به گفته دانشمندان پرخوری علت اصلی چاقی نیست. پژوهشگران به یافته‌های جدیدی درباره سوخت‌وساز بدن دست‌یافته‌اند که نشان می‌دهد  این‌که «چه چیزی می‌خوریم» در چاق شدن ما بیشتر از آنکه «چقدر می‌خوریم» تأثیر دارد.

بسیاری از افرادی که اضافه‌وزن دارند بارها ملامت شده‌اند که پرخوری دلیل چاقی آن‌ها است، اما نتایج یک تحقیق جدید این گفته را تائید نمی‌کند.

اگرچه زیاد خوردن می‌تواند بخشی از مشکل باشد شواهدی وجود دارد که مصرف غذاهای بی‌کیفیت، به ویژه کربوهیدرات‌های فرآوری شده، باعث افزایش وزن می‌شوند هرچند در حجم کم یا معمولی خورده شوند.

بر اساس اطلاعات مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های ایالات‌متحده، چاقی بیش از ۴۰ درصد از بزرگ‌سالان آمریکایی را تحت تأثیر قرار می‌دهد و بر اساس آمار سلامت  در سال ۲۰۱۹، این رقم برای انگلیسی‌ها در حدود ۲۸ درصد بوده است.

۴۷ درصد ایرانی‌ها هم اضافه‌وزن دارند و ۲۳ درصد در دسته چاق‌ها قرار می‌گیرند. ۴.۵ درصد جمعیت کشور نیز به بیماری چاقی مفرط مبتلا هستند.

 این موضوع بخش قابل‌توجهی از مردم را در معرض خطر بیشتری در رابطه با بیماری‌های قلبی، سکته مغزی، دیابت نوع دو و انواع خاصی از سرطان قرار می‌دهد و همچنین نشان می‌دهد که چاقی، بیشتر افرادی را که در مناطق محروم زندگی می‌کنند، تحت تأثیر قرار می‌دهد.

داده‌های NHS، نظام سلامت عمومی بریتانیا، نشان می‌دهد که طی سال‌های ۱۹-۲۰۱۸ بیش از ۱۱هزار مورد بستری در بیمارستان به‌طور مستقیم به چاقی مربوط بوده است. در مناطق تعداد بستری‌ها ۲٫۵ برابر بیشتر از مناطق برخوردار، بوده است.

مقاله جدیدی در مورد علل آن در مجله American of Clinical Nutrition منتشرشده است و ادعا می‌کند که «نقص‌های اساسی در مدل تعادل انرژی وجود دارد». نتایج این پژوهش نشان می‌دهد چاقی با «مصرف غذاهای بی‌کیفیت و کربوهیدرات‌های فرآوری شده» بیشتر مربوط است تا پرخوری.

نویسندگان این تحقیق استدلال می‌کنند که یک مدل جایگزین، مدل کربوهیدرات-انسولین، چاقی را بهتر توضیح می‌دهد و راه را برای استراتژی‌های مؤثرتر و طولانی‌مدت مدیریت وزن نشان می‌دهد.

این مدل جدید مسئولیت شیوع چاقی را بر گردن «الگوهای رژیم غذایی مدرن که وجه تمایزشان مصرف بیش‌ازحد غذاهایی با بار قندی بالا، به ویژه کربوهیدرات‌های فرآوری شده و سریع هضم است» می‌داند.

بر اساس این مدل این غذاها باعث واکنش‌های هورمونی می‌شوند که متابولیسم ما را به‌طور اساسی تغییر می‌دهد، باعث ذخیره چربی، افزایش وزن و چاقی می‌شود.

دکتر دیوید لودویگ، استاد دانشکده پزشکی هاروارد و نویسنده ارشد این مقاله، می‌گوید مدل تعادل انرژی علل بیولوژیکی افزایش وزن را توضیح نمی‌دهد: «هنگامی‌که ما کربوهیدرات‌های بسیار فرآوری شده می‌خوریم، بدن ترشح انسولین را افزایش می‌دهد و ترشح گلوکاگون را سرکوب می‌کند. این به نوبه خود به سلول‌های چربی علامت می‌دهد که کالری بیشتری ذخیره کنند و کالری کمتری برای سوخت ماهیچه‌ها و سایر بافت‌های فعال متابولیکی در اختیار بدن قرار می‌گیرد.»

مدل کربوهیدرات-انسولین به جای اینکه مردم را به خوردن کمتر ترغیب کند، راهبردی که در درازمدت جواب نمی‌دهد، راه دیگری را پیشنهاد می‌کند که بیشتر بر آنچه می‌خوریم متمرکز است.