احتمالا صدای زوزه پستانداران را شنیده‌اید اما آیا به آواز آن‌ها هم گوش کرده‌اید؟

جدا از پرندگان‌، بخش اعظم جانورانی که دنیای وحش را می‌سازند توانایی چهچه زدن ندارند، اما پژوهشگران در ماداگاسکار کشف کرده‌اند که برخی پستانداران هم مانند انسان و پرنده قابلیت و توانایی ذاتی موسیقی دارند.

در میان آن‌ها، به‌ویژه «لِمور»ها دارای ریتم‌اند که به جز در انسان در پستانداران دیگر نادر است.

یک پژوهش ۱۲‌ساله روی پستاندارانی که در جنگل‌های بارانی ماداگاسکاراسکان دارند نشان از «دوئِت» (آوای دو نفره) های هماهنگ و «کُر» یا آوازهای دسته‌جمعی در میان لمورهای در حال انقراض «ایندری» دارد که به گوش بشر اصوات و جیغ‌های بلند یا صداهایی ناخوشایند مثل خروج باد از بادکنک می‌رسد، اما این اصوات دارای همان ریتمی است که در ترانه‌های ساخت بشر وجود دارد. 

پژوهشگران با گوش دادن به ترانه‌های جمعی لمورها کشف کرده‌اند که این پستانداران (در ترانه‌هایشان) دارای ریتم سازمان داده شده‌اند- به این معنا که میان اصواتشان فاصله‌های دقیق و محاسبه شده (یک؛ یک) یا (یک؛ دو) وجود دارد.

آندریا راوینانی کارشناس روان‌زبانی در انستیتوی «داچ مَکس پلَنک» و یکی از محققان ارشد این تیم بین‌المللی می‌گوید: «مدت‌هاست که کارشناسان به نحوه دیگرگون شدن موسیقی در انسان توجه داشته‌اند، اما علاقه به موسیقی به انسان محدود نمی‌شود.

«بررسی ویژگی‌های موسیقی در دیگر جانوران به ما امکان می‌دهد یک«درخت تکامل» ازخصوصیات موسیقی ایجاد کنیم و نحوه شروع ریتم و دیگرگون شدن آن‌را در انسان درک کنیم.» 

«ایندری» سیاه و سفید که هم‌چنین بنام «باباکوُتوُ» شناخته می‌شود، یکی از بزرگ‌ترین انواع لمور و یکی از معدود پستانداران آوازخوان است. 

بیش از ۱۰ سال یک تیم کارشناسی به رهبری مارکو گامبا از دانشگاه تورین، توانایی‌های موسیقی پستانداران را مورد مطالعه قرار داده و آواز ۳۹ گونه حیوان در ۲۰ گروه مختلف را ضبط کرده است.

این کارشناسان متوجه شده‌اند که آوای ایندری در رده ریتم کلاسیک (یک: یک و یک: دو) و نیز «ریتارداندو» قرار دارد که به معنی آهسته شدن تدریجی ریتم در یک قطعه موسیقی است. 

سرعت آوازهای لمورهای نر با لمورهای ماده متفاوت، ‌اما دارای همان ویژگی‌های ریتمیک است. 

تیم کارشناسان می‌گوید که احتمالا توانایی لمورها برای برقراری ارتباط از طریق ریتم‌های آشنا، مستقل از توانایی بشر در این زمینه تغییریافته است زیرا آخرین نیاکان مشترک میان انسان‌ها و ایندری ۷۷٫۵ یک میلیون سال پیش می‌زیسته است. 

پژوهشگران می‌گویند احتمالا عامل ریتم، یادگیری، تولید و فرایند ساختن آوا را برای لمورها آسان‌تر می‌کند.

خانم راوینانی می‌گوید گام بعدی  بررسی دیگر ویژگی‌های آواهای لمورها و دیگر جانوران است. او گفت: «مایلیم در زمینه شواهد دیگر از جمله ریتم تکراری زیر‌آواها و ساختار ریتم‌ها بر اساس اهمیت‌شان در ایندری و دیگر جانوران تحقیق کنیم.»