طبق مطالعه جدیدی که روز دوشنبه در مجله الکترونیکی پزشکی بالینی «لنست» منتشر شد، خطر سکته مغزی در افراد میانسال و مسنی که برای مدت زمان طولانی احساس تنهایی دارند، بیشتر از کسانی است که خود را تنها حس نمی‌کنند. به عبارت دیگر حتی اگر فردی که احساس تنهایی می‌کند، هیچ نشانه‌ای از افسردگی یا انزوای اجتماعی نداشته باشد، باز هم احتمال سکته مغزی در او بیشتر است. 

ینی سو، محقق ارشد بخش علوم اجتماعی و رفتاری در هاروارد و نویسنده اصلی این مقاله، گفت: «احساس تنهایی روز‌به‌روز بیشتر به یکی از مشکلات اصلی برای سلامتی عمومی تبدیل می‌شود. نتایج تحقیقات بیشتر نشان می‌دهد که چرا چنین است.»

او افزود: «طبق نتایج این مطالعات، تنهایی، به‌خصوص زمانی که به مدت طولانی ادامه یابد و مزمن شود، می‌تواند باعث سکته مغزی شود که یکی از عوامل اصلی ناتوانی درازمدت و مرگ‌و‌میر در سراسر جهان است.»

به گزارش ای‌بی‌سی نیوز، محققان در این مطالعه از داده‌های پژوهش بهداشت و بازنشستگی دانشگاه میشیگان استفاده کردند که حدود ۹ هزار بزرگسال ۵۰ ساله بدون سابقه سکته مغزی را به مدت ۱۰ تا ۱۲ سال زیرنظر داشت. نتایج حاکی از آن بود افرادی که به مدت طولانی احساس تنهایی داشتند، مستقل از انزوای اجتماعی، نشانه‌های افسردگی، شاخص توده بدنی، فعالیت‌های بدنی و دیگر مشکلات سلامتی، ۵۶ درصد بیشتر در معرض خطر سکته مغزی بودند. 

تحقیقات قبلی از ارتباط میان تنهایی و خطر بیماری‌های قلبی عروقی خبر می‌داد. اما مطالعه جدید اولین مطالعه طولانی‌مدت در مقیاس بزرگ است که به بررسی ارتباط بین احساس تنهایی و خطر سکته در طول زمان می‌پردازد. به گفته دکتر جولیان هولت لانستاد، استاد روانشناسی و علوم اعصاب، این مطالعات در راستای پژوهش‌های دیگری است که نشان می‌داد تنهایی و وضعیت ضعیف‌تر سلامتی به هم ربط دارند. او با تاکید بر عنصر زمان، تایید کرد که آثار آسیب‌زننده تنهایی در طول زمان آن آشکار می‌‌شود. 

طبق پژوهشی که به بررسی سطوح تنهایی در طول زمان پرداخت، سطوح پایدار و مداوم تنهایی بدترین پیامدها را داشتند. شرکت‌کنندگانی که ارزیابی‌های اولیه تنهایی را پشت سر گذاشته بودند، در طول دوره پیگیری از سال ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۸، با یک هزار و ۲۳۷ مورد سکته مغزی مواجه شدند و شرکت‌کنندگانی که دو ارزیابی تنهایی را تکمیل کردند و هر دو بار احساس تنهایی داشتند، با ۶۰۱ سکته در طول دوره پیگیری مواجه بودند. این مطالعه همچنین زمینه خطر سکته مغزی هر گروه را، بدون دخالت دادن عوامل خطر سلامتی و رفتاری، از جمله انزوای اجتماعی و علائم افسردگی، بررسی کرد.

ینی سو در بیانیه‌ای اعلام کرد: «ارزیابی‌های مداوم تنهایی کمک می‌کند تا افرادی را که برای مدت طولانی تنها مانده‌اند و به این دلیل بیشتر در معرض خطر سکته مغزی قرار دارند، شناسایی کنیم. اگر ما نتوانیم به احساس تنهایی این افراد در مقیاس خرد و کلان رسیدگی کنیم، ممکن است با عواقب سلامتی جدی مواجه شویم. »مداخلات باید به طور خاص احساس تنهایی را، که نوعی ادراک شخصی است، هدف قرار دهند و نباید آن را با انزوای اجتماعی اشتباه گرفت.»