خیانت در روابط دلایل بی‌شماری دارد اما اگر رابطه دوم تمام شد و مایل بودیم هنوز با شریک زندگی خود بمانیم چه باید کنیم؟

بنا به مقاله‌ای جنجالی، انسان باید همیشه راز خیانتش به رابطه را پیش خود نگه دارد، چون شاید تنها فایده برملا کردن آن آسیب وارد کردن به شریک زندگی باشد.

مگان فلمینگ مدرک دکتری دارد و در شهر نیویورک به کار مشاوره ازدواج و درمانگری مسایل جنسی مشغول است. وی در مصاحبه با ریفاینری۲۹ گفت: «ماییم که عذاب وجدان داریم و اگر [رابطه دوم] تمام شده هرگز نباید شریک زندگیمان را با فاش کردنش آزار دهیم.»

دکتر فلمینگ می‌گوید به جای شریک کردن او در این آسیب روانی باید بر خود تمرکز کنیم و ببینیم چرا خیانت کرده‌ایم.

او گفت: «به طور یقین رابطه‌مان تا حدی دچار مشکل شده بوده است.»

نباید شریک زندگی را بیهوده آزار دهیم و این کاری عاقلانه است، مخصوصا اگر رابطه دوم به طور کامل تمام شده باشد. اما در این صورت باید راز بزرگی را از او پنهان کنیم و بدین ترتیب خوانندگان چند دسته می‌شدند.

سوزان وینتر، نویسنده کتاب‌هایی پرفروش و متخصص رابطه در شهر نیویورک، در مصاحبه با ایندیپندنت گفت گاهی باید این راز را نزد خود نگه داشت و گاهی باید آن را برملا کرد.

وینتر در این مصاحبه گفت: «اگر بخواهیم وجدان خود را آسوده کنیم به شریک زندگی خود ضربه وارد می‌کنیم. البته که رکن اصلی صمیمیت در رابطه صداقت است، اما گاهی برداشتن بار از روی دوش خود منجر به آگاهی‌رسانی بیهوده و بی‌رحمانه به شریک زندگی و در نتیجه گذاشتن بار روی دوش او می‌شود.»

به گفته وینتر شاید تصمیم به فاش کردن این موضوع نزد شریک زندگی در نهایت به نوع خیانتی که صورت گرفته بستگی داشته باشد.

اگر موضوع فقط «یک بار» خوابیدن با دیگری بر اثر مصرف الکل بوده باشد، وینتر معتقد است بهتر است به شریک زندگی خود نگوییم زیرا فقط موجب دل‌شکستگی وی می‌شود.

او می‌گوید: «در این صورت برای فاش کردن هم‌خوابگی‌ای که اصلا روز بعد از یادتان رفته خوب فکر کنید. اعتراف به داشتن چنان رابطه‌ای احتمالا فقط آسیب‌زننده است و فایده‌ای ندارد. در عوض بکوشید به اعتدال روی آورید و از حد خود تجاوز نکنید.» 

اما ممکن است خیانت از نوع دیگری باشد و آن‌وقت موضوع فرق می‌کند.

وینتر می‌گوید اگر در موارد متعددی عامدانه و آگاهانه خیانت کرده باشید این اعتراف «اعتراف اثرگذارتری» خواهد بود.

او می‌گوید: «این نوع خیانت ناشی از تصمیمی است که بارها گرفته‌اید و باعث شده حواستان از رابطه عاطفی و جنسی با شریک زندگیتان پرت شود» و این نشان می‌دهد «در این رابطه یا در وجود خودتان مشکلی هست».

وینتر پیشنهاد می‌کند در چنین شرایطی پیش از اعتراف به خیانت به روان‌درمانگر مراجعه کنیم تا اول راه‌های درست «ابراز نیازهای فردی در رابطه و نحوه ایجاد تعادل و حل مشکلات» را یاد بگیریم.

روان‌درمانگر هم‌چنین می‌تواند به ما بگوید هنگام اعتراف به خیانت از چه واژه‌هایی استفاده کنیم تا به شریک زندگیمان آسیب وارد نکنیم و راه را برای طرح «نقشه‌‌ای» باز کنیم که در صورت تمایل ما و شریک زندگیمان به ادامه رابطه به ما در «عبور از مشکلات» یاری کند.

اما به گفته مادلین میسون رونتری، روانشناس و متخصص دوست‌یابی و رابطه، اگر شریک زندگی مشکوک به خیانت شد و به طو مستقیم از ما در این مورد پرسید باید راستش را بگوییم. او در مصاحبه با ایندیپندنت گفت: «سخت است انسان بفهمد شریک زندگی‌اش مشغول خیانت به او بوده است اما اگر کسی مشکوک شد دیگر انکارش فایده‌ای ندارد.»

او در ادامه گفت: «پنهان‌کاری و دروغگویی در مورد خیانت وضع را بدتر می‌کند مخصوصا برای کسی که به او خیانت شده است. پس تا حد ممکن صادق باشید و نگذارید بیش از آن زجر بکشد.»

به یاد داشته باشیم که اگر به خیانت خود اعتراف کنیم ممکن است شریک زندگیمان مشکل بتواند از آن پس به ما اعتماد کند.

(این مقاله نخستین بار در نوامبر ۲۰۱۸ منتشر شده است.)