گذرنامه واکسن کرونا «امکان‌پذیر» است اما متخصصان می‌گویند دولت‌ها باید پیش از اقدام به صدور این گذرنامه، به یک رشته‌ معیارهای «مورد نیاز» از جمله ملاحظات اخلاقی، بپردازند.

این گزارش انجمن سلطنتی در حالی منتشر شده است که ندیم زهاوی، سرپرست برنامه مقابله با کرونا بریتانیا، گفته بود اگر کشورها شرط داشتن گذرنامه واکسن برای ورود بگذارند، بریتانیا می‌تواند برای سفرهای خارجی مدارکی صادر کند؛ اما دولت بارها اعلام کرده است که برنامه‌ای برای صدور گذرنامه ایمنی برای «اقتصاد داخلی» از جمله برای ورود به ورزشگاه‌ها، تالارهای کنسرت و محل‌های کار ندارد.

استاد ملیندا میلز، مدیر مرکز علوم جمعیت‌شناسی لورهولم دانشگاه آکسفورد و نویسنده اصلی این گزارش، در نشست خبری روز جمعه گفت: «به این نتیجه رسیدیم که این کار ممکن است ولی هنوز همه اسباب آن فراهم نیست.»

پروفسور میلز گفت که ۱۲ معیار ضروری برای صدور گذرنامه واکسن وجود دارد؛ از جمله این که مقامات باید «دقیقا مشخص کنند» چگونه از این گذرنامه استفاده می‌کنند تا از خطر «تبعیض ناعادلانه» در بسیاری از زمینه‌ها پرهیز کنند: «از گذرنامه واکسن چگونه استفاده خواهند کرد؟ برای سفرهای خارجی؟ برای موارد پزشکی و امور استخدامی؟ برای تماشای مسابقه فوتبال یا خرید شیر؟ این‌طور سؤال‌ها باقی است.»

نویسندگان این بررسی افزودند: «الگوها و شواهد موجود نشان می‌دهد صدور گذرنامه واکسن کووید-۱۹ امکان‌پذیر است اما همه معیارها هنوز محقق نشده است و باید به الگوهای درازمدتی که این پدیده ممکن است ایجاد کند، توجه داشت.»

آنان بر لزوم «بحث و گفت‌وگوی وسیعتر» در مورد برخی جنبه‌های مهم این گذرنامه تاکید کردند؛ از جمله در مورد نیاز به مقررات سراسری و بحث راجع به محرمانه بودن داده‌ها.

یکی از ۱۲ معیاری که متخصصان مطرح کرده‌اند این است که گذرنامه واکسن در صورت استفاده برای سفرهای خارجی باید در سراسر جهان یکسان‌سازی شود و اعتبارش قابل‌تشخیص و تایید در سطح جهانی باشد و با ملاحظات قانونی و اخلاقی از جمله جلوگیری از تبعیض همخوانی داشته باشد.

پروفسور کریستوفر دای، یکی دیگر از نویسندگان این گزارش و استاد همه‌گیری شناسی بخش جانورشناسی دانشگاه آکسفورد، در ادامه گفت: «نظام گذرنامه واکسن اگر موثر باشد کاری خواهد کرد که بتوانیم فعالیت‌‌های پیش از دوره کووید-۱۹ از جمله سفر را بدون این که سلامت شخصی و عمومی ‌ما در معرض خطر قرار گیرد از سر بگیریم و این ممکن است. اول باید از لحاظ علم ایمن‌سازی مشکل را حل کرد و سپس مشکلات ساختن نظامی که در سراسر جهان بادوام، قابل اطمینان و ایمن باشد،‌ برطرف کرد. مشکلات قانونی و اخلاقی هم هست و اگر بشود همه این‌ها را از بین برد، تازه باید اعتماد مردم را جلب کنیم.»

پروفسور دای گفت که در حل برخی از این مشکلات «پیشرفت چشمگیری» حاصل شده است اما افزود: «هنوز به نتیجه نهایی مطلوب نرسیده‌ایم. دست‌کم هنوز مشغول جمع‌آوری داده هستیم تا ببینیم هر واکسنی که تزریق می‌شود دقیقا چقدر در پیشگیری از ابتلا و انتقال بیماری اثر دارد و این ایمنی چه مدت دوام دارد.»