مجلس سنای ایالات متحده مجلس اعلای کنگره این کشور است و مجلس سفلای آن مجلس نمایندگان است. این دو مجلس با هم قوه مقننه دولت فدرال را تشکیل می‌دهند و دو قوه دیگر کشور قوه مجریه (ریاست جمهوری، هیات وزرا، و ادارات فدرال) و قوه قضاییه (دیوان عالی و دیگر دادگاه‌ها) هستند.

مجلس سنا از ۱۰۰ سناتور، ۲ سناتور برای هر ایالت، تشکیل می‌شود، هر سناتور دوره‌ای ۶ ساله دارد و در زمانی متفاوت با سناتور دیگر از ایالت خود انتخاب می‌شود. از زمان تصویب اصلاحیه ۱۷هم قانون اساسی در سال ۱۹۱۳، سناتورها با رای مستقیم مردم انتخاب می‌شوند.

در حال حاضر ترکیب سیاسی مجلس سنا به این گونه است: حزب جمهوری‌خواه اکثریت را با ۵۲ کرسی در دست دارد و حزب دموکرات ۴۶ کرسی دارد اما ۲ سناتور مستقل دیگر هم هستند که در رای دادن با این حزب ائتلاف می‌کنند.

رهبری جمهوری‌خواهان به دست میچ مک‌کانل رهبر اکثریت سنا و نماینده ایالت کنتاکی، و جان تون، دبیر اکثریت در مجلس سنا و نماینده ایالت داکوتای جنوبی، است. مانند پارلمان بریتانیا، وظیفه دبیران حزب تضمین رای دادن سناتورها مطابق با خطوط حزبی و مطالبات رهبری حزب است.

رهبری دموکرات‌ها هم به دست چاک شومر، رهبر اقلیت سنا از ایالت نیویورک و دیک دوربین، دبیر اقلیت مجلس سنا از ایالت ایلینویی است.

دو سناتور مستقل هم آنگوس کینگ جونیور از ایالت مین و برنی سندرز از ایالت ورمانت هستند.

با ریشه‌دارتر شدن روزافزون وابستگی‌های حزبی، جمهوری‌خواهان با رای دادن مطابق با خطوط حزب همواره می‌توانند هر لایحه‌ای که به تصویب مجلس نمایندگان رسیده که تحت کنترل دموکرات‌ها است را باطل کنند.

بنابراین انتخابات دور دوم در ایالت جورجیا به دلایل متعددی مهم است. اولا، این انتخابات در ۵ ژانویه ۲۰۲۱ اتفاق می‌افتد چون هیچ یک از نامزدهای کاندیداتوری در مجلس سنا در این ایالت نتوانستند در انتخابات سراسری ۳ نوامبر به اکثریت آرا دست یابند، که تحت قانون ایالت جورجیا برای پیروزی در انتخابات لازم است.

رقابت بر سر هر دو کرسی در یک ایالت هم اتفاقی به شدت نادر است. گرچه دوران دیوید پردو، سناتور فعلی حزب جمهوری‌خواه به سر آمده و نوبت انتخاب مجدد او است، اما کلی لافلر، دیگر سناتور جمهوری‌خواه توسط فرماندار برایان کمپ به این کرسی منصوب شد بعد از آنکه جانی آیزاکسون، سناتور پیش از او از کرسی خود در مجلس سنا استعفا داد. به همین خاطر طی انتخاباتی ویژه او هم باید بر سر کرسی خود برای کسب رای مستقیم مردم رقابت کند.

این دو سناتور جمهوری‌خواه به مصاف رقبای دموکرات خود، جان اوساف و رافائل وارنوک می‌روند و در نظرسنجی‌ها هر دو رقابت نزدیک به مساوی است. این مهم است چرا که دموکرات‌ها برای اولین بار از سال ۱۹۹۲ توانستند برنده انتخابات ریاست جمهوری در این ایالت شوند. آنها امیدوارند این پیروزی را در ژانویه هم تکرار کنند چرا که سرنوشت قدرت قانون‌گذاری رئیس جمهور منتخب جو بایدن به ترکیب این مجلس بستگی دارد.

سه نتیجه محتمل وجود دارد. اگر جمهوری‌خواهان برنده هر دو کرسی شوند و آقای پردو و خانم لافلر را به سنا برگردانند، آنگاه برای دولت بایدن بسیار سخت خواهد بود تا هرگونه لایحه‌ای را به تصویب مجلس اعلای کنگره برساند.

هر لایحه‌ای که تصویب شود به احتمال زیاد شامل عقب‌نشینی‌هایی عمده‌ از جانب دموکرات‌ها خواهد بود و گرچه آقای بایدن به سابقه چندین ساله خود در مجلس سنا و توانایی مصالحه کردن با دیگران افتخار می‌کند، اما چنین وضعیتی برای حزب دموکرات و به ویژه شاخه ترقی‌خواه آن اصلا مطلوب نخواهد بود. در این صورت جمهوری‌خواهان همچنین کنترل طرح یا عدم طرح لوایح برای رای‌گیری را در دست خواهند داشت که در این مورد بعدتر بیشتر توضیح خواهیم داد.

