در ایالات‌متحده تقاضای فزاینده‌ای وجود دارد که کمک‌رسانی به افراد آسیب‌دیده از جنگ غزه، از کانال تشکیلات خودگردان فلسطین صورت گیرد تا این کمک‌ها از دست جنبش مقاومت اسلامی (حماس) که واشنگتن آن را گروهی تروریستی می‌شناسد، در امان بماند. شناخت عوامل درازمدت در پس این تقاضا مهم است.

از سوی دیگر اکثریت بزرگی از مردم آمریکا اتکا به تشکیلات خودگردان فلسطین برای حل درگیری و معضل میان اعراب و اسرائیل به روشی پایدار را، خیالی و ایده‌آل می‌دانند. کنگره آمریكا در سال ۱۹۸۷ قانون ضدتروریسم را تصویب کرد كه بر اساس آن سازمان آزادی‌بخش فلسطین (ساف) و سازمان‌های وابسته به آن را حامی تروریسم و ​​تهدید برای منافع آمریكا معرفی شدند. این قانون امروز نیز در مورد تشکیلات خودگردان فلسطین اعمال می‌شود و لازم‌الاجرا است.

همه روسای‌جمهور آمریکا تا پیش از دونالد ترامپ در شرایطی این قانون را تعدیل می‌کردند، اما این قانون همچنان پابرجا بود. تلاش برای اجرای دقیق و شدیدتر این قانون از طریق قانون «تیلور فورس» در سال‌های ۲۰۱۸-۲۰۱۷ صورت گرفت. در قانون تیلور فورس بر منع و تعلیق بودجه ایالات‌متحده برای تشکیلات خودگردان فلسطین تاکید شده بود زیرا تشکیلات یاد شده از خانواده‌هایی که در جریان عملیات و حملات علیه اسرائیل کشته یا زخمی شده بودند، حمایت می‌کرد.

نظر به حمایت مالی از کسانی که در عملیات علیه اسرائیل شرکت می‌کردند، تشکیلات خودگردان فلسطین بر اساس قانون تیلور فورس، از سوی ایالات‌متحده «حامی مالی تروریسم» عنوان شد؛ همان طور که با تایید «روز خشم» مبنی بر تحمیل جنگ بر غزه، این قانون را نقض کرد.

همکاری با تشکیلات خودگردان فلسطین برای بازسازی غزه گامی غیرمنطقی به سوی صلح تلقی می‌شود. امروز فلسطینیان ساکن غزه و کرانه باختری برای رفاه و آسایش خود، فارغ از فساد تشکیلات خودگردان فلسطین و تحریم‌های جهانی علیه حماس، به بستر جدیدی نیاز دارند.

سازمان ملل متحد در گذشته حماس را به سوءاستفاده از بودجه‌های بشردوستانه برای نیل به اهداف سیاسی متهم کرده بود. حماس همواره به وضع مالیات و عوارض گمرکی اسرائیل بر کالاهای وارد شده به غزه اعتراض کرده است، زیرا اسرائیل تعرفه‌ها را به تشکیلات خودگردان فلسطین پرداخت می‌کند تا در پروژه‌های رفاهی فلسطین هزینه شود اما -با تاسف- در تخریب و سرکوب مخالفان سیاسی آنان صرف می‌شود.

از یک طرف، تشکیلات خودگردان فلسطین همواره فریاد کمبود بودجه سر می‌دهند اما محمود عباس، رئیس‌جمهور فلسطین، یک خانه جدید به ارزش ۳۲ میلیون دلار و یک هواپیمای جت به ارزش ۵۰ میلیون دلار خریداری کرده است. این پول‌ها از کجا پیدا شدند؟ رئیس‌جمهور ۸۵ ساله هنوز نتوانسته است در این مورد پاسخ دهد.

محمد عارف، یکی از نامزدان احتمالی انتخابات ریاست‌جمهوری تشکیلات خودگردان فلسطین، ماجرای فساد گسترده این سازمان را چنین روایت می‌کند: «رهبران فلسطین آزادی و صلح نمی‌خواهند؛ رهبری فلسطین از جنگ و ویرانی‌ای که مردم از آن در رنج‌اند، سود می‌برد. پول‌های ارسالی -از اعراب و کشورهای غربی- به تشکیلات خودگردان فلسطین، قدرت دیکتاتوری رهبری را افزایش می‌دهد که فقط می‌داند چگونه به نام مردم گرسنه خود پول جمع کند.»

