دانشمند ارشد محیط زیست و مشاور علمی دولت بریتانیا هشدار داده كه اگر وزیران بر رشد تولید ناخالص ملی مصمم باشند، این کشور نمی‌تواند میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای را تا سال ۲۰۵۰ به صفر برساند.

«سِر‌ایان بوید» مقیاس چالشی را که بریتانیا برای رسیدن به اهداف زیست محیطی خود با آن روبروست، روشن کرده است. او گفت: «مردم تصور کمی در مورد تغییرات لازم برای تاثیرگذاری ما در جهان طبیعی دارند».

وی افزود: «مردم باید گوشت قرمز کمتری بخورند، کمتر مسافرت کنند و لباس کمتری بخرند، اما وی همچنین هشدار داد که باید ارزیابی مجدد سیاسی عظیمی انجام شود تا این تغییرات لازم رخ دهد».

سِ‍رایان این نظرات را پس از کناره‌گیری از پست مشاور ارشد علمی در بخش محیط زیست، غذا و امور روستایی، که شش سال آن را به‌عهده داشت، به بی بی سی اظهار داشت.

او گفت: «نحوه زندگی ما به طور کلی برای محیط زیست خوب نیست. ما دوست داریم چیزها را مصرف کنیم، اما هر چه بیشتر مصرف کنیم، بیشتر منابع کره زمین را می‌مکیم».

به گفته سِر ایان: «این بدان معنی است که ما باید آن منابع را توسعه دهیم و به کاوش در مورد آن ‌در انجام این کار زباله تولید می‌کنیم و مصرف تمام مدت در حال افزایش است. اما یک مشکل وجود دارد و آن اینکه چگونه می‌توانیم از مصرف دوری کنیم؟ ما باید روی یادگیری زندگی به شیوه پایدار بیشتر کار کنیم. ما در مورد پایداری حرف می‌زنیم، اما واقعا نمی‌دانیم معنی آن چیست».

سرایان همچنین خواستار ایجاد «وزارت صفر خالص»(حذف کامل کربن) شد که به گفته او می‌تواند در سراسر دولت کار کند تا بر سیاست‌های همه ادارات نظارت داشته باشد و اطمینان حاصل کند که آنها در یک چارچوب مشترک زیست محیطی کار می‌کنند. او خاطرنشان كرد: «این نوع مدیریت بین سازمانی از قبل با وزارت برگزیت وجود داشته كه تصمیمات برگزیت را بررسی می كند».

سِر‌ایان گفت که فناوری می‌تواند یک عنصر اساسی در کاهش تاثیر ما بر روی کره زمین باشد، اما اشاره کرد که بزرگترین چالش در کاهش میزان مصرف خواهد بود.

او افزود: «ما باید تقاضا را به مراتب بیش از گذشته کاهش دهیم. اگر تقاضا را کاهش ندهیم، نمی‌توانیم میزان گازهای گلخانه‌ای را کاهش دهیم. تولید گازهای گلخانه‌ای نشانگر مصرف است. تا مصرف را کاهش ندهیم، تولید گازهای گلخانه‌ای کاهش نمی‌یابد».

اما جاش بورک، یکی از همکاران سیاستگذار در موسسه تحقیقاتی گرنتهام بر روی تغییرات اقلیمی و محیط زیست و در دانشکده اقتصاد و علوم سیاسی لندن به ایندیپندنت گفت که تحقیقات آنها نشان داده است که دستیابی به حذف کربن و حفظ رشد اقتصادی با یکدیگر مغایر نیستند.

او گفت: «ما احتمالا نباید تولید ناخالص ملی را به طور كامل کنار بگذاریم، اما صرف درنظر گرفتن تولید ناخالص ملی روش نسبتا موثری نیست، زیرا مثلا سرمایه طبیعی یا سرمایه اجتماعی را در نظر نمی‌گیرد»

وی افزود:«‌در نیوزلند تصمیم گرفتند تولید ناخالص ملی را با معیارهای اضافی افزایش دهند، بنابراین آنها سرمایه طبیعی و اجتماعی را نیز در تولید ناخالص داخلی منظور می‌کنند و این‌ها انواع کارهایی هستند که ما هم می‌توانیم انجام دهیم».

