نشریه آمریکایی «واشنگتن‌اگزماینر» در مقاله‌ای نوشته است که مایکل روبین، به جمله جو بایدن در مارس ۲۰۲۰، ماه‌ها قبل از انتخابات ریاست جمهوری در آمریکا، اشاره می‌کند که گفت، «وقت به پایان رسیدن جنگ‌های ابدی فرا رسیده است». بایدن همچنین گفت: «ما باید بیشتر سربازانمان را از جنگ‌های افغانستان و خاورمیا‌نه به خانه برگردانیم و ماموریت خود را در مبارزه با القاعده و داعش، تعریف کنیم.»

روبین می‌گوید این‌ها شعارهای خوبی بود و رای زیادی برای او آورد. رئیس‌جمهوری جو بایدن در دستورالعمل استراتژیک امنیت ملی خود تکرار کرد که «ایالات متحده نباید درگیر «جنگ‌های بی‌پایان» باشد و چنین نخواهد کرد، و وعده داد که به جنگ در افغانستان خاتمه دهد.

حتی قبل از آن که تیم بایدن بازبینی خود را در استراتژی افغانستان تمام کند، بایدن دستور تسریع خروج سربازان از آنجا را صادر کرد. محصول این تصمیم، اکنون به بار نشسته است و طالبان در سراسر افغانستان جولان می‌دهند، اجساد مردگان همه جا هست، زنان در خانه‌ها حبس شده‌اند، و مانند آنچه داعش کرد، دختران به بردگی جنسی گرفته می‌شوند.

برای بایدن اهمیتی ندارد. او درباره نیروهای افغانستانی که زمانی دوش‌به‌دوش سربازان آمریکایی جنگیده بودند، گفت: «آنان باید بجنگند.»‌ به نوشته روبین، بایدن اشاره‌ای نکرد به این که اول دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری سابق آمریکا، و بعد خود او، از دولت منتخب افغانستان خواستند تا برای رسیدن به توافق صلح (توافق صلحی که به گفته دستگاه‌های اطلاعاتی و امنیتی آمریکا، طالبان هرگز به آن پایبند نخواهد بود)، زندانیان طالبان را از زندان‌های آن کشور آزاد کند.

پیروزی‌های امروز طالبان بیش از آن که حاصل قابلیت نظامی‌ آنان باشد، در سایه وضعیت موجود است. تصمیم بایدن به خالی کردن پشت دولت افغانستان همزمان با خروج نیروهای آمریکایی، نشانی از این است که راه‌آمدن با طالبان که حمایت کامل پاکستان را دارد، باثبات‌تر از تکیه به کاخ سفیدی است که بیشتر به فضای سیاسی واشنگتن اهمیت می‌دهد تا واقعیات در سرزمین‌های خارجی.

مایکل روبین، پژوهشگر ارشد اندیشکده «امریکن انترپرایز»، در ادامه می‌نویسد که مانترای «جنگ ابدی» همواره ابلهانه بوده است. امنیت ملی آمریکا باید اهل عمل باشد تا شعار. جهالت نیز بهانه‌ خوبی نیست. باراک اوباما، رئیس‌جمهوری اسبق آمریکا، برای پایان دادن به جنگ عراق نیروهای آمریکایی را از آنجا خارج کرد. ولی وقتی داعش در خلاء موجود ظهور کرد، نیروها را دوباره به عراق بازگرداند. اعزام سربازان در شمار محدود می‌تواند با درحاشیه نگه داشتن تروریست‌ها و نیروهای خشن، نفع زیادی در پی آورد. از بین رفتن هر سرباز یک تراژدی است، اما در سال‌های اخیر شمار سربازان آمریکایی که در افغانستان جان باخته‌اند، کمتر از جان‌باختگان تصادفات رانندگی در شهرستان مونتگومری ایالت مریلند بوده است. حضور نیروهای آمریکایی، حتی در سنگرهای مستحکم، برای حمایت از ارتش افغانستان در ایستادگی در مقابل طالبان کافی بوده است.

در عمل، حضور نیروهای آمریکایی در افغانستان نقش بازدارندگی و مشابه حضور آمریکایی‌ها در ژاپن و کره داشت. روبین می‌گوید اعزام نیرو به ژاپن و کره برای آمریکا میلیاردها دلار هزینه داشت. فارغ از سندرم «جنگ بی‌پایان» (هرچند جنگ کره در واقع امر هنوز خاتمه نیافته است)، مقام‌های آمریکایی می‌گویند که حضور سربازان این کشور در شرق آسیا، از نظم لیبرال پس از جنگ جهانی دوم حفاظت می‌کند و مانع از حمله چین و کره شمالی شده است. باید این را مقایسه کرد با خروج نیروهای آمریکایی از فیلیپین، که اکنون در مقابل تهاجم‌های نیروی دریایی چین آسیب‌پذیر است.

همچنین، ایده خروج سربازان از «جنگ‌های بی‌پایان» را می‌شود مقایسه کرد با حضور نظامی ۷۵ ساله آمریکا در آلمان. سیاستمداران اندکی در واشنگتن هستند که بگویند حضور نظامی آمریکا در اروپا نمونه‌ای از «جنگ‌های بی‌پایان» است، و آن را یک سرمایه‌گذاری دفاعی ارزیابی می‌کنند.

مایکل روبین می‌گوید «جنگ‌ بی‌پایان»‌ ممکن است ترسناک به نظر برسد، اما واشنگتن به‌زودی درخواهد یافت که شکست از طالبان و اربابان پاکستانی‌شان، بدتر است.

در واقعیت، «جنگ بی‌پایان» ایده‌ای در واشنگتن است برای مهار و بازدارندگی؛ همان دو وجهی که اکنون در خطر قرار گرفته‌اند. بایدن می‌تواند ادعا کند که به «جنگ‌های بی‌پایان»‌ خاتمه داده است، اما در واقع دشمنان را جسور کرده و جنگ‌های خونین‌تر و بزرگ‌تری را تضمین کرده است.