یک تاجر افغان با بودجه‌ای معادل نیم میلیون دلار آمریکا، توانسته است برای نخستین بار، یک پرورشگاه پرورش عقرب (کژدم) در استان هرات ایجاد کند. این نخستین بار است که زهر عقرب درافغانستان تولید می‌شود.
گفته می‌شود در این پرورشگاه بیش از ۲۲ هزار نوع عقرب وجود دارد که از نقاط مختلف استان هرات جمع‌آوری و نگهداری می‌شود.
زهر عقرب از جمله با ارزشترین مایعات جهان به شمار می‌رود. این زهر بیشتر به کشورهای آمریکا، اروپا و کشورهای عربی صادر می‌شود.
مدیر این مزرعه می‌گوید عقربها هرسه ماه ۳۰۰ گرم زهر تولید می‌کنند و هر سه لیتر زهر عقرب، در بازارهای جهانی به بهای ۲۹ میلیون دلار به فروش می‌رسد.
گفته می‌شود از زهر عقرب برای مداوای بیماری سرطان و تولید آنتی بیوتیک در پزشکی استفاده می‌شود. زهر کژدم حاوی «کلوروتوکسین» است که در شناسایی اندازه و موقعیت تومورهای سرطانی، بسیار مورد استفاده است. همچنین از زهر عقرب برای از بین بردن بیماری مالاریا نیز استفاده می‌شود.
کژدم یا عقرب نام یکی از گونه‌های عنکبوتیان است که دارای هشت پا، نیش و زهر کشنده هستند. نیش این خزنده در انتهای دم آن قرار دارد. کژدمها شب‌ها به آرامی به فعالیت زیستی خود می‌پردازند و بیشتر درآب وهوای گرم فعال هستند و به همین دلیل است که عقربها در فصل‌های گرم بیشتر دیده می‌شوند.
کژدمها می‌توانند ماده سمی کشنده را از قسمت عقب بدن‌شان به طرف مهاجم بپاشند. این جانور بیشتر در شب‌ها شکار می‌کند و پاهای جلویی خود را برای پیدا کردن غذا به کار برده و پس از یافتن غذا آنرا با چنگال‌هایش می‌گیرد. این گزنده درمحیط خارج از خانه در زیر سنگ‌ها، زیر پوست درختان، میان هیزم‌ها و جاهایی شبیه به آن یافت می‌شود. درمحیط خانه در حمام، دستشویی، آشپزخانه و محیط‌های مرطوب دیده می‌شوند. عقربها درطول روز در گوشه‌ای بی‌حرکت و پنهان هستند.
کژدمها به رنگ‌های مختلف مانند زرد، سیاه، مایل به قهوهای و خاکستری وجود دارند و اندازه آنها ۱.۵ تا ۱۸ سانتیمتر است، اما بواسطه شکل بدنی خود که حالت تخت و صاف دارند می‌توانند ازشکاف‌هایی به عرض ۳ میلیمترعبور کنند و وارد مکان‌های مختلف بشوند. جالب‌تر اینکه عقربها دو دشمن طبیعی دارند: یکی از آنها یک نوع پرنده به اسم «سار» و دیگری مگس است.
شایعاتی که می‌گویند عقرب‌های زرد و سیاه خطرناک‌تر از انواع دیگر هستند، پایه علمی ندارد و رنگ عقربها هیچ نقشی در غلظت و خطرناک بودن سم آنها ندارد. اما می‌توان گفت که سم عقربها در نواحی خشک و گرمسیر غلظت بالایی دارد. خوشبختانه خطرناکترین عقربها هنگام نیش زدن انسان، تمام سم خود را تزریق نمی‌کنند. این گزنده‌ها درمصرف سم خود صرفه‌جویی می‌کنند، چون عقربها برای جبران سم از دست‌رفته خود، نیاز به تغذیه بیشتر پیدا می‌کنند و همیشه موقع گزیدن کوشش می‌کنند با تزریق کمترین میزان زهر، دفع خطر کنند.
عقربها، مانند جانواران دیگر در برابر هر شرایط سختی تا لحظه مرگ مقاومت دارند و مهمتر اینکه ضعیف‌ترین عقربها ۴۰ هزار راد (واحد اندازه‌گیری تشعشعات تولید کننده یون جذب شونده) را تحمل می‌کنند که این عدد در مورد انسان‌ها کمتر از ۶۰۰ «راد» است و به همین دلیل حتی از انفجارهای اتمی هم جان سالم به در می‌برند.
