حزب راست میانه دموکراتیت بیشترین آرا را در انتخابات پارلمانی گرینلند کسب کرد، نتیجهای غیرمنتظره که در سایه ابراز تمایل آشکار دونالد ترامپ، رئيسجمهوری آمریکا، برای به دست گرفتن کنترل این جزیره رقم خورد.
به گزارش نیویورک پست، هر دو حزب دموکراتیت و نالراک از استقلال گرینلند از دانمارک حمایت میکنند، اما در مورد سرعت اجرای این روند اختلافنظر دارند.
پیروزی غیرمنتظره دموکراتیت بر احزابی که سالها این منطقه را اداره کردهاند نشان میدهد که بسیاری از مردم گرینلند به موضوعاتی همچون بهداشت، آموزش، میراث فرهنگی و سایر سیاستهای اجتماعی نیز اهمیت میدهند.
نتایج غیرمنتظره پس از آن رقم خورد که جمعیت عظیمی در طول روز به حوزههای رایگیری در نوک، پایتخت گرینلند، سرازیر شدند؛ در نتیجه، حوزههای رایگیری بسیار دیرتر از زمان برنامهریزیشده، یعنی ساعت ۸ شب به وقت محلی، تعطیل شدند تا اطمینان حاصل شود که همه افراد در صف فرصت رای دادن پیدا کنند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
موته اگده، نخستوزیر گرینلند، در ماه فوریه با اعلام اینکه انتخابات کمی زودتر از موعد برگزار میشود، گفت کشور باید در این «دوران جدی» بیسابقه متحد باشد.
ترامپ آشکارا برای کنترل گرینلند ابراز تمایل کرده است و هفته گذشته در یک نشست مشترک کنگره گفت که معتقد است آمریکا «به هر طریق» این منطقه را به دست خواهد آورد.
گرینلند منطقهای خودگردان تحت حاکمیت دانمارک است و در مسیرهای راهبردی هوایی و دریایی در اقیانوس اطلس شمالی قرار دارد، علاوه بر این، دارای ذخایر غنی مواد معدنی کمیاب است که در حوزههای گوناگون، از ساخت تلفنهای همراه گرفته تا فناوری انرژیهای تجدیدپذیر، ضروریاند.
پیشبینی میشد که حزب نخستوزیر گرینلند، اینوییت آتاکاتگیت، پیروز این رقابت باشد و حزب سیوموت در جایگاه دوم قرار بگیردــ دو حزبی که در سالهای اخیر بر سیاست گرینلند تسلط داشتهاند. اما نتیجهای که رقم خورد برخلاف پیشبینیها بود.
مسئله جدایی از دانمارک در این رایگیری مطرح نبود، اما در ذهن همه وجود داشت.
جزیره گرینلند، که حدود ۵۶ هزار نفر جمعیت دارد، از حداقل سال ۲۰۰۹ در مسیر استقلال قرار داشته است و در شرایطی که گرینلند در حال بررسی است که آیا اکنون زمان اعلام استقلال فرا رسیده یا خیر، ۳۱ نمایندهای که در این انتخابات برگزیده شدند آینده این جزیره را رقم خواهند زد.
چهار حزب از پنج حزب اصلی حاضر در انتخابات خواهان استقلال بودند، اما در مورد زمان و روند اجرا اختلافنظر داشتند.
حزب نالراک سرسختترین حامی استقلال است، در حالی که حزب دموکراتیت ترجیح میدهد در سرعت تغییر میانهرو باشد.
دواین منزس، مدیر اجرایی موسسه طرح ابتکاری پژوهش و سیاستگذاری قطبی، گفت: «اینکه کدام رویکرد به استقلال پیروز خواهد شد در نهایت بستگی به این دارد که آیا دموکراتیت تصمیم به تشکیل دولتی ائتلافی میگیرد یا خیر، و اگر چنین کاری کند، با کدام حزب ائتلاف خواهد کرد.»