کریستین ساینس مانیتور در گزارشی با اشاره به افزایش تعداد خودکشی‌ها در ایران می‌نویسد، خودکشی‌های پیاپی، از جانبازان جنگی گرفته تا نگهبانان و حتی کودکان و نوجوانان، تصاویر ناامیدی را به نمایش می‌گذارد. دلایل خودکشی پیچیده است، اما دلیلی برای افزایش تعداد ایرانیانی که خودکشی می‌کنند، وجود دارد. بسیاری آن ‌را افزایش ناامیدی و نوعی اعلام جرم علیه سیستم سیاسی حاکم می‌دانند.

چهار دهه پس از انقلاب اسلامی سال ۱۳۵۷ که قدرت را به‌نام «عدالت اجتماعی» برای فقرا و «ستمدیدگان» به‌دست‌گرفت، و درمیان فروپاشی اقتصادی، ایران با مساله افزایش خودکشی مواجه شده‌ است. 

به گزارش روزنامه جهان‌صنعت، «روند خودکشی در ایران افزایش یافته و تلاش برای خودکشی در سه ماه اخیر ۲۳ درصد بالارفته‌است. این خودکشی‌ها به صورت زنجیره‌ای، یا وحشتناک‌تر از آن، در مقابل چشمان عموم رخ می‌دهد.»

این گزارش می‌افزاید: «مقام‌های مسئول می‌گویند که آمارهای رسمی تنها نوک کوه یخ است، اما ضرورت اقدام برای کاهش این خودکشی‌ها با موارد اخیر آشکارتر می‌شود. به‌نظرمی‌رسد که خودکشی‌های اخیر حاوی پیام دراماتیکی درباره لزوم کاهش یاس در جامعه است.»

 به گزارش کریستین ساینس مانیتور، طی ماه گذشته، به‌عنوان نمونه، سه خودکشی عمومی ایران را تکان داد. مردم تصاویر گرافیکی را در شبکه‌های اجتماعی دست‌به‌دست می‌کردند که نشان می‌داد بر اساس آخرین آمار، سالانه بیش از پنج هزارنفر به زندگی خود پایان می‌دهد.

این گزارش با اشاره به اقداماتی از جمله اعلام اجرای برنامه ملی پیشگیری از خودکشی از سوی وزارت بهداشت در ماه دسامبر، نصب دیوارهای شیشه‌ای در ایستگاه‌های مترو برای جلوگیری از خودکشی و راه‌اندازی یک خط تلفن مستقیم، (که مقامات ایران ادعا می‌کنند در سال ۲۰۱۷ از ۸ هزار و ۵۰۰ خودکشی جلوگیری کرده)، ادامه می‌دهد که پلیس و امدادرسانان برای مواجهه با افرادی که قصد خودکشی دارند، آموزش دیده‌اند.

«با وجود همه این تمهیدات، تعداد رسمی خودکشی‌ها در سال گذشته ایرانی ۵ هزار و ۱۴۳ مورد بوده که نسبت به سال قبل از آن هشت درصد افزایش نشان می‌دهد.»

این گزارش در پایان، گفته‌های یک روزنامه‌نگار ساکن تهران را نقل کرده ‌است: «وقتی یک جانباز را می‌بینید که خود را آتش زده، وقتی یک کارگر حوزه نفت و گاز را می‌بینید که در محل کارش خود را حلق‌اویز کرده، نماد فقر و بدبختی در کنار ثروت را دیده‌اید؛ ثروتی که مردم معتقدند به جای آن‌که برای خودشان خرج شود به سوریه، لبنان و فلسطین فرستاده می‌شود.»