حملات و تهدیدهای روزانه حوثی‌ها در آب‌های دریای سرخ همچنان ادامه دارد و دولت بایدن نیز با گذشت بیش از پنج روز از حمله مرگبار یک گروه شبه‌نظامی وابسته به جمهوری اسلامی در اردن، هنوز هیچ پاسخ مشخصی به کشته شدن سه تن از نیروهای نظامی خود نداده است.

در این میان، تحلیل‌گران، کارشناسان خاورمیانه و رسانه‌های بین‌المللی به گمانه‌زنی‌های خود درباره بایدها و نبایدهای سیاست کنونی دولت بایدن در خاورمیانه، به‌طور مشخص در قبال جمهوری اسلامی، آینده جنگ در نوار غزه و مسئله تشکیل دولت مستقل فلسطین ادامه می‌دهند.

روزنامه نیویورک‌تایمز روز پنجشنبه اول فوریه (۱۱ بهمن‌ماه ۱۴۰۲) یک یادداشت تحلیلی به‌قلم توماس فریدمن نویسنده و کارشناس مسائل سیاست خارجی آمریکا و خاورمیانه منتشر کرد.

فریدمن در ابتدای یادداشت خود ابراز امیدواری می‌کند که دولت کنونی در ایالات متحده باید متوجه موقعیت خطرناک و پیچیده کنونی در منطقه باشد و در نهایت سیاست درست و سنجیده‌ای در پیش گیرد.

توماس فریدمن در ادامه یادداشت خود هشدار می‌دهد اگر دولت بایدن چنین سیاستی را در خاورمیانه در پیش نگیرد، نه‌تنها موقعیت جمهوری اسلامی تقویت و اسرائیل منزوی خواهد شد بلکه در آینده خود آمریکا نیز قدرت تاثیر‌گذاری کنونی‌اش را نخواهد داشت.

به‌نوشته یادداشت‌نویس روزنامه‌نیویورک‌تایمز، سیاست درستی که دولت بایدن باید در دستور کار قرار دهد و نشانه‌هایی از آن هم دیده می‌شود باید واجد سه محور کلی باشد.

به‌ باور توماس فریدمن، دولت بایدن باید در درجه نخست یک سیاست قاطع، محکم و بازدارنده در برابر اقدامات جمهوری اسلامی در منطقه اتخاذ کند. این سیاست باید شامل واکنش نظامی مشخص به حکومت ایران در قبال کشته شدن سه تن از نیروهای نظامی آمریکا در خاک اردن باشد.

در مرتبه دوم، دولت بایدن باید یک ابتکارعمل بی‌سابقه دیپلماتیک در راستای تشکیل کشور مستقل فلسطین به‌کار گیرد. به‌نوشته توماس فریدمن، این کار باید همین الان انجام شود و در نهایت مستلزم به‌رسمیت شناختن یک دولت غیرنظامی مستقل فلسطینی در نوار غزه و کرانه غربی است.

در مرتبه سوم، ایالات متحده باید دست به یک ائتلاف امنیتی گسترده با مشارکت عربستان سعودی بزند. اقدامی که خودش مستلزم عادی شدن روابط تل‌آویو و ریاض است.

به‌نوشته فریدمن، اگر دولت آمریکا بتواند چنین دستورکاری را پیش گیرد منطقه شاهد بزرگ‌ترین تحول از زمان پیمان صلح «کمپ‌دیوید» در سال ۱۹۷۹ خواهد بود. اما اگر چنین سیاست پیش‌نرود، آن‌گاه همان طور که نویسنده پیشتر اشاره کرده است، موقعیت جمهوری اسلامی تقویت خواهد شد و ایالات متحده بیش از گذشته قدرت تاثیرگذاریش را از دست می‌دهد.