مهندسان دانشگاه استنفورد ربات پرنده‌ای ساخته‌اند تا دریابند چگونه پرندگان می‌توانند پرواز کنند و روی شاخه‌ها بنشینند.

این ربات دارای یک جفت پنجه چنگ‌انداز است که به پایه صاف مدوری می‌چسبد و از این طریق به پهپاد «کوادکوپتر» وصل می‌شود تا در اطراف پرواز کند. اندازه پهپادی که به آن اجازه پرواز می‌دهد نسبت به‌اندازه ربات پرنده، به‌اندازه پاهای یک شاهین است.

این ماشین به‌‌جای استخوان یک سازه سه‌بعدی دارد و به‌ جای ماهیچه و زردپی (تاندون)، موتور و نخ ماهیگیری برای آن تعبیه شده است.

هرکدام از پاها موتور خودش را برای حرکت به جلو و عقب و برای گرفتن اشیا دارد و دارای سازوکاری برای جذب انرژی لازم برای فرود است.

پنجه‌های این ربات می‌تواند در زمانی به‌اندازه ۲۰ هزارم ثانیه دور شاخه بسته شود و شتاب‌سنجی روی پای راست دارد که الگوریتمی تعادلی برای ثابت نگه‌ داشتن آن هنگام فرود ایجاد می‌کند.

این ربات که مهندسان واژه «اسنگ» (SNAG) را به آن اطلاق کرده‌اند- چنگک هوایی الهام گرفته از طبیعت- (stereotyped nature-inspired aerial grasper) می‌تواند اشیا را بگیرد، حمل کند و روی سطوح پیاده کند. همچنین قادر است ماکت، کیسه‌ لوبیا و توپ تنیس را بگیرد.

پژوهشگران به پرواز پرندگان از این‌ جهت علاقه‌مندند که برای بشر بسیار سخت است آن را شبیه‌سازی و نسخه‌برداری کند، مخصوصا که پرندگان قادرند روی شاخه‌هایی با اندازه‌ها و بافت‌های مختلف فرود بیایند.

پژوهشگران در طراحی اسنگ روی پروتلت‌ها (Parrotlets)- دومین گونه کوچک طوطی‌ها- تحقیق کردند و دریافتند که آن‌ها هر بار ترفند یکسانی برای حرکت دارند. این تکرار «کلیشه‌ای» است که ربات موقع فرود آن را به‌ کار می‌برد.

امید می‌رود در آینده بتوان از این ربات در ماموریت‌های جستجو و نجات، کنترل آتش‌سوزی‌های گسترده یا حیات پرندگان استفاده کرد.

ویلیام رادریک، دانشجوی دوره دکتری، معتقد است: «بخشی از انگیزه بنیادین این کار خلق ابزاری بود که بتوانیم از آن‌ در مطالعه دنیای طبیعی استفاده کنیم. اگر بتوانیم رباتی داشته باشیم که مانند پرنده عمل کند، آنگاه راه‌های جدیدی برای مطالعه محیط‌ زیست کاملا باز می‌شود.»