کشاورزان استرالیایی و نیوزیلندی کارزاری را برای حمایت از خانواده‌های بهایی در روستای «ایول» واقع در شمال ایران آغاز کرده‌اند. روستایی در شهرستان ساری واقع در استان مازندران که گفته می‌شود حدود ۱۶۰ شهروند بهایی مالک اراضی آن بوده‌اند.
امضاکنندگان با انتشار نامه‌ای سرگشاده خطاب به مقامات ایران نوشته‌اند: «با اعلام همبستگی نسبت به برادران و خواهران کشاورز خود در ایران، از مقامات می‌خواهیم که این احکام قضایی ناعادلانه را لغو کنند و زمین‌های کشاورزی بهاییان ایول را به صاحبان قانونی‌اش بازگردانند.»
این نامه تاکنون به امضای ۸۱ نفر رسیده و نویسندگان هنوز در حال جمع آوری امضا هستند. از سوی دیگر کشاورزان، فعالان مدنی و سیاستمداران در سراسر جهان نیز با استفاده از هشتگ #ItsTheirLand ، حمایت خود را از بهاییان شمال ایران اعلام کردند.
سوری نائیمی ایولی، شهروند بهایی ساکن استرالیا که پس از سال‌ها آوارگی در ایران به اجبار مهاجرت کرده است، می‌گوید وقتی پنج سال داشته است، زمینشان در روستای «ایول» را با خشونت تصاحب کرده‌اند. او با دلخراش خواندن این اتفاق، از كشاورزان استرالیایی و نیوزیلندی برای پیوستن به این کارزار و حمایت از آن تشکر کرده است.
کلر بوت، شهروند بهایی دیگر، در این رابطه می‌گوید: «وقتی از وضعیت کشاورزان بهایی روستای ایول باخبر شدم، وحشت کردم و تصمیم گرفتم برای کمک به آنها تلاش کنم.»
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
او در گفت‌و‌گو با شبکه ای‌بی‌سی می‌گوید: «تصور كنید كه كسی آمده، زمینتان را گرفته و خانه شما را سوزانده است. این توحشی شوکه کننده است.»
کری جونسون ، یک دامدار در شمال کوئینزلند نیز که نامه را امضا کرده است، می‌گوید بسیاری از کشاورزانی که این نامه را امضا کرده‌اند، خودشان بلایایی طبیعی مانند خشکسالی تا آتش سوزی، سیل و طوفان را از سر گذرانده‌‌اند. خانم جونسون دلیل امضای خود را ابراز همدلی نسبت به جامعه بهاییان در ایران می‌داند و می‌گوید اطمینان دارد که حمایت آنها به فعالانی که برای حقوق بهاییان مبارزه می‌کنند، کمک شایانی خواهد کرد.
ارسلان صادقی، یکی دیگر از این شهروندان که دوران کودکی خود را در مزارع این روستا مشغول کار بوده، در مورد مصادره املاک خانواده‌اش به ای‌بی سی می‌گوید: «وقتی ۱۳ سال داشتم همه چیز تغییر کرد. همسایگان ما حدود ۱۳۰ مرد، زن و کودک را به مدت سه روز در یک مسجد بدون غذا و آب حبس کردند. آنها را مورد ضرب و شتم قرار دادند و تهدید کردند که یا تغییر مذهب دهند یا از روستا بروند.»
بر اساس گزارش‌های سازمان ملل و گروه های حقوق بشر ، آزار و تبعیض علیه شهروندان بهایی در ایران مسبوق به سابقه است. کمیسیون بین‌المللی آزادی مذهب ایالات متحده نیز هفته گذشته شکنجه و آزار بهاییان ایران را محکوم کرده بود.
تیرماه سال ۱۳۶۲ ساکنان روستای ایول شروع به آزار اهالی بهایی این روستا کردند. به دنبال این اتفاق، تمامی بهاییان روستای ایول، خانه‌هایشان را ترک کردند. همزمان اراضی کشاورزی آنان تحت عنوان اراضی وقفی، تصاحب و به آتش کشیده شد و در نهایت در سال ۸۹ تمام اراضی و منازل تخریب، تسطیح و خاکبرداری شد و ساکنان آنها مجبور به ترک مزارع و منازلشان شدند. علی‌رغم تلاش‌های فراوان بهاییان برای بازپس‌گیری زمین‌ها، سال گذشته دادگاه اختیار فروش اراضی متعلق به بهاییان را به ستاد اجرایی فرمان امام خمینی واگذار کرد.
مرکز منابع حقوقی آفریقای جنوبی، کمیسر دولت فدرال آلمان در امور آزادی مذاهب، کنگره اسلامی آمریکا، شورای ائمه کانادا و بنیاد فضایل اخلاقی بریتانیا پیش‌تر تصرف اراضی بهاییان در ایران را محکوم کرده بودند. وزیر امور خارجه کانادا نیز در واکنش به حکم دادگاه از ایران خواسته بود که به هر گونه تبعیض دینی یا عقیدتی پایان دهد. این فراخوان توسط مقامات کشورهای آلمان، هلند، سوئد، انگلستان، برزیل، ایالات متحده، پارلمان اروپا و سازمان ملل نیز تکرار شد.
دیان علائی، نماینده جامعه جهانی بهائی در سازمان ملل در ژنو در واکنش به حمایت رهبران مسلمان در جهان از بهاییان روستای ایول گفته بود «استناد به قوانین اسلامی سرپوش نامناسبی است که دولت ایران آزار و سرکوب بهاییان را با آن می‌پوشاند. دولت با انجام اقدامات لازم باید زمین‌های بهائیان ایول را به آنها بازگرداند و برای همیشه به آزار و سرکوب سیستماتیک آنان پایان دهد.»
