عزیر عابسی، عضو هیئت‌علمی دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل، از نصف شدن مساحت جنگل‌های مازندران در ۵۰ سال اخیر خبر داده و گفته است: «زباله‌هایی که از تراشیدن جنگل‌های مازندران باقی می‌مانند، همراه جریان آب رودخانه‌ها و سیلاب‌ها به ساحل دریای خزر می‌آیند و همین مسئله باعث می‌شود که بخش زیادی از درختان جنگل‌های مازندران به زباله تبدیل شوند.» او با انتقاد از اینکه در استان مازندران «به‌راحتی آب خوردن می‌توان درخت قطع کرد»، گفت که قطع کردن درخت‌های جنگلی با اهداف مختلفی از جمله ویلاسازی، قاچاق چوب و تولید غیرمجاز زغال رخ می‌دهد. 

انباشت زباله در سواحل استان‌های شمالی ایران موضوعی است که فعالان محیط‌ زیست بارها درباره آن هشدار داده‌اند. علاوه بر پسماندهای شهری و صنعتی که روزانه به مناطق ساحلی دریای خزر روانه می‌شوند، چند سالی است که شاخه‌ها و تنه‌های بریده شده درختان و پسماندهای چوبی نیز به حجم زباله‌های ساحلی دریای خزر افزوده‌اند. موضوعی که با جنگل‌تراشی گسترده سال‌های اخیر در استان مازندران ارتباط دارد و عزیر عابسی نیز در گفت‌وگو با خبرگزاری رکنا آن را تایید کرده است.

به گفته این فعال محیط‌ زیست، چوب‌هایی که در خط ساحلی مازندران مشاهده می‌شوند همگی تکه‌های قطع شده درختان‌اند که به طرق مختلف به رودخانه‌ها وارد شده و درنهایت به ساحل راه‌ یافته‌اند.

عابسی با اشاره به نبود سیستم تفکیک زباله در استان مازندران با وجود سه میلیون نفر جمعیت، گفت: «مازندران ۲۷ سایت پسماند دارد که همگی آن‌ها در کنار رودخانه‌، جنگل‌ یا ساحل قرارگرفته‌اند و در این سایت‌ها، نه‌تنها زباله‌ها به‌صورت علمی امحا و تفکیک نمی‌شوند، بلکه به‌جز چهار سایت که سیستم تفکیک و سوزاندن زباله دارند، در باقی سایت‌ها رها شدن زباله و شیرابه در دل طبیعت را شاهدیم.»

استاد دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل در ادامه تاکید کرد: «تمام چوب‌هایی که در خط ساحلی دریای خزر می‌بینید، نشانه‌هایی از تخلف‌ها و آسیب‌های زیست‌ محیطی‌اند که در بالادست استان مازندران رخ می‌دهد و به قطع درختان جنگلی، کاهش پوشش گیاهی و درنهایت تبدیل‌ درختان جنگلی به زباله منجرمی‌شود.» 

نابودی و تخریب جنگل‌های شمالی ایران با هدف ساخت ویلا و قاچاق چوب در حالی صورت می‌گیرد که بر اساس ادعای مقام‌های جمهوری اسلامی ایران، از سال ۱۳۹۵ با اجرایی شدن قانون «تنفس جنگل»، بهره‌برداری از جنگل‌های شمال ایران ممنوع شده است و حتی درختان شکسته و افتاده در این جنگل‌ها هم نباید از منطقه خارج شوند. با وجود این، شواهد میدانی و انباشت زباله‌های چوبی در سواحل دریای خزر نشان می‌دهد که جنگل‌خواری و قطع درختان نه تنها متوقف نشده که بیشتر نیز شده است. 

روزنامه فرهیختگان شهریور ۱۴۰۰ در گزارشی با موضوع تغییر کاربری اراضی در شمال ایران، از رشد عجیب ویلاسازی در استان‌های گیلان و مازندران خبر داد و نوشت: «۳۳ درصد مراتع و جنگل‌های استان‌های شمالی در ۲۵ سال اخیر به خانه و ویلا تبدیل شده است.» 

بر اساس قانون حفاظت از جنگل‌ها و مراتع ایران، جریمه نقدی بریدن و ریشه‌کن کردن هر اصله درخت بین ۳۰ تا ۷۰ میلیون تومان است؛ با این حال فعالان محیط زیست همواره تاکید کرده‌اند که در پدیده جنگل‌خواری، افراد بانفوذی نقش دارند که قوانین را دور می‌زنند.