امروز، شاهد اعتراضات مردمی در بیشتر شهرهای بزرگ دنیا بودیم. جنبشی مردمی که سیاستمداران در آن نقش پررنگی ندارند. جنبشی که با هدف اعتراض به آنچه تغییرات آب و هوایی را برای کره زمین رقم زده است، شکل گرفت. مردم در سراسر دنیا به این اشتراک نظر رسیدند که با وجود تمام تفاوت‌ها، همه ما یک خانه داریم و نام آن «کره زمین» است.
این اشتراک نقطه قوتی است تا توجه مردم به این موضوع جلب شود و جدا از آن که از کدام کشور یا کدام دین و فرهنگ هستند، در این جنبش اعتراضی با هم یک‌صدا باشند. واقعیت این است که در سال‌های اخیر، دانشمندان هشدارهایی جدی درباره گرمایش زمین یا تغییرات اقلیمی مطرح می‌کردند، اما دولتمردان و سیاستمداران کمتر علاقه‌ای به این موضوع از خود نشان می‌دادند؛ شاید به این دلیل که توجه به این تغییرات، با بسیاری از منافع اقتصادی در تقابل است.
استفاده از سوخت‌های فسیلی و برداشت نامناسب از منابع طبیعی، بلای جان کره زمین شده است. پژوهشکده‌ها و دانشگاه‌ها بر مبنای تجربیات و تحقیقاتی که انجام داده‌اند، راهکارهایی در این زمینه‌ها توصیه کرده‌اند. البته بیشتر این راه‌حل ها به مذاق سرمایه‌داران خوش نمی‌آید، چرا که تغییرات در این رابطه، مستلزم پرداخت هزینه‌ای مازاد است، و در نتیجه منفعت کمتری برای آنان خواهد ماند، یا با دست کشیدن از بعضی روشهای تولید که به خطرات تغییرات اقلیمی کمک می‌کند، باید از سودهای کلانی چشم‌پوشی کنند.
چنین امری در ابتدا بعید به نظر می‌آمد، تا آن که دختر نوجوانی از کشور سوئد ایده اعتراضات مسالمت‌آمیز مدنی را آغاز کرد. گرتا تونبرگ، در روزهای جمعه به جای رفتن به مدرسه، به اعتراض علنی در این زمینه می‌پرداخت. در مدت زمان کوتاهی، توجه دیگر نوجوانان هم‌سن او به این اعتراضات جلب شد و آن‌ها هم در نقاط دیگر دنیا به این جنبش پیوستند. حالا درست کمی پیش از سخنرانی سالیانه سازمان ملل در نیویورک در مورد تغییرات اقلیمی و گرمایش زمین، دانش‌آموزان در سراسر جهان برنامه‌ریزی کرده‌اند تا از طلوع آفتاب روز جمعه در شرق کره زمین، استرالیا، جنبش اعتراضی را شروع کنند و سپس دیگر کشورها نیز در ساعات بعدی این اعتراضات را ادامه دهند. همبستگی بی‌نظیری که ما فقط در شب سال نو میلادی شاهد آن هستیم، اما اکنون هدفی متعالی در روابط نوع بشر رقم خورده است که مرزها و تفاوت‌ها را از میان برداشته است.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
در لندن، ساعاتی پیش از ظهر روز جمعه، این جنبش با حضور هزاران کودک و نوجوان آغاز شد که همراه با مسئولان مدارس یا اولیای خود مقابل ساختمان پارلمان حضور یافته بودند. اکثر آنان با پلاکاردهای نقاشی شده در دست که توقف صدمه به تغییرات اقلیمی را نشان می‌داد، آمده بودند. برخی نقش کره زمین را روی صورت خود کشیده بودند و برخی شکل کره زمین اشک‌ریزان را بر روی کاغذ نقاشی کرده بودند. بعضی هم مشغول نقاشی بر روی سنگفرش خیابان بودند.
در این میان، عده‌ای هم با ظروف غذاهای گیاهی ضرورت استفاده کمتر از گوشت را به مردم یادآور می‌شدند. برخی هم با نواختن طبل و ترومپت، نوای حمایت از این جنبش را سر داده بودند. توریست‌ها هم فرصت را غنیمت شمرده بودند و با پرچم‌هایی از کشور خود، با معترضان همراه می‌شدند.
آنچه این تظاهرات را نسبت به دیگر راه پیمایی‌ها در لندن متمایز می‌کرد، حضور پررنگ و پر‌تعداد پلیس‌های مسلح در میان معترضان بود. برخی از تظاهرات‌کنندگان معتقد بودند که این تعداد زیاد نیروهای پلیس بیشتر به خاطر فضای ملتهب داخلی در جامعه بریتانیا است که در پی تعلیق پارلمان توسط نخست وزیر بریتانیا و بسته شدن درهای پارلمان ایجاد شده است. در مقابل، برخی معتقد بودند که حضور پلیس تنها برای حفظ امنیت است و دلیل دیگری در میان نیست.
در میدان پارلمان لندن، جایی که تمام معترضان در آنجا گرد هم آمدند تا یک‌صدا از سیاستمداران بخواهند تا به روند افزایش گرمایش کره زمین و تغییرات مضر اقلیمی پایان بدهند، مجسمه شخصیت‌هایی همچون ماهاتما گاندی و وینستون چرچیل نصب شده است. آن مجسمه‌ها سالیان درازی است که به جمعیت در حال حرکت می‌نگرند، و شاید امروز علاوه بر نگرانی در زمینه تغییرات اقلیمی کره زمین، نگران تغییرات اخیر در سیاست‌های کشور بریتانیا و اجرای دموکراسی در این کشور نیز باشند؛ نگرانی‌ای که این روزها پای نخست وزیر بریتانیا را به دیوان عالی کشور کشانده است و مردم این کشور را هم نسبت به اوضاع آینده کشورشان نگران کرده است.
اما در نهایت، شروع این جنبش مردمی در سراسر جهان، اتفاق مثبتی است تا به همه انسان‌ها یادآور شود که ما همه همسایگان یکدیگر در یک کره هستیم، و برای بقای نسل آینده هم که باشد، باید به هم نزدیک و با هم یک‌صدا باشیم.
