دوچرخه‌سوار ایرانی در رشته استقامت جاده المپیک به خط پایان نرسید. این خبری قابل پیش‌بینی برای رقابت سعید صفرزاده در المپیک توکیو بود.
کمبود امکانات دوچرخه‌سواری در ایران، تعطیلی بسیاری از باشگاه‌ها به دلیل گرانی ملزومات دوچرخه‌سواری، بدهی‌های فدراسیون دوچرخه‌سواری و احتمال تعلیق آن با حکم فدراسیون جهانی و ...، نشان‌گر وضعیت دوچرخه‌سواری است و همان نکاتی که پیش از المپیک نیز خبر می‌داد که رسیدن به خط پایان، آرزویی دست‌نیافتنی است.
مسابقه دوچرخه‌سواری استقامت جاده المپیک با رقابت ۱۳۰ رکاب‌زن برتر دنیا از ۵۶ کشور برگزار شد. در این مسابقه که در مسافتی ۲۳۴ کیلومتری برگزار می‌شد، سعید صفرزاده از ایران نیز حضور داشت. مسیر مسابقه کوهستانی بود و حدود ۶ ساعت طول کشید. در ابتدای مسابقه، ورزشکاران کشورهای آذربایجان، ونزوئلا، آفریقای جنوبی، یونان، اسلونی، اسلواکی، جمهوری چک، بلاروس، و نامیبیا موفق شدند از گروه اصلی جدا شوند و فاصله بسیاری با بقیه ایجاد کنند. سعید صفرزاده در فاصله ۱۰۳ کیلومتری تا خط پایان، از دسته اصلی جا ماند و از ادامه رقابت سر باز زد.
سعید صفرزاده حدود ۱۵ روز پیش با گلایه‌هایی که از فدراسیون دوچرخه‌سواری و کمیته ملی المپیک مطرح کرد، یک دوچرخه تحویل گرفت که بتواند با آن در المپیک توکیو شرکت کند. او به کیفیت دوچرخه‌ای که پیش‌تر در اختیارش بود، انتقاد داشت: «باور کنید خجالت می‌کشم با دوچرخه‌‌ام در خط استارت المپیک قرار بگیرم.» اما محمود پراش، سرمربی تیم ملی دوچرخه‌سواری ایران، درباره دوچرخه جدید گفت: «اگرچه این دوچرخه برای یکی دو سال قبل است، اما دوچرخه خوبی است و در این شرایطی که کمبود وقت داشتیم، بهترین گزینه برای ما بود.»
سعید صفرزاده درباره شرایطش در این مسابقات می‌گوید: «باید این را در نظر بگیریم که هنگام دوچرخه‌سواری از سوی هم‌تیمی حمایت می‌شویم. با توجه به این که تنها یک سهمیه در این رشته داریم، این بحث استراتژیک در حیطه تغذیه رساندن و همراهی هم‌تیمی بسیار حائز اهمیت است. من در طول مسابقه همراهی ندارم که این خود بار روانی را سنگین می‌کند. یکی از دلایل این که فقط یک نفر اعزامی داشتیم، این بود که خیلی از باشگاه‌ها به خاطر مسائل موجود تعطیل شدند و تیم‌داری قهرمانی انجام نمی‌دهند.»
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
سعید صفرزاده هنوز باید در بخش «تایم تریل» انفرادی ۵ مرداد در مسافت ۴۵ کیلومتری رکاب بزند. دوچرخه‌سواران ایران در المپیک لندن و ریو هم نتوانسته بودند از خط پایان عبور کنند. باید دید صفرزاده در دور دیگر رقابت‌ها در توکیو چه عملکردی خواهد داشت.
پیش از آغاز المپیک، انتقادات بسیاری از سوی دوچرخه‌سواران ایرانی مطرح می‌شد. از جمله علی‌اصغر موسی‌زاده، دوچرخه‌سوار دیگر در تیم ملی ایران، درباره انتخاب صفرزاده انتقاد داشت. صفرزاده در اردوی ترکیه برای المپیک آماده می‌شد، اما موسی‌زاده پیش از رکاب زدن صفرزاده در توکیو گفته بود: «از نتایج مسابقه ترکیه می‌توان فهمید که در المپیک چه روز‌های سختی خواهیم داشت. صفرزاده در مسیر ۱۲۰ کیلومتر و بدون شیب مسابقه ترکیه حتی به باد دیگر رکاب‌زنان هم نرسید، چه برسد به این که بتواند خط پایان مسیر المپیک را ببیند.»
موسی‌زاده درباره دلیل کیفیت نازل دوچرخه‌سواری ایران، گفت: «متاسفانه آنقدر تعداد دوپینگی‌های دوچرخه‌سواری ایران زیاد شده که اسم‌مان بد در رفته و با این که دوچرخه‌سواران خوب زیادی داریم، نمی‌توانیم به خاطر این دید کشورهای خارجی، لژیونر شویم.»
در فدراسیون دوچرخه‌سواری اما خبری از دوچرخه‌سواری نیست، بلکه خبرها درباره بدهی‌ها و حتی احتمال تعلیق این فدراسیون به دلیل دخالت دولت در انتخابات آن است.
به گفته محمود رشیدی، رئیس فدراسیون دوچرخه‌سواری، در مجمع سالیانه این فدراسیون، بابت ساخت دفتر کار جدید فدراسیون دوچرخه‌سواری مبلغ ۲۷ میلیارد و ۷۰۰ میلیون تومان بدهی به‌جا مانده است. اتحادیه جهانی دوچرخه‌سواری نیز اعلام کرده است که ایران ۲۵ هزار فرانک بدهی دارد و باید پرداخت کند، اما فدراسیون توان پرداخت همین ۲۵ هزار فرانک را هم ندارد.
انتخابات فدراسیون دوچرخه‌سواری هنوز از سوی فدراسیون جهانی تایید نشده است. دخالت دولت در این انتخابات، بحث‌برانگیز است. حتی عبدالرحمن قاسمی، یکی از نامزدهای انتخابات، نیز به دلیل آنچه تخلف عنوان می‌شود، به دیوان عدالت اداری ایران شکایت کرده و خواستار ابطال مجمع است. تخلفات در مجمع، از جمله دخالت دولت (رای دادن معاون وزیر ورزش) در انتخابات، محرز است. فدراسیون دوچرخه‌سواری در سال ۹۳ نیز به همین دلیل به فدراسیون جهانی تعهد داده بود، اما باز دخالت دولت تکرار شد.
در چنین وضعیتی، آنچه برای مسئولان امر اهمیت ندارد، مسائل دوچرخه‌سواری و کیفیت این رشته در تیم‌های ملی و باشگاه‌ها است. المپیک اما تا امروز، آینه‌ای برای وضعیت دوچرخه‌سواری ایران بود.
