تحقیق جدیدی نشان می‌دهد که خطر به وجود آمدن کووید طولانی بعد از زدن واکسن، به میزان چشمگیری کاهش می‌یابد.

تحقیقی که دفتر ملی  آمار روی شش هزار نفر انجام داد، نشان می‌دهد آن‌هایی که دو دوز فایزر یا مدرنا تزریق کرده‌اند، ۴۱ درصد کمتر احتمال دارد که ۱۲ هفته بعد از مثبت شدن جواب آزمایش، علائم کووید پایدار را نشان می‌دهند.

این رقم برای کسانی که دو دوز آسترازنکا زده‌اند، به ۳۷.۷ درصد کاهش یافت.

در میان شش هزار و ۱۸۰ نفری که در این تحقیق ثبت‌نام کردند، ۹.۵ درصد از گروه واکسن‌زده‌ها گفتند که کووید طولانی داشته‌اند؛ این رقم برای گروه همسان از نظر اجتماعی و جمعیت‌شناختی که واکسن نزده بودند، ۱۴.۶ درصد بود.

این تحقیق تاثیر واکسن‌های یادآور (بوستر) را بررسی نکرده و تا ۳۰ نوامبر اعتبار داشته؛ یعنی موج بعدی با اومیکرون را پوشش نداده است.

دکتر کلر استیوز، استاد بالینی ارشد کینگز کالج لندن، گفت که این تحقیق «یافته‌هایی را که سال پیش با استفاده از مجموعه‌ای از داده‌های منتشر کردیم، تایید می‌کند.»

او اضافه کرد: «این دلیل دیگری برای مردم است که واکسن بزنند تا همچنین خطر بیماری شدید اولیه در آن‌ها کاهش یابد.»

«اما این مطالعه به ما یادآوری می‌کند با اینکه واکسیناسیون خطر کووید طولانی را به طور قابل‌توجهی کاهش می‌دهد، خطر آن را کاملا از بین نمی‌برد؛ از این رو با توجه به تعداد بسیار بالا [بیماران]، هنوز مهم است که دنبال راهبردهای درمانی باشیم و به افرادی که مبتلا شده‌اند اطمینان دهیم که از حمایت لازم برخوردار خواهند شد.»

با این حال اداره ملی آمار «اوا‌ن‌اس» (ONS) هشدار داد که قادر نیست به طور قطع اعلام کند که واکسیناسیون باعث می‌شود خطر بروز کووید طولانی کم شود.

کوین مک‌کانوی، استاد بازنشسته آمار کاربردی از دانشگاه اوپن، گفت: «دلیلش این است که این مطالعه شهودی است.»

«افراد را به‌طور تصادفی واکسینه‌شده یا نشده انتخاب نکرده بودند؛ آن‌ها کاری را کردند که فارغ از این بررسی، به هر حال باید انجام می‌دادند. از این رو جدا از واقعیت ساده واکسیناسیون، تفاوت بسیار زیادی میان افراد واکسن‌زده‌ و نزده‌ پیدا خواهد شد.»

«هر ترکیبی از این تفاوت‌های دیگر می‌تواند به طور کلی یا جزئی، دلیل اصلی تفاوت‌های میان احتمال ابتلا به کووید طولانی باشد و اصلا به واکسیناسیون ربطی نداشته باشد.»

با این حال، او گفت: «من فکر می‌کنم که این نتایج درباره کسی که شوربختانه بعد از واکسینه شدن مبتلا می‌شود، در خصوص اینکه دو بار واکسیناسیون احتمالا دلیل خوبی برای کاهش خطر کووید طولانی است، شواهد کاملا روشنی ارائه می‌دهد.»

بر اساس آخرین محاسبات اوا‌ن‌اس، بعضی از ۱.۳ میلیون نفری که در بریتانیا هستند، کووید طولانی دارند؛ یعنی نشانه‌های بیماری در آن‌ها بیش از ۱۲ هفته طول کشیده است.

تحلیل جداگانه‌ اوا‌ن‌اس نشان می‌دهد که در بعضی از گروه‌های قومی، به خصوص آفریقایی‌های سیاه‌پوست و افراد دارای اصالت کارائیبی، واکسیناسیون کمتر خطر مرگ‌ در اثر کووید-۱۹ را افزایش می‌دهد.

در طول موج سوم [همه‌گیری] این ویروس، تعداد مرگ‌ در اثر کووید-۱۹ در بسیاری از گروه‌های اقلیت قومی، در مقایسه با افرادی که سفیدپوست بریتانیایی شناخته می‌شوند، بیشتر بوده است.

این تفاوت بیشتر به عوامل اجتماعی و جمعیت‌شناختی مانند جغرافیا، نوع سکونت و سلامت نسبت داده شده است.

اما طبق گزارش اوا‌ن‌اس، در حال حاضر میزان پوشش واکسیناسیون در افزایش خطر مرگ‌و‌میر مشاهده شده در برخی گروه‌ها نقش دارد.

در این روش، اولین دور واکسیناسیون با برآورد میزان مرگ‌ومیر در ارتباط است. پس از در نظر گرفتن سن، عوامل جمعیت‌شناختی و شرایط زمینه‌ای خاص، بین ۱۳ ژوئن تا اول دسامبر ۲۰۲۱، خطر مرگ ناشی از کووید-۱۹ برای مردان آفریقایی‌ سیاه‌پوست در انگلستان ۱.۴ برابر بیشتر از مردان سفیدپوست بریتانیایی بود.

اما بعد از اینکه وضعیت واکسیناسیون هم تنظیم شد -تا مشخص شود چه کسی اولین، دومین یا سومین دوز را زده است- این تفاوت از میان رفت.

یک الگوی مشابه در مورد مردان سیاه‌پوست کارائیبی با خطر ۱.۷ برابر بیشتر در مورد وضعیت واکسن مشاهده شد اما بعد از ابتلا خطر چندانی آن‌ها را تهدید نمی‌کرد.

در مورد زنان سیاه‌پوست آفریقایی و کارائیبی، خطر مرگ ناشی از کووید-۱۹ پیش از بررسی واکسیناسیون، به ترتیب  ۱.۸ و ۲.۱ برابر بیشتر از زنان سفیدپوست بریتانیایی بود؛ اما این خطر شدید هم بعد از به حساب آوردن واکسن از میان رفت.

بنا بر اعلام اوا‌ن‌اس، این ارقام نشان می‌دهند به محض اینکه وضعیت واکسیناسیون در نظر گرفته می‌شود، «مدرکی وجود ندارد» که نشان دهد خطر مرگ‌ومیر ناشی از کووید-۱۹ برای افرادی از این گروه‌های قومی از گروه قومی سفیدپوست بریتانیایی بیشتر است.