دانشمندان دریافته‌اند که زمین ممکن است برای تمدن‌های بیگانه در سیارات خارج از منظومه شمسی قابل مشاهده باشد.

یکی از پروژه‌های اصلی ستاره‌شناسان در سال‌های اخیر، جست‌وجوی سیارات فراخورشیدی و کراتی فراسوی منظومه شمسی ما بوده است. سوال کلیدی که با پیدا کردن این سیارات پیش می‌آید، این است که آیا این سیارات قابلیت حیات دارند یا نه، و این که آیا ما قادر خواهیم بود سیارات زیست‌پذیر قابل سکونت را از این فاصله شناسایی کنیم یا نه.

اینک ستاره‌شناسان این پرسش را برعکس کرده‌اند و در این باره تحقیق کرده‌اند که آیا ممکن است ما توسط سایر تمدن‌های بیرون از منظومه شمسی‌مان قابل شناسایی باشیم، یا نه. دانشمندان دریافته‌اند که بله، تمدن‌های بیگانه می‌توانسته‌اند ما را شناسایی کنند و ما با تمام جزییات لازم، برای آن‌ها قابل ردیابی هستیم. 

در یک مطالعه، دانشمندان یک فهرست هزارتایی از ستارگانی مشابه خورشید را که احتمال وجود سیاراتی شبیه زمین در مدار ناحیه زیست‌پذیر آن‌ها وجود داشت، مورد بررسی قرار دادند. منطقه زیست‌پذیر، ناحیه‌ای است که در آن یک سیاره نه آنقدر به ستاره خود نزدیک است که بسیار داغ شود، و نه آنقدر دور است که بسیار سرد شود. تمامی این سیاره‌ها در فاصله‌ای حدود ۳۰۰ سال نوری از زمین قرار داشتند و به عنوان بخشی از کاتالوگ ماهواره نقشه ‌بردار فراخورشیدی گذران TESS ناسا شناسایی شدند که سیارات فراخورشیدی را دسته بندی می‌کند.

دانشمندان دریافتند که بسیاری از آن‌ها قادر خواهند بود زمین را، و اگر تکنولوژی درست را داشته باشند، رد پای حیات موجود در سیاره ما را مشاهده کنند.

مقاله‌ای با عنوان «کدام ستاره‌ها می‌توانند زمین را به عنوان یک سیاره فراخورشیدی گذران مشاهده کنند» که مشروح این تحقیق را بررسی کرده است، در گزارش‌های ماهانه انجمن ستار‌شناسی سلطنتی منتشر شده است. سیارات فراخورشیدی گذران، سیاراتی هستند که ما می‌توانیم آن‌ها را از روی زمین مشاهده کنیم و زمانی که این سیارات از مقابل ستاره خود عبور می‌کنند، آنها را شناسایی کنیم و فرورفتگی ایجاد شده در نوری را که به زمین می‌رسد، ثبت کنیم.

لیزا کالتنگر، استادیار نجوم در دانشگاه کرنل و مدیر انیستیتو کارل سیگن، در اظهارات خود بیان داشت: «بیایید چارچوب نگاه خود را درباره سایر ستارگان برعکس کنیم و بپرسیم که سایر رصدکنندگان از چه منظری می‌توانند زمین را به عنوان یک سیاره گذران شناسایی کنند.»

او می‌گوید: «اگر رصدکنندگانی در آن جاها بخواهند به جست‌وجو بپردازند، خواهند توانست نشانه‌هایی از بیوسفر و اتمسفر زمین (به تعبیر کارل سیگن، سیاره نقطه آبی کمرنگ) ما را مشاهده کنند. ما حتی می‌توانیم برخی از پرنورترین ستارگان از آن قبیل را بدون دوربین و تلسکوپ در آسمان شب خود مشاهده کنیم.»

پروفسور کالتنگر این پژوهش را به همراه جاشوآ پپر، استادیار فیزیک در دانشگاه لیهای، سرپرستی کرده است. 

اگر می‌خواهیم دریابیم که چگونه قابل رصد و مشاهده هستیم، مسئله کلیدی که باید پاسخ داده شود، دایرةالبروج یا صفحه مداری است که زمین روی آن به دور خورشید می‌چرخد. برای مشاهده سیاره خودمان، و برای کشف اتمسفر و نیز نشانه‌های حیات روی زمین، خورشید و سایر سیارات بایستی درست چیده شده باشند. محققان دریافته‌اند که بسیاری از این‌ها، یعنی خورشید و سایر سیارات منظومه شمسی، چیدمان درستی داشته‌اند و از این رو هر تمدن بیگانه‌ای اصولا قادر است دید رصدی خوبی به زمین ما داشته باشد.

پروفسور پپر می‌گوید: «فقط تعداد کمی از سیارات فراخورشیدی به صورت تصادفی در خط دید مشاهده ما قرار می‌گیرند تا بتوانیم گذر آنها را از مقابل ستاره‌شان مشاهده کنیم. اما تمامی هزار ستاره‌ای که ما در مقاله خود مشخص کرده بودیم، می‌توانند در همسایگی ستاره‌ای ما، گذر زمین از مقابل خورشید را رصد کنند و(حضور زمین و ما) توجه آنها را جلب کند.»

کالتنگر می‌گوید: «اگر ما سیاره‌ای را با بیوسفر فعال پیدا کنیم، کنجکاو خواهیم شد که آیا کسی از آنجا به ما نگاه می‌کند یا نه.» 

او می‌افزاید: «اگر به دنبال حیات هوشمندی در کیهان می‌گردیم که می‌تواند ما را پیدا کند و با ما ارتباط بگیرد، اینک ما نقشه ستاره‌ای تهیه کرده‌ایم که به ما می‌گوید اول از همه باید کجا را نگاه کنیم.»