همین وضعیت اتفاق می‌افتد اگر هر یک از احزاب برنده یک کرسی شوند. در این صورت ترکیب کرسی‌ها ۵۱ به ۴۹ به نفع جمهوری‌خواهان خواهد بود و همان چالش‌ها را پیش روی دموکرات‌ها قرار خواهد داد، البته مذاکره و مصالحه با تنها یک سناتور از حزب مخالف خیلی راحت‌تر از مذاکره با دو سناتور رقیب خواهد بود.

اما اگر دموکرات‌ها برنده هر دو کرسی شوند ترکیب کرسی‌های سنا ۵۰ در برابر ۵۰ برای هر دو حزب خواهد بود. در این صورت اوضاع جالب خواهد شد و وظیفه شکستن آرای مساوی و اعمال اکثریت نسبی بر عهده رئیس مجلس سنا خواهد بود.

خوشبختانه برای دموکرات‌ها، این نقش در دست معاون اول رئیس جمهور قرار دارد که به زودی کمالا هریس خواهد بود. در این صورت در دو سال اول دولت بایدن، قوه مجریه با هر دو مجلس قوه مقننه متحد و هماهنگ خواهد بود.

سناتورهایی هم که معمولا از خطوط حزب خود عبور می‌کنند، مانند سوزان کالینز از ایالت مین برای جمهوری‌خواهان و جو منچین از ایالت ویرجینیای غربی برای دموکرات‌ها، در تصویب لوایح نقشی مهم خواهند داشت.

در ترکیب مساوی ۵۰ به ۵۰، رهبری سنا وظیفه اصلی تعیین موضوعاتی که برای مباحثه و رای‌گیری به صحن مجلس آورده می‌شوند یا در گوشه‌ای متروک رها شوند را بر عهده دارد. آقای مک‌کانل در حال حاضر این قدرت را در دست دارد. اگر دموکرات‌ها برنده هر دو کرسی در ایالت جورجیا باشند آقای شومر این قدرت را در دست خواهد داشت.

این به دموکرات‌ها اجازه می‌دهد بسیاری از اولویت‌های خود را پی بگیرند از جمله کمک‌های مالی تکمیلی برای بیماری عالم‌گیر جاری، افزایش احتمالی مالیات بر افراد خیلی ثروتمند، و یک بسته عظیم پیشنهادی برای زیرساخت‌ها که در انتخابات وعده داده شد.

همچنین اقداماتی در زمینه قانون حقوق رای جان لوئیس، تغییرات اقلیم، اصلاحات نظام عدالت قضایی، و جرم‌زدایی از ماریجوانا انجام خواهد شد. به علاوه درباره سرنوشت لایحه مراقبت مقرون به صرفه تصمیم‌گیری خواهد شد.

سنایی که تحت رهبری آقای شومر باشد همچنین احتمالا از دست روند اطاله بررسی خلاص خواهد شد و تضمین خواهد کرد لوایح بتوانند با کسب اکثریت نسبی ۵۱ رای برای مباحثه و رای‌گیری به صحن مجلس آورده شوند تا آنکه به مرگی تدریجی محکوم شوند چرا که تحت روند اطاله دادرسی به ۶۰ رای نیاز خواهند داشت تا مورد مباحثه‌ قرار گیرند که صرفا اقدامی برای به تعویق انداختن و طولانی کردن بدون پایان مذاکرات است.

کنترل مجلس سنا همچنین برای اخذ رای اعتماد اعضای کابینه و نامزدهای مناصب قضایی مهم است که می‌تواند برای آقای بایدن در تعیین و انتصاب تیمی که می‌خواهد حیاتی باشد.

مناصب ریاست کمیته‌های مجلس سنا هم به دموکرات‌ها خواهد رسید و در این صورت آنها تصمیم خواهند گرفت کدام موارد، چه لوایح و چه نامزدهای مناصب مختلف، به رای گذاشته شوند.

آنها همچنین تعیین خواهند کرد اگر نیاز به انجام تحقیقاتی ویژه باشد. در صورتی که اگر جمهوری‌خواهان اکثریت خود در مجلس سنا را حفظ کنند احتمالا تحقیقاتی در زمینه انتخابات ۲۰۲۰ تحت موضوع هانتر بایدن به راه خواهند انداخت که از آغاز باعث اخلال و ایجاد مانع بر سر راه کابینه بایدن می‌شود.

به همین خاطر دموکرات‌ها انتخابات دور دوم ایالت جورجیا را امری حیاتی در پیش راندن اولویت‌های خود در عرصه قانون‌گذاری می‌دانند و در همین حال جمهوری خواهان آقای پردو و خانم لافلر را به عنوان آخرین سنگر علیه این تهدید قلمداد می‌کنند.

در ۵ ژانویه تقریبا ۵ میلیون از رای دهندگان در ایالت جورجیا تصمیم خواهند گرفت سرنوشت این مجلس چه خواهد شد.