پیش از ظهر روز سه‌شنبه، ۱۹ بهمن، حوالی ساعت ۹، مردی وارد خانه‌ عیدی‌ماه در حوزه هفتم امنیتی شهر کابل شد و قصد داشت جواهرات، پول، و دیگر اشیای قیمتی خانه او را غارت کند. مقاومت عیدی‌ماه ۴۵ ساله در مقابل مرد سارق، منجر به کشته شدن او و دو دختر ۱۴ ساله و ۱۲ ساله‌اش شد.

پسر عیدی‌ماه، که در جریان وقوع آن رویداد در خانه حضور نداشت، از کشته شدن مادر و خواهرانش دچار ضربه روحی شده است. او در مصاحبه با ایندیپندنت فارسی گفت: «پدرم چندسال قبل در اثر بیماری فوت کرد و مادرم سرپرست خانواده ما بود. مرد سارق مادر و خواهرانم را به شکل بی رحمانه‌ای کشت.»

او افزود که سارق فردی به نام رامین فرزند محمد عثمان است و روز چهارشنبه از سوی ماموران طالبان بازداشت شده است. در نوار ویدیویی که طالبان از مرد سارق منتشر کرده‌اند، او به جرم خود اعتراف می‌کند و دلیل اقدام به کشتن عیدی‌ماه و دخترانش را « مشکلات خانوادگی» عنوان می‌کند. رامین می‌گوید، یک خودرو متعلق به عیدی‌ماه نزد او است و او از مدتی پیش به این‌سو، با آن خودرو مسافرکشی می‌کرده است و از درآمد آن کار، مبلغی به عیدی‌ماه می‌پرداخته است. او در آن سخنان اشاره‌ای به اقدام به سرقت اشیای قیمتی خانه عیدی‌ماه نمی‌کند. با این حال، پسر عیدی‌ماه، ادعای مشکلات خانوادگی میان رامین و مادرش را رد می‌کند و می‌گوید: «او هیچ رابطه‌ای خویشاوندی با خانواده ما ندارد، فقط همه ما از استان غور هستیم و به دلیل همشهری بودن، خودرو شخصی ما تحت عنوان اجاره نزد او بود و هر چند روز می‌آمد و پول ما را تحویل می‌داد.» 

او افزود که هنوز جزئیات نهایی ماجرا در اختیارش قرار نگرفته است، اما می‌داند که سارقی که مادر و خواهران او را کشته است، در زندان طالبان است. 

مفتی فضل هادی، مسئول قرارگاه پلیس طالبان در حوزه هفتم شهر کابل، در یک نوار ویدیویی گفت: «پس از به قتل رسیدن عیدی‌ماه و دخترانش، نماینده محل به ما اطلاع داد و ما برای بازداشت مرد سارق اقدام کردیم و او را در خانه‌اش در ناحیه گل‌بهار کابل بازداشت کردیم.»

فرزند بازمانده عیدی‌ماه گفت که مادرش تا پیش از سلطه طالبان بر افغانستان، در بخش منابع بشری وزارت اطلاعات و فرهنگ کار می‌کرد و در شش ماه گذشته، به دلیل محدودیت‌های وضع شده از سوی طالبان علیه زنان، خانه‌نشین بود و هیچ فعالیتی نداشت. 

هنوز ابعاد پیچیده و پرسش‌های مطرح شده در مورد چگونگی به قتل رسیدن عیدی‌ماه و دو دخترش مشخص نیست. طالبان در بسیاری از موارد، حقایق رویدادهای جنایی را از مردم پنهان می‌کنند و به خانواده‌های متضرر نیز فشار وارد می‌کنند تا از دادن اطلاعات به رسانه‌ها خودداری کنند.