حکایت کودکان کار در ایران به یک معضل بنیادی تبدیل شده است که گویا مقابله با آن از عهده سازوکارهای تعریف شده و با روش مسئولین امر بسیار دشوار شده است. 

رئیس اورژانس اجتماعی کشور می‌گوید گردش مالی کار کودکان خیابانی تنها در تهران بیش از «هزار میلیارد تومان» است و به گفته او نکته تأسف‌بار اینجاست که کمتر از« ۳۰ درصد این پول در اختیار کودکان کار قرار می‌گیرد». 

محمود علی‌گو رئیس اورژانس اجتماعی کشور که در یک برنامه تلویزیونی حاضر شده بود با اشاره به اینکه کودکان خیابانی براساس برخی معیارها مانند اینکه از کجا آمده‌اند و یا جنسیت آنها چیست، در سه دسته تقسیم‌بندی می‌شوند.

به گفته این مقام مسئول دسته اول کودکان کار، بچه‌هایی هستند که به صورت «قاچاق» وارد این چرخه شده‌اند.

بنا به گفته محمود علی‌گو «در حقیقت آنان توسط باندهایی به شهرها آورده‌ و رها شده‌اند و به‌معنایی فروخته شده‌اند». وی در توضیح دسته دوم این کودکان گفته است که آنان «در قالب باندهای خانوادگی کار می‌کنند». به گفته او «گروهی این دسته از کودکان را رهبری می‌کنند». 

 مدیرکل دفتر آسیب‌دیدگان اجتماعی سازمان بهزیستی درباره شرایط قانونی برای  برخورد با باندهای استثمار کودکان کار گفته است که «قانون این امر را به‌ عهده نهادهای انتظامی گذاشته است و گفته پلیس برخورد کند. اگر برخوردی صورت می‌گیرد، بهزیستی پذیرای کودکانی است که در آن باند هستند چراکه آنها باید سازماندهی شوند». 

رئیس  اورژانس اجتماعی کشور  گروه سوم  کودکان کار را کسانی معرفی کرده است که «خودشان وسط خیابان آمده‌اند و کار می‌کنند که وضعیت زندگی‌شان را بهتر کنند».

 مدیرکل دفتر آسیب‌دیدگان اجتماعی سازمان بهزیستی با بیان اینکه «بیش از نیمی از کودکان کار خیابانی در کشورمان از اتباع کشورهای دیگر هستند» گفته که «این کودکان به‌صورت قانونی یا غیرقانونی وارد ایران شده و مشغول کار هستند». 

این مقام مسئول با توضیح اینکه ورود قانونی و یا غیرقانونی کودکان به کشور هیچ توجیهی در ادامه فعالیت کودکان کار ندارد گفته است که «فرآیند کودک کار فرآیندی غیرقانونی است. البته اختلافاتی وجود دارد و عده‌ای با این حرف من مخالفند. از نظر من مصلحت کودک مهم‌تر از هر چیز دیگری است».

این مقام مسئول در تامین اجتماعی گفته است که «اگر می‌خواهیم کاری کنیم نباید از حلقه کودک شروع کنیم بلکه باید از حلقه خانواده آغاز کنیم و به‌ سمت توانمندسازی خانواده‌ها برویم». 

علی‌گو در مورد برخورد با کودکان کار از سوی مردم هم گفته است که «برخورد با کودک باید برخوردی باشد که شأن او را حفظ کند. این اشتباه است که بگوییم چون کودک کار است، حق داریم هر حرفی را بزنیم».

علی‌گو تاکید کرده است که «هر یک ریالی که شما به آن کودک کمک می‌کنید، حضور او را در خیابان تثبیت می‌کنید و بیزینس فعال می‌ماند. باید در یکجایی بیزینس را بشکنیم».