تکه‌هایی از پارچه قرمز ۱۲ سال گذشته را در سراسر جهان سفرکردند تا روایتگر داستان زنانی باشند که یک «پیراهن قرمز» را برگزیده‌اند تا روایتگر داستان  آن‌ها شود. هر تکه پارچه به گوشه‌ای از جهان رفت و زنان هنرمندی با سوزن و نخ روی آن نقش انداختند تا پیراهن قرمز دوخته شود.

گلدوزی‌های روی پارچه‌ها شامل آثاری از زنان پناه‌جوی فلسطینی، قربانیان جنگ در کوزوو، رواندا و جمهوری دموکراتیک کنگو، زنان فقیر آفریقای جنوبی، مکزیک و مصر، زنانی از کنیا، ژاپن، پاریس، سوئد، پرو، جمهوری چک، دوبی، افغانستان، استرالیا، آرژانتین، سوئیس، کانادا، توباگو، ایالات‌متحده آمریکا، روسیه، پاکستان، ولز، کلمبیا، بریتانیا و همچنین آثاری از استودیوهای لوکس گلدوزی در هند و عربستان سعودی است.

پروژه لباس قرمز در ابتدا توسط هنرمند بریتانیایی کریستی مکلود طرح‌ریزی شد تا بستری هنری برای زنان از سراسر جهان که بسیاری از آن‌ها به حاشیه رانده‌شده و در فقر زندگی می‌کنند، فراهم ‌کند تا داستان‌های شخصی خود را از طریق گلدوزی بازگو کنند.

طی ۱۲ سال، از سال ۲۰۰۹ تا ۲۰۲۱، تکه‌هایی از لباس قرمز در سراسر جهان سفر کرده و به طور مداوم روی آن‌ها گلدوزی شد. روی این لباس که از ۷۳ تکه ابریشم بورگاندی ساخته شده، ۲۳۹ زن و ۵ مرد از ۲۸ کشور جهان کار کرده‌اند. در مجموع ۱۳۶ هنرمند و ۱۰۸ داوطلب در این کار جمعی شرکت کردند.

بسیاری از این زنان هنرمندان باسابقه گلدوزی هستند، اما قطعات زیادی نیز وجود دارد که توسط زنانی که برای اولین بار گلدوزی می‌کردند دوخته شده است. این هنرمندان تشویق شدند تا یک داستان شخصی از خود را که دوست دارند به اشتراک بگذارند، با کار خود بیان کنند و ضمن بیان هویت خود، تجربه فرهنگی و سنتی خود را به این اثر بیفزایند. برخی از این هنرمندان با استفاده از یک سبک خاص از گلدوزی که صدها سال در خانواده، روستا یا شهرشان وجود داشته، اثر خود را خلق کردند.

در معرفی این کار هنری آمده است که در ابتدا این پروژه به دنبال ایجاد گفتگوی هویتی از طریق گلدوزی و ادغام فرهنگ‌های متنوع بدون هیچ مرزی بود. با این حال در طول ۱۲ سال از طریق داستان‌های فردی زنان دخیل در این پروژه، این لباس تبدیل به بستری برای ابراز وجود شده است؛ فرصتی برای زنان تا صدایی برای گفتن داستان‌های شخصی خود داشته باشند. برخی از این زنان اکنون با کمک گلدوزی، با استفاده از مهارت خود و یا آموختن گلدوزی زندگی خود را با کمک این هنر از نو می‌سازند تا زندگی مناسب و باثباتی داشته باشند.

سفر ۱۲ ساله لباس قرمز در سراسر جهان اکنون به پایان رسیده است و لباس به شکل نهایی خود دوخته شده است؛ پوشیده شده با میلیون‌ها کوک، لباس قرمز ابریشمی ۶٫۲ کیلوگرمی به همان اندازه که با وزن نخ‌ها و مهره‌هایی که زینت‌بخش آن شده‌اند سنگینی می‌کند، وزن داستان‌های فردی و صداهای جمعی که منتظر شنیده شدن هستند را نیز به دوش می‌کشد.

لباس قرمز در گالری‌ها و موزه‌های مختلف در سراسر جهان به نمایش گذاشته شده است و در ادامه پیراهن قرمز با هدف در دسترس بودن برای همگان به گالری‌ها، موزه‌ها و رویدادهای مختلف در سرتاسر جهان سفر خواهد کرد. کریستی امیدوار است که این لباس را برای بازدید به کشورهای زنانی که روی آن گلدوزی کرده و به خلق آن کمک کرده‌اند نیز ببرد و آن را در کنار آثار خود آن هنرمندان در مکان‌های انتخابی آن‌ها به نمایش بگذارد.

سرمایه‌گذاری اولیه برای این پروژه توسط شورای بریتانیا در دوبی در سال ۲۰۰۹ فراهم شد و خیریه‌ها و سازمان‌های فرهنگی فراوانی در طول دهه گذشته در این کار مشارکت کردند.