بر اساس یک مطالعه جدید، انقراض مرموز پستانداران عظیم‌الجثه استرالیایی ممکن است معلول عواملی چون تغییرات آب‌وهوایی باشد و نه ویژگی فیزیکی آن گونه‌ها.
روزی روزگاری، حیواناتی عظیم‌الجثه شبیه وُمبت ( پستاندارانی کیسه‌دار با پاهایی کوتاه که نزدیک‌ترین خویشاوند آنها کوآلا است) به اندازه یک اتومبیل، پرندگانی با اندازه حدودا ۱.۸ متر و مارمولک‌های بسیار دراز، در قاره باستانی ساحول (Sahul) شامل استرالیا، تاسمانی، گینه‌نو و جزایر همسایه، پرسه می‌زدند اما ۴۲ هزار سال پیش منقرض شدند.
فسیل‌ها و سرنخ‌های باستان‌شناسی، در ابتدا دانشمندان را به این فرضیه متمایل کرد که پستانداران عظیم‌الجثه منقرض‌شده به دلیل اندازه بزرگ، رشد کُند و نرخ باروری پایین، منقرض شده‌اند.
پروفسور کوری بردشاو از دانشگاه فلیندرز استرالیا، برای پیش‌بینی احتمال باقی ماندن نسل جانوران عظیم‌الجثه در شرایط مختلف محیطی، با مدل‌سازی جمعیت این فرضیه را مورد آزمون قرار داد.
این شبیه‌سازی‌ها عوامل مختلفی از افزایش فشار ناشی از حضور بیشتر حیوانات شکارچی گرفته تا افزایش خشکسالی را برای تعیین این که از ۱۳ گونه جانوران عظیم‌الجثه منقرض‌شده و هشت گونه زنده مانده، کدام یک بالاترین سازگاری برای بقا را داشته‌اند، بررسی کردند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
پروفسور بردشاو و تیم وی نتایج شبیه‌سازی شده را با شواهد فسیلی که تاریخ انقراض گونه‌های از دست‌رفته پستانداران عظیم‌الجثه را مشخص می‌کند، مقایسه کردند و انتظار داشتند که بین آن دو یک همبستگی بیابند اما گرچه در آن مدل‌‌سازی‌ها، گونه‌های دارای رشد کُندتر و باروری پایین‌تر، بیشتر از موجودات بارور منقرض می‌شدند، اما هیچ رابطه محکمی بین احتمال انقراض و شواهد فسیلی یافت نشد.
در حقیقت، پروفسور بردشاو دریافت که اکیدناهای منقار کوتاه، ایموس، شترمرغ و وُمبت‌هایی که منقرض نشده‌اند، بیش از پستانداران عظیم‌الجثه احتمال انقراض داشته‌اند. از این رو، محققان به این نتیجه رسیدند که احتمالا انقراض گونه‌های از دست‌رفته، نتیجه تاثیرات پیچیده‌تر و محلی‌تر مانند تغییرات آب‌وهوایی منطقه‌ای یا تعامل با انسان مثلا در نتیجه شکار انسان بوده باشد.
پروفسور بردشاو می‌گوید: «نتایج ما از این فرضیه پشتیبانی می‌کند که بسته به اکولوژی خاص یک گونه، فارغ از اندازه‌های جثه جانور، خطر انقراض می‌تواند زیاد باشد. این بدان معنی است که با اتکا بر اصول اولیه زیست‌شناسی، پیش‌بینی این که در آینده بر اثر تغییرات آب‌وهوایی و تاثیرات انسانی، کدام جانوران در خطر انقراض قرار خواهند گرفت، همیشه ساده نیست.»
© The Independent
