جمیله جمیل در مقالهای بیپردهای که در مجله مد بریتانیای «ووگ»منتشر شده است، آشکارا در مورد اثرات فلج کننده بیماری بیاشتهایی عصبی سخن گفته و فاش کرده است که در دو دهه از عمر خود بیشتر اوقات «از غذاخوردن وحشت داشت» و «نمیتوانست در روشنایی رابطه جنسی برقرار کند».
در این مقاله که در شماره ماه سپتامبر آن مجله منتشر شد و مگان مرکل، همسر پرنس هری، به عنوان ویراستار افتخاری آن را ویرایش کرد، این بازیگر و کنشگر در زمینه تصور زنان از بدن خود، فاش کرد که برای غلبه بر آن بیماری، تحت درمان قرار گرفته و کوشیده است تا «با تمرینهای روزانه، به شکل و وضعیت بدن خود توجه نکند».
اما جمیله اقرار کرد که هنوز هم نمیتواند «تصور مثبتی در مورد بدن خود داشته باشد» و به جای احساس رضایت از بدن خود، صرفا آن را قابل قبول میداند.
او افزود: «من زیر دوش نمیتوانم به رانهایم خیره شوم و آنها را با عشق و رضایت بشویم». این بازیگر سریال «جای خوب»، در عوض تصمیم گرفته است کلا از فکر کردن در مورد بدنش خودداری کند، و میگوید که «به ندرت» به آینه نگاه میکند و خودش را وزن نمیکند.
او میگوید، «در نتیجه، من اکنون شادترین، معقولترین، موفقترین و نسخهای با بهترین تجربههای رابطه جنسی از خودم هستم که تاکنون شناختهام».
جمیل در ادامه اشاره میکند که در حال نوشتن مطلبی در مورد چگونگی رها شدن از دیدگاه جامعه در مورد فرم ایدهآل بدن زنان است، که بهطرزی کنایی، قرار است در مجله «ووگ» منتشر شود؛ نشریهای که مملو از تصاویر مدلهای باریکاندام است.
او اضافه کرد: «التبه من به قدرت مجله ووگ ایمان دارم».
«من به قدرت این مجله برای گشودن در و دعوت از فراموش شدگان، تا «ایدهآلهای خیالی» دنیای مد آنان را نیز در بر گیرد، باور دارم.»
بر روی جلد شماره ماه سپتامبر مجله بریتانیایی ووگ، عکس ۱۵ شخص تاثیرگذار و موجد تغییر چاپ شده است، از جمله گرتا تونبرگ (فعال محیط زیست)، سلما هایک (بازیگر)، و جیمله جمیل که در سپتامبر ۲۰۱۸ سایت «آی وی-I weigh» را برای بهچالش کشیدن «ایدهآلهای اندامی» ایجاد کرد.
در این شماره مجله همچنین مصاحبه اختصاصی دوشس ساسکس با بانوی اول سابق آمریکا، میشل اوباما، و گفتوگوی پرنس هری و دکتر جین گودال (نخستینشناس) چاپ شده است.
این نوشته برگردان فارسی از مقالات منتشر شده دیگری است و منعکس کننده دیدگاه سردبیری روزنامه ایندیپندنت فارسی نمی باشد.
© The Independent