با وجود فقر اخلاقی تشکیلات خودگردان فلسطین، این هفته یک مقام ارشد وزارت امور خارجه آمریکا بار دیگر تعهد خود را مبنی بر اینکه «واشنگتن به همراه سازمان ملل و تشکیلات خودگردان فلسطین برای اطمینان از توسعه و بازسازی غزه با هزینه درست و شفاف پول‌های دریافتی، تلاش خواهند کرد» تکرار کرد.

دولت‌های خارجی که به دنبال کمک واقعی به فلسطینی‌ها هستند، باید اطمینان حاصل کنند که پول آن‌ها در جای درست و معقول هزینه می‌شود. با توجه به وضعیت فعلی، ایجاد شبکه‌ای که روند مصرف و هزینه پول‌های کمکی در جاهای درست و مناسب در آن ثبت شود، ضروری است.

تشکیل یک انجمن جدید متمرکز بر رفاه و آسایش جامعه فلسطین بسیار مهم است تا کشورهای عربی، ایالات‌متحده و کشورهای عضو اتحادیه اروپا بتوانند کمک‌های مالی خود را به آدرس آن ارسال کنند. هرچند تشکیل چنین سازمانی دشوار به نظر می‌رسد؛ به ویژه استخدام افرادی که در آن کار کنند، همیشه چالش اساسی باقی خواهد ماند. ایجاد چنین سازمانی در غزه دشوارتر خواهد بود اما در صورت موفقیت، بیشترین سود را مردم غزه خواهد برد زیرا به این ترتیب، این وجوه می‌تواند به منظور رفاه و آسایش مدنی هزینه شود و از اعتماد و پادرمیانی یک کانال سوم بی‌نیاز شود. قابل ذکر است که چند کشور عربی به دلیل فساد گسترده و ناتوانی عمومی، موقتا کمک‌های خود به تشکیلات خودگردان فلسطین را قطع کرده‌اند.

روابط دیپلماتیک جدید با اسرائیل، به ویژه امضای پیمان ابراهیم، یکی از جنبه‌های نارضایتی فوق‌الذکر را نشان می‌دهد.

ایجاد چنین ساختاری، کانال جدیدی به منظور کمک به فلسطینی‌ها برای ایالات‌متحده فراهم می‌کند تا از نقض قانون خود (قانون تیلور فورس) بپرهیزد. تشکیلات خودگردان فلسطین در حال حاضر حدود هفت درصد از بودجه خود را برای رفاه و بهبود حال کشته‌شدگان یا مجروحان در اقدام‌های ضد اسرائیلی هزینه می‌کند. با شکل‌گیری انجمن جدید، بودجه‌ رفاه فلسطینی‌ها به دست تشکیلات خودگردان فلسطین نمی‌افتد. به جز این، دیگر هیچ فرمولی نمی‌تواند کمک مالی آمریکاییان را که از مالیات خود پرداخت می‌کنند، به افراد مناسب و مستحق برساند.

گروه‌ها و کشورهایی که خواهان کمک به مردم فلسطین‌اند باید بدانند که نهادهای فعلی، به ویژه تشکیلات خودگردان فلسطین، به دلیل فسادهای گسترده در آستانه سقوط و نابودی قرار دارند. آن‌ها چیزی جز منافع شخصی خود را نمی‌بینند. هیچ راه‌حلی بدون حذف تشکیلات خودگردان فلسطین از کانال کمک، امکان‌پذیر نیست.

محمود عباس از سال ۲۰۰۴ بدین سو رئیس سازمان آزادی‌بخش فلسطین و از سال ۲۰۰۵ رئیس سازمان خودگردان فلسطین است. او در این مدت هیچ کار قابل ملاحظه و ارزنده‌ای انجام نداده است.

کسانی که نفوذ، توانایی و انرژی خود را برای تحکیم صلح در خاورمیانه خرج می‌کنند، باید شعارهای جدیدی سر دهند و تشکیلات تا گلو غرق در فساد فلسطین را عوض کنند زیرا تشکیلات یاد شده اینک کشتن مخالفان نترس خود آغاز کرده است تا آن‌ها را از سر راه بردارد.