او گفت: «تحقیقات این موسسه نتیجه‌گیری کرده است که امکان دارد همزمان با انتقال به اقتصاد کم کربن، رشد پایدار داشته باشیم. اگر به سرعت تغییرات فن‌آوری، به ویژه کاهش هزینه‌های تجدید پذیر و درس‌هایی از تحولات فن آوری گذشته توجه کنید، به نظر می‌رسد که امکان دارد کربن را کاهش داد و رشد را حفظ کرد».

وی همچنین هشدار داد كه نبایستی فشار زیادی بر مصرف كنندگان وارد شود و افزود كه سیاست باید راه را برای حذف کربن نشان دهد نه اینکه در مردم به خاطر عادت‌های مصرفی‌شان حس گناه به وجود آورد.

آقای بورک گفت: «وقتی صحبت از مصرف‌کنندگان می شود باید تغییراتی در سبک زندگی آنها ایجاد شود، اما تاکیدی که ما در این بحث بر مصرف کننده می‌گذاریم تاکیدی اشتباه و انحراف از موضوع است».

«چرا در مورد سایر مسائل اجتماعی مثل نابرابری و بی خانمانی تأکید زیادی بر افراد نمی‌کنیم، اما وقتی صحبت از تغییرات آب وهوایی می‌شود، ما همیشه به مصرف‌کننده به‌عنوان کسانی که در این خصوص نقش بزرگی را ایفا می‌کنند، فکر می‌کنیم. درست است، مردم نقشی دارند که باید آن را ایفا کنند، اما ما باید بر نقش دولت، نهادها و بخش خصوصی تاکید کنیم. به‌نظر من آنها قصد دارند این تغییر را به دوش دیگران بگذارند».

آقای بورک می‌گوید: «مصرف کنندگان باید کمتر با هواپیما مسافرت کنند ، بیست درصد گوشت قرمز کمتری بخورند و چنین کارهایی انجام دهند، اما این به معنای اینکه اوضاع خیلی بد و ناامیدکننده است، نیست. بسیاری از این تغییرات به نفع آنها خواهد بود. ما قصد داریم رانندگی با وسایل نقلیه با سوخت فسیلی را متوقف کنیم، اما در نهایت هزینه آن در آینده بسیار کمتر خواهد بود. ما مجبوریم خانه‌هایمان را کمتر گرم کنیم، اما قبض برق و گاز ما کمتر خواهد شد، زیرا عایق بهتری برای خانه‌ها استفاده خواهیم کرد.

«برای دولت‌ها بسیار دشوار است كه به مصرف كنندگان بگویند چه كنند. در همه این موارد یک مساله اخلاقی وجود دارد. برای ما گفتن به مردم که «چیزهای ارزان خریداری نکنید» آسان است، اما تعداد زیادی از افراد نیز وجود دارند که قادر به خرید جایگزین نیستند. آیا ما حق داریم به مصرف كنندگانی که امکان مالی خرید گزینه‌هایی که با محیط زیست سازگارتر است را ندارند، بگوییم بروید آنها را بخرید؟»

آقای بورک در مورد پیشنهاد سر ایان در مورد تشکیل وزارت حذف کربن (صفر خالص) گفت، دانشمندان علوم اجتماعی می‌توانند از ایجاد چنین نهادی حمایت کنند.

وی اضافه کرد:‌ «یكی از مشكلات مربوط به سیاست‌های آب وهوا و به‌طور كلی مربوط به سیاست، عدم وجود همکاری بین وزارتخانه‌ها و بخش‌ها است و افراد تمایل دارند سرشان فقط به کار خودشان باشد. بنابراین ما به‌طور کامل یک کارگروه گسترده‌تر را تأیید می‌کنیم ... سابقه‌ای برای چنین چیزی وجود دارد و مورد استقبال قرار می‌گیرد».

ایندیپندنت برای پرسیدن نظر «دپارتمان محیط زیست، غذا و امور روستایی» (Defra) با آنها تماس گرفته است.

https://www.independent.co.uk