این گزارش حاوی جزئیاتی است که ممکن است برای برخی مخاطبان آزاردهنده باشد
«درآمد من از رقصیدن در محافل موسیقی و جشن‌ها بود، اما بارها قربانی تجاوز و سوءاستفاده جنسی افراد بیمار شدم. روزهای وحشتناکی را سپری کردم.» این روایت تواب (نام مستعار)، یکی از افراد تراجنسیتی (مردانی که از پوشش زنانه استفاده می‌کنند) ساکن هرات است که در سایه ترس و خشونت زندگی می‌کند.
تواب دوست دارد لباس زنانه بپوشد و آرایش غلیظ کند و در محافل شادی هم اغلب با این پوشش‌ها برنامه اجرا می‌کند. اما پایان این محافل برای او همیشه خوشایند نیست و گاه سرآغاز کابوس‌هایش می‌شود.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
او به ایندیپندنت فارسی گفت: «بارها مرا به باغ‌ها و محافل بردند، کتک زدند و هیچ کاری از دستم برنمی‌آمد. حتی دو فرد شبیه به من را که در زندان طالبان در هرات زندانی بودند، آنجا مجبور به رقص کردند.»
تواب می‌گوید که اغلب او و کسانی مانند او را به اجبار وادار به رقص می‌کردند، بدون اینکه پولی به آن‌ها پرداخت شود: «حتی کرایه راه ما را هم نمی‌دادند که به خانه برگردیم.»
تواب در حاکمیت طالبان در فقر و انزوا زندگی می‌کند. با این حال، هنوز در برخی محافل عروسی و جشن‌ها می‌رقصد، زیرا این تنها ممر درآمد او است. او چندین بار برای خروج از افغانستان اقدام کرده، اما پرونده مهاجرتی او به‌عنوان یک ترنس که در افغانستان در خطرند، پیشرفتی نداشته است.
بیشتر تراجنسیتی‌ها (مردانی که از پوشش زنانه استفاده می‌کنند) در افغانستان که هویت آن‌ها فاش شده یا دیگران از آن‌ها باخبرند، ناچار شده‌اند به‌عنوان رقاص در محافل مختلف برنامه اجرا کنند. در افغانستان، پیدا کردن شغل برای چنین افرادی بسیار دشوار است و همین مسئله برای آن‌ها جز رقصیدن چاره‌ای نمی‌گذارد، حتی اگر تمایلی نداشته باشند.
نوید، یکی از مهاجران افغان در ایالات متحده آمریکا، به ایندیپندنت فارسی می‌گوید که حدود پنج سال قبل در برخی از عروسی‌ها در کابل، برخی پسربچه‌ها هم با آرایش غلیظ و لباس دخترانه برای رقصیدن آورده می‌شدند. او می‌افزاید: «متاسفانه من به چشم خود بارها دیدم که در عروسی‌ها پسربچه‌هایی را آرایش می‌کردند و برای رقصیدن می آوردند و روی سرشان پول می‌ریختند.»
کودکان، نوجوانان و جوانان زیادی قربانی آزارواذیت جنسی در افغانستان شده‌اند و برخی ثروتمندان و متنفذان پسربچه‌ها و پسران نوجوان را نزد خود نگه می‌دارند و از آن‌ها به‌عنوان «ابزار سرگرمی و جنسی» استفاده می‌کنند.
بسیاری از خانواده‌ها در افغانستان به دلیل فقر شدید و از سر ناچاری، کودکانشان را به افراد ثروتمند می‌دهند و در ازای آن پول می‌گیرند. اما این معامله، برای کودک چیزی جز کابوسی هولناک نخواهد بود، زیرا او را با رقصیدن اجباری و سوءاستفاده جنسی محکوم می‌کند.
هرچند طالبان موسیقی و رقص را ممنوع کرده‌اند، سوءاستفاده جنسی از کودکان و نوجوانان همچنان ادامه دارد. نه در دوران نظام جمهوریت و نه «امارات طالبان» برای جلوگیری از سوءاستفاده جنسی کودکان و نوجوانان اقدام جدی صورت نگرفته است و برای عاملان این موارد قوانین سفت‌وسختی وجود ندارد.
ایندیپندنت فارسی پیش‌تر گزارش داده بود که در برخی محافل شادی افغان‌ها در ایران با حضور آوازخوانان محلی افغان، نوجوانان و جوانان هم برای رقص آورده می‌شوند که برخی از این پسران نوجوان لباس زنانه پوشیده و آرایش کرده بود.
