زندان بزرگ سِسوت (Cecot) السالوادور مدت‌ها پیش از تصمیم اخیر دولت ترامپ به اخراج و انتقال صدها نفر از اعضای گروه‌های تبهکار ونزوئلایی به این مکان نیز شهرتی مخوف داشت.

به گزارش سی‌ان‌ان، این مرکز که نام کامل آن «مرکز بازداشت تروریسم» است با ظرفیت نگهداری ۴۰ هزار زندانی، بزرگ‌ترین زندان در قاره آمریکا و بزرگ‌ترین نماد برخورد دولت السالوادور با جرم و جنایت محسوب می‌شود.

این زندان، که در سال ۲۰۲۳ افتتاح شد، محل نگهداری برخی از خطرناک‌ترین جنایتکاران کشور است، از جمله قاتلان زنجیره‌ای و اعضای گروه‌های تبهکاری که «بدترین بدترین‌ها» توصیف شده‌اند، و به‌دلیل شرایط بسیار سختی که دارد معروف است.

به گزارش سی‌بی‌اس نیوز، زندانیان اجازه ملاقات حضوری ندارند و جلسات دادرسی فقط از طریق زوم برگزار می‌شود. سیگنال تلفن همراه در شعاع حدود دو و نیم کیلومتری اطراف زندان مسدود شده است تا از خروج هرگونه اطلاعات جلوگیری شود؛ تلاشی برای مهار قدرت گروه‌های تبهکاری که، به گفته مقام‌های السالوادور، پیش‌تر کنترل ۸۵ درصد از قلمرو کشور را در دست داشتند. امروز، السالوادور که پیش‌تر بالاترین آمار قتل در جهان را داشت، پایین‌ترین رقم قتل در نیم‌کره غربی را دارد.

خبرنگار سی‌ان‌ان که در اواخر سال ۲۰۲۴ از این زندان بازدید کرد، نوشت سلول‌ها برای نگهداری حدود ۸۰ زندانی طراحی شده‌اند، که زندانیان روزانه ۲۳.۵ ساعت در سلول به  سر می‌برند و «تنها اثاثیه تخت‌های فلزی چندطبقه است، بدون ملحفه، بالش یا تشک … یک توالت باز، یک روشویی سیمانی و سطلی پلاستیکی برای شست‌و‌شو و یک دبه بزرگ برای آب آشامیدنی».

برآورد می‌شود که بین ۱۰ تا ۲۰ هزار زندانی هم‌اکنون در این زندان نگهداری می‌شوند و تازه‌ترین گروه، ۲۶۱ نفری‌اند که دولت ترامپ اخیرا از آمریکا اخراج کرده است‌ــ ۲۳۸ نفر از آن‌ها به عضویت در گروه خلافکار ونزوئلایی «ترن د آراگوا» متهم‌اند و گفته می‌شود ۲۳ نفر در گروه «ام‌اس‌‌ـ‌۱۳» عضو بوده‌اند.

نایب بوکله، رئیس‌جمهوری السالوادور در توافق با آمریکا پذیرفت که افراد اخراج‌شده از آمریکا را بپذیرد و مجرمان را در زندان‌هایی مانند سسوت نگهداری کند. این بخشی از توافق بی‌سابقه‌ای است که طی آن آمریکا شش میلیون دلار به السالوادور پرداخت خواهد کرد. این مبلغ به تامین هزینه سیستم زندان‌های این کشور کمک خواهد کرد که سالانه ۲۰۰ میلیون دلار هزینه دارد.

افراد اخراج‌شده از آمریکا به‌محض ورود با سیاست‌های خشن این زندان روبه‌رو شدند؛ به پاهایشان پابند زده شد و مجبور شدند زانو بزنند تا نگهبانان موهایشان را بتراشند.

البته چنین صحنه‌هایی تازگی ندارد و دولت السالوادور در سال ۲۰۲۳ تصاویری منتشر کرد که اولین زندانیان را نشان می‌داد که با شورت‌های سفید و سرهای تراشیده، وادار شده بودند به سمت سلول‌هایشان بدوند.

به نوشته خبرنگار سی‌ان‌ان، «زندانیان اجازه کار ندارند. اجازه ندارند کتاب، ورق یا نامه‌ای از خانه داشته باشند. بشقاب‌های غذا بیرون سلول‌ها چیده و از لای میله‌ها به داخل کشیده می‌شوند. هرگز گوشت سرو نمی‌شود. روزانه فقط ۳۰ دقیقه وقت تنفس داده می‌شود تا زندانیان سلول را ترک کنند و برای ورزش گروهی یا جلسات خواندن کتاب مقدس به راهروی مرکزی بروند».

گوستاوو ویاتورو، وزیر امنیت عمومی، هنگام بازدید سی‌ان‌ان از این زندان گفت: «ما به بازپروری اعتقاد داریم، اما فقط برای مجرمان عادی».

در زندان سسوت هم مجرمان محکوم‌شده نگهداری می‌شوند هم کسانی است که پرونده‌شان هنوز در فرایند قضایی در جریان است. 

این بازداشت‌ها بخشی از تلاش‌های جنجال‌برانگیز بوکله برای مقابله با رقم بالای جرم و خشونت گروه‌های تبهکار بوده است. در سه سالی که از اعلام طرح بوکله گذشته است، نیروهای امنیتی حدود ۸۷ هزار نفر را در سراسر کشور بازداشت کرده‌اند، که معادل بیش از ۱ درصد جمعیت السالوادور است. اما همین سرکوب‌ها باعث شده است محبوبیت بوکله به بیش از ۹۰ درصد برسد.

به نوشته سی‌بی‌اس نیوز، بسیاری از زندانیان به چند قرن حبس‌ محکوم شده‌اند و مدیر زندان اطمینان داده است که هیچ‌کدام از زندانیان هرگز از این زندان خارج نخواهند شد.

بوکله می‌گوید این اقدام‌های سخت‌گیرانه برای تغییر وضعیت کشور از «پایتخت قتل جهان» به یکی از امن‌ترین کشورها ضروری بوده‌ است.