خیال محمد غیور، که در دوره اول حکمرانی طالبان در وزارت دفاع این گروه کار می‌کرد، پس از سقوط طالبان در سال ۲۰۰۱ به پاکستان فرار کرد. او در پاکستان یک نانوایی برپا کرد و مشغول به کار شد. بیست سال بعد، به خیال محمد غیور تلفن زدند و از او خواستند به کابل بیاید و در امارت اسلامی در سمت رئیس عمومی ترافیک کابل کار کند. 

روزنامه نیویورک تایمز روز پنجشنبه گزارش داده است که رژیم طالبان در نبود نیرو‌های متخصص در ادارات دولتی، جای آنان را با سربازان طالب و ملا‌های همسو با این گروه پر می‌کند.

پنج ماه پس از سلطه طالبان، امارت اسلامی با چالش نبود نیروی متخصص رو‌به‌رو شده است. این گروه وعده داد کارمندان دولتی سابق را همچنان حفظ می‌کند؛ با این حال، سطوح مدیریتی ادارات دولتی را طالبان پر کرد. بقیه کارمندان دولت یا فرار کردند یا حاضر به کار نیستند؛ به همین دلیل، ادارات دولتی زیر چتر امارت اسلامی، خالی از کارمند شده است. به نوشته نیویورک تایمز، امارت اسلامی دست به دامن طالبانی شده است که سالیان دراز در کشور پاکستان در آرامش و دور از دغدغه‌های جنگ بوده‌اند و از آنان درخواست کرده است تا به افغانستان بیایند و پست‌های دولتی را بر عهده بگیرند.

به گزارش نیویورک تایمز، هنوز مشخص نیست که چه تعداد از افرادی که سال‌ها در پاکستان زندگی کرده‌اند به افغانستان برگشته و صاحب شغل شد‌ه‌اند. ارسلان خروتی که روزگاری در یکی از اردوگاه‌های مهاجران در پاکستان کار می‌کرد، حالا معاون وزیر مهاجرت افغانستان شده است. همچنین، مولوی سعید‌الله که در یک مسجد کوچک در محله فقیر‌نشین کراچی واعظ بود، حالا قاضی استان پکتیا است.

این‌گونه انتصاب‌ها باعث شده است تا چرخ دولت طالبان متوقف شود، هرچند مقام‌های این رژیم مدعی‌اند از چالش‌ها عبور می‌کنند. ذبیح‌الله مجاهد، سخنگوی امارت اسلامی، جست‌وجوی طالبان در پاکستان برای پیدا کردن نیرو و اشتغال آنان در دولت افغانستان را رد می‌کند. او می‌گوید امارت اسلامی متخصص زیاد دارد و از نسل جوان با‌سواد و متخصص استفاده خواهد کرد. با این حال، به نظر نمی‌رسد کسی به کار در دولت طالبان علاقه داشته باشد.

با سقوط افغانستان به دست طالبان، حدود ۱۳۰ هزار نفر از این کشور خارج شدند. بیشتر این افراد تحصیل‌کرده و متخصصی بودند که حضور طالبان در افغانستان برای آنان خطر‌ساز بود.

اکثر کارمندان دولتی که در افغانستان باقی مانده‌اند میلی به کار کردن ندارند؛ یا به این دلیل که طالبان به آنان حقوق نمی‌دهد یا به این دلیل که می‌خواهند به کشور‌های غربی مهاجرت کنند و کار کردن در امارت اسلامی طالبان می‌تواند در پرونده مهاجرتشان مشکل ایجاد کند. 

اما طالبان کشور‌های خارجی را مسئول همه مشکلات می‌داند. آنان می‌گویند کشور‌های خارجی با تخلیه چهره‌های متخصص، مسدود کردن سرمایه‌های افغانستان و قطع کمک‌ها، مردم را درمانده کرده‌اند و سعی دارند باعث بدنامی امارت اسلامی شوند‌. وحیدالله هاشمی، که مسئول آموزش و پرورش سربازان طالبان است، می‌گوید کشور‌های غربی به‌عمد هزاران جوان متخصص را از افغانستان خارج کرده‌اند تا امارت اسلامی را تضعیف کنند. او می‌گوید با این حال ما با افغان‌ها در گوشه‌و‌کنار جهان تماس می‌گیریم و از آنان می‌خواهیم به افغانستان برگردند و با ما همکاری کنند.

به نظر نمی‌رسد درخواست طالبان بتواند کسی را مجاب کند که از کشور‌های غربی برای همکاری با این گروه به افغانستان بیاید، زیرا حتی با وجود سلطه کامل طالبان بر سراسر افغانستان، شرایط قابل پیش‌بینی نیست. چنان‌که سعیدالله، که حالا در پکتیا قاضی شده، نتوانسته است خود را قانع کند این وضعیت دوام خواهد داشت. او خانواده‌اش را از پاکستان به افغانستان نیاورده و رابطه‌اش با پاکستان را قطع نکرده است.