روز سه‌شنبه ۱۵ تیرماه، شماری از زنان نُخبه هندی در نشستی خبری در بمبئی، آتش‌بس فوری در افغانستان را خواهان شدند و بر توقف کشتار وحشیانه زنان، کودکان و افراد غیرنظامی در این کشور تاکید کردند.    

این زنان هندی که در زمینه مسائل سیاسی، فرهنگی و اجتماعی در هند فعالیت می‌کنند، در نشستی با عنوان «همبستگی زنان هند در محکومیت قتل زنان و کودکان بی‌گناه افغان و فراخوان آتش‌بس فوری»  پایان جنگ در افغانستان را خواهان شدند و تاکید کردند: «باید هر چه زودتر در افغانستان آتش‌بس شود و کشتار وحشیانه زنان، کودکان و غیرنظامیان در افغانستان پایان یابد.» 

آنان در این نشست ضمن تاکید بر حفظ دستاوردهای چند دهه گذشته مردم افغانستان، اعلام کردند که همیشه در کنار افغان‌ها قرار دارند و از آنان حمایت می‌کنند. زنان نخبه هندی در پایان این نشست، بیانیه اعتراضی خود برای درخواست آتش‌بس و پایان دادن به کشتار زنان و کودکان افغان را به کنسولگری افغانستان و سازمان ملل متحد در بمبئی تحویل دادند و بر لزوم توجه جدی به خواسته‌هایشان تاکید کردند.

بیش از دو دهه است که جنگ در افغانستان میان گروه‌های قدرت‌طلب به نام‌های مختلف و زیر پرچم‌های گوناگون ادامه دارد. گاه طالبان، گاه داعش و گاه القاعده در برابر نظام‌های مردمی که در این کشور به وجود آمد، قد علم کردند و این طغیان‌ها باعث شد که افغانستان ویران و مردم آن قربانی شوند.

اینک بیش از۲۰ سال است که جنگ طالبان و دولت افغانستان در جریان است و این روزها شدت هم گرفته است. افغان‌ها از گذشته تاکنون در این وضعیت جنگی قربانی‌های بی‌شماری داده‌اند و هنوز هم قربانی می‌شوند.  

زنان و کودکان افغان نسبت به سایر شهروندان این کشور بیشتر قربانی‌ داده‌اند. آنان که هیچ نقشی در ادامه جنگ ندارند، مستقیم یا غیرمستقیم هر روز قربانی می‌دهند. این قربانی‌های روزافزون باعث شده است تا زنان هند نیز به دادخواهی آنان برخیزند و برایشان دل بسوزانند و برای افغانستان صلح طلب کنند تا زنان و کودکان افغان دیگر قربانی نشوند.

با طولانی شدن جنگ، بسیاری از زنان و کودکان افغان از رفتن به مدرسه هم محروم شده‌اند و حالا این نگرانی‌ وجود دارد که اگر جنگ ادامه یابد و آتش‌بس عمومی و صادقانه صورت نگیرد، زنان و کودکان  بیشتری قربانی‌ شوند یا آینده تاریکی پیش رو داشته باشند.

مردم افغانستان به ویژه جوانان و افراد تحصیل‌کرده‌ این کشور، از ادامه جنگ و قربانی دادن‌های هر روز خسته شده‌اند. آنان تاکید دارند که طالبان باید از جنگ دست بردارند و راه گفت‌وگو را در پیش بگیرند تا به خواسته‌های مشروعشان دست یابند زیرا جنگ نمی‌تواند آنان را به اهدافشان برساند و جز ویرانی افغانستان و قربانی شدن مردم نتیجه‌ای نخواهد داشت.

سما مریم، دانشجوی افغان، می‌گوید: «شرم باد بر افغان‌هایی جنگ را دامن می‌زنند و یکدیگر را می‌کشند. زنان هندی هم از وضعیت موجود خسته شدند و فریاد سر دادند که دیگر افغان‌ها نباید کشته شوند اما دشمنان ما که خود را صاحب افغانستان می‌دانند، بر جنگ و کشتار پافشاری می‌کنند.»

جاوید سمسور، دانشجوی علوم اسلامی نیز می‌گوید: «دیگر نمی‌دانم چه کسی باید در حمایت از ما فریاد سر دهد که جنگ را بس کنید. مسلمان، هندو، کافر، عیسوی و طرفداران همه ادیان جنگ افغانستان را حرام و برادرکشی می‌خوانند، اما طالب آن را  کافرکشی می‌نامد. خداوند دشمنان ما را نابود کند که برای ما نه عزتی باقی گذاشتند و نه آبرویی.»