با پایان نشست ژنو، جامعه جهانی به این نتیجه رسید تا سال ۲۰۲۴، سالانه ۳.۳ میلیارد دلار به افغانستان کمک ‌کند. بخش عمده این کمک‌ها، مشروط به پیشبرد روند صلح و تامین حقوق بشر در افغانستان است.

حمایت‌کنندگان بین‌المللی افغانستان، بر تعهد خود برای حمایت از این کشور، تا دست کم چهار سال آینده تاکید کردند. این حمایت، برای حفظ نظام فعلی و عبور کشور از بحران‌های متعدد، حیاتی است. 

کشورهای کمک‌کننده تصمیم گرفتند در مورد نحوه اهدای کمک‌ها، با افغانستان گفتگوی بیشتری داشته باشند. 

دبورا لیونز، نماینده ویژه دبیرکل سازمان ملل متحد در امور افغانستان که به برگزاری این نشست کمک کرد، می‌گوید:‌ «چالش‌های افغانستان واقعا ترسناک است. اما حمایت و تعهد بزرگی که شریک‌های بین‌المللی برای توسعه افغانستان نشان دادند، امیدی واقعی برای فردای بهتر ایجاد کرده ‌است. کنفرانس ژنو می‌تواند موازی با مذاکرات تاریخی صلح در دوحه، بنیاد محکمی برای صلح و سعادت فراهم کند.» 

با توجه به چالش‌های اقتصادی گسترده‌ای که به‌خاطر همه‌‌گیری ویروس کرونا، جهان را فراگرفته ‌است، موافقت با اهدای این مبلغ، دستاورد بزرگی قلمداد می‌‌شود. 

اتحادیه اروپا، کشورهای اروپایی، ژاپن، هند و‌ آمریکا از بزرگ‌ترین کمک‌کنندگان کنفرانس‌‌ ژنو هستند. 

مایک پمپئو، وزیر خارجه آمریکا اعلام کرد که کشورش در سال اول ۶۰۰ میلیون دلار به افغانستان خواهد داد، اما پرداخت نیمی از این مبلغ، مشروط به پیشرفت در مذاکره صلح دولت با طالبان است. 

اتحادیه اروپا هم ۱.۲ میلیارد یورو کمک می‌کند، اما حفاظت و تقویت حقوق بشر را از شرایط آن تعیین کرده است. 

این شرایط به دولت افغانستان و طالبان کمک می‌کند که هرچه زودتر به توافق صلح برسند و اگر می‌خواهند همچنان حمایت کشورهای‌ کمک‌کننده را داشته باشند، به حفظ حقوق بشر و سازش متعهد باشند. 

جامعه جهانی، یک‌صدا از طالبان خواست که به آتش‌بس فوری تن دهد تا زمینه رساندن کمک به نیازمندان فراهم شود. 

حدود ۷۰ کشور و ۳۰ سازمان بین‌المللی در کنفرانس‌‌ ژنو شرکت کرده بودند. دولت‌های افغانستان، فنلاند و سازمان ملل متحد، مدیریت این کنفرانس را به عهده داشتند.