بر اساس یافته‌های یک تحقیق جدید، ورزش سنگین و مکرر خطر ابتلا به بیماری نورون حرکتی (ام‌ان‌دی) را در افرادی که زمینه ارثی این بیماری را دارند، افزایش می‌دهد.

به گفته محققان دانشگاه شفیلد، این تحقیق گامی مهم به سوی شناخت پیوند بین فعالیت‌های جسمانی سنگین و ابتلا به این بیماری زوال عصبی است.

در سال‌های اخیر شماری از ورزشکاران معروف بریتانیا مثل راب بارو، بازیکن لیگ راگبی، دودی ویر، بازیکن اتحادیه راگبی و استفن دربی، بازیکن فوتبال، تجربه‌ خود از ابتلا به بیماری نورون حرکتی را منتشر کرده‌اند.

با وجود یافته‌های این تحقیق، این پژوهشگران روز جمعه گذشته تاکید کردند بیشتر افرادی که تمرینات ورزشی سنگین انجام می‌دهند، به بیماری نورون حرکتی دچار نمی‌شوند و ورزش برای سلامتی مزایای بسیاری دارد.

دکتر جاناتان کوپر ناک، یکی از نویسندگان این تحقیق، می‌گوید: «مدتی بود که حدس می‌زدیم ورزش، عامل افزایش خطر ابتلا به بیماری نورون حرکتی باشد اما چنین پیوندی تاکنون مورد تردید بود. این بررسی مشخص کرد که ورزش سنگین و مکرر خطر ابتلا به بیماری نورون حرکتی در برخی افراد را افزایش می‌دهد. اما لازم است تاکید کنم که می‌دانیم بیشتر آن‌هایی که ورزش سنگین انجام می‌دهند، به بیماری نورون حرکتی مبتلا نمی‌شوند.»

دکتر کوپرناک افزود: «گام بعدی شناسایی افرادی است که اگر تمرینات ورزشی مکرر و سنگین انجام دهند، در خطر ابتلا به بیماری نورون حرکتی قرار می‌گیرند و نیز تعیین میزان افزایش خطر با انجام ورزش.»

به گفته نویسندگان این تحقیق، بر اساس تحقیقات قبلی خطر ابتلا به بیماری نورون حرکتی در بازیکنان حرفه‌ای فوتبال حدود شش برابر بیشتر است.

نورون‌های حرکتی مغز و نخاع، دستگاه عصبی و ماهیچه‌ها را به هم پیوند می‌دهند تا بدن بتواند حرکت کند و بیماری نورون حرکتی (ام‌ان‌دی) یا التهاب جانبی آمیوتروفیک (ای‌ال‌اس) بر آن‌ها اثر منفی می‌گذارد.

حدود پنج هزار نفر در بریتانیا به این بیماری مبتلا هستند و خطر ابتلا به این بیماری در طول عمر انسان، حدود یک به ۴۰۰ است.

حدود ۱۰ درصد موارد ابتلا به بیماری نورون حرکتی ارثی است و علت  ۹۰ درصد بقیه هم کنش‌های پیچیده‌ی ژنتیکی و محیط‌ زیستی است که از آن‌ها شناخت کافی نداریم.

به گفته دکتر کوپر ناک، شناخت پیوند بین این عوامل بسیار ضروری است و به کشف درمان‌های جدید و راهبردهای پیشگیری از این بیماری کمک می‌کند.

به گفته گروه محققان شفیلد در تحقیقشان که در مجله «ابیو مدیسن» منتشر شده است، تلاش‌های جهانی برای شناسایی افراد در خطر ابتلا به بیماری نورون حرکتی بر اساس مشخصات ژنتیکی، به آن‌ها کمک چشمگیری می‌کند. آن‌ها امیدوارند نتایج تحقیقاتشان به پزشکان کمک کند تا به خانواده‌های بیماران نورون حرکتی درباره عادت‌های ورزشی مشاوره دهند.

دکتر برایان دیکی، مدیر بخش تحقیقات انجمن بیماری نورون حرکتی، می‌گوید: «شناخت ویژگی‌های ژنتیکی بیماری نورون حرکتی در سال‌های اخیر پیشرفت داشته است ولی پیشرفت در شناسایی عوامل زیست‌محیطی و سبک زندگی که خطر ابتلا به این بیماری را افزایش می‌دهند اندک بوده است. علت این وضعیت تا حدی ناشی از آن است که گروه‌های تحقیقاتی مختلف بررسی‌های ژنتیکی و زیست‌محیطی را جدا از هم انجام می‌دهند و به همین دلیل فقط به بخشی از معما می‌پردازند.»

دکتر دیکی افزود: «به تحقیقات پویای بیشتری از این نوع نیاز داریم تا بتوانیم عوامل تاثیرگذار در بیماری نوروون حرکتی را به خوبی بشناسیم و به تحقیقات درباره درمان‌های هدفمندتر کمک کنیم.

گزارش تکمیلی در پی‌ای