح دهد که حیات از کجا آمده است.

این انفجار فوق‌العاده درخشان، یک انفجار پرتو گاما به نام «جی‌آر‌بی ۲۳۰۳۰۷ای» زمانی رخ داد که دو ستاره نوترونی به هم برخورد کردند و در هم ادغام شدند.

این موجب وقوع انفجاری عظیم شد که در سراسر گیتی موج و لرزه ایجاد کرد. این انفجار را می‌شد را از زمین دید و دانشمندان با استفاده از انواع تلسکوپ‌های زمینی و فضایی، از جمله تلسکوپ فضایی جیمز وب جدید ناسا، آن را مشاهده کردند.

آن‌ها مشاهده کردند که این برخورد چگونه یکی از درخشان‌ترین انفجارها را از نوع خود، با درخشش بیش از یک میلیون بار بیشتر از کل کهکشان راه شیری ما، شکل داد. این انفجار به مدت نسبتا طولانی ۲۰۰ ثانیه به طول انجامید که برای یک انفجار پرتو گامای ناشی از برخورد ستارگان نوترونی، رایج نیست و تا همین اواخر پنداشته می‌شد که ناممکن باشد.

در پی انفجار، پژوهشگران عنصر شیمیایی مهمی به نام تلوریم را تشخیص دادند. این عنصر، یکی از مواد ضروری لازم برای استمرار و حفظ حیات روی زمین است، و این کشف می‌تواند به توضیح چگونگی پیدایش حیات کمک کند.

دانشمندان بر این باورند که این انفجارها که کیلونووا نامیده می‌شوند، همچنین می‌توانند منبع [پدید آمدن] سایر مواد مهم ضروری برای حیات روی زمین، مانند ید و توریم، باشند.

اندرو لوان، از دانشگاه رادبود، نویسنده اصلی مقاله جدید [می‌گوید]: «صرفا ۱۵۰ سال و اندی از زمانی که دیمیتری مندلیف جدول تناوبی عناصر را ثبت کرد، به لطف تلسکوپ جیمز وب سرانجام در موقعیتی قرار داریم که می‌توانیم پر کردن آخرین جاهای خالی را از فهم‌ اینکه همه چیز در کجا ساخته شده است، آغاز کنیم.»

یافته‌های جدید نشان می‌دهد که عناصری که برای [پیدایش] همه چیز پیرامون ما مهم‌اند، در برخورد ستاره‌های نوترونی شکل گرفته‌اند.

بن گومپرتز از دانشگاه بیرمنگام گفت: «فوران‌های پرتو گاما از جت‌های خروجی قدرتمندی ناشی می‌شوند که تقریبا با سرعت نور حرکت می‌کنند – در این مورد، برخورد بین دو ستاره نوترونی، آن‌ها را ایجاد می‌‌کند. این ستارگان چند میلیارد سال صرف چرخش مارپیچی به سمت یکدیگر کردند تا با هم برخورد کنند تا انفجار پرتو گامایی را که در ماه مارس امسال مشاهده کردیم، ایجاد کنند. محل ادغام به اندازه طول تقریبی کهکشان راه شیری (حدود ۱۲۰هزار سال نوری) بیرون از کهکشان اصلی آن‌ها قرار دارد؛ به این معنی که آن‌ها باید با هم به فضای [بیرون از کهکشان خودشان] پرتاب شده باشند.»

«برخورد ستارگان نوترونی، شرایط لازم را برای ساخت عناصر بسیار سنگین فراهم می‌کند و درخشش رادیواکتیو این عناصر جدید، انرژی کیلونووایی را که هنگام فروکش کردن انفجار شناسایی کردیم، تامین می‌کند. کیلونواها بسیار نادرند و مشاهده و بررسی آن‌ها بسیار دشوار است؛ به همین دلیل است که این کشف بسیار هیجان‌انگیز است.»

این یافته‌ها در مقاله جدیدی با عنوان «تولید عناصر سنگین در جریان یک ادغام اجرام فشرده مشاهده‌شده با تلسکوپ فضایی جیمز وب» که در [مجله] نیچر منتشر شده، گزارش شده است.

[توضیح: گران‌نواختر یا کیلونوا (kilonova) یک رخداد ستاره‌شناسی گذرا است که از ۲۰۱۰ به این سو مطرح شده است. کیلونواختر در اثر برخورد دو ستاره نوترونی رخ می‌دهد و از آنجا که بیش از هزار برابر یک نواختر (فوران انفجاری کوتوله سفید) انرژی تولید می‌کند، کیلونواختر یا کیلونوا (kilonova) خوانده می‌شود.]