پارلمان اروپا قرار است خواستار اعمال محدودیت در سراسر اتحادیه اروپا بر واردات نفت و گاز روسیه به این اتحادیه شود.

این پیشنهاد پس از سخنرانی ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌ جمهوری اوکراین، که قرار است از طریق تماس ویدیویی در جلسه پارلمان اتحادیه اروپا در بروکسل سخنرانی کند، به رای گذاشته خواهد شد.

نمایندگان پارلمان اروپا برای پاسخ به حملات روسیه به مناطق غیرنظامی و زیرساخت‌ها، درباره تحریم‌های شدیدتر بحث می‌کنند.

در قطعنامه‌ای که احتمالا با اکثریت زیادی در روز چهارشنبه تصویب می‌شود، نمایندگان پارلمان اروپا همچنین از اتحادیه اروپا می‌خواهند که بنادر را به‌روی کشتی‌های روسیه ببندد و از دسترسی به کشتی‌هایی که به مقصد روسیه می‌روند، خودداری کند، به استثنای کشتی‌هایی که حامل تجهیزات حیاتی بشردوستانه باشند؛ این قطعنامه همچنین اقدام‌هایی را برای «محدود کردن واردات مهم‌ترین کالاهای صادراتی روسیه، از جمله نفت و گاز» پیشنهاد می‌کند، هرچند که خواستار ممنوعیت آن نیست.

درخواست‌های دیگر شامل توقف همه سرمایه‌گذاری‌های جدید اتحادیه اروپا در روسیه است، که در واقعیت بعید است رخ دهد. همچنین ممنوعیت قطعی اجرای خط لوله نورد استریم ۲، فراتر از تعلیق فرایند صدور مجوز که قبلا دولت آلمان انجام داده است.

نمایندگان پارلمان اروپا همچنین می‌خواهند همه تحریم‌های پیشنهادی علیه روسیه برای بلاروس هم اعمال شود.

پس از این‌که دولت اوکراین در روز دوشنبه درخواست عضویت در اتحادیه اروپا را ارائه کرد، این قطعنامه از نهادهای اتحادیه اروپا می‌خواهد تا برای اعطای وضعیت «نامزد عضویت در اتحادیه اروپا» به اوکراین تلاش کنند و در عین حال به ادغام اوکراین در بازار واحد اتحادیه اروپا ادامه دهند.

آغاز فرایند الحاق اوکراین به اتحادیه اروپا آن هم در شرایطی که پایتخت این کشور در محاصره روس‌ها است بیش از آنکه پای در واقعیت روی زمین داشته باشد، نمادین است. گروهی از کشورهای بالکان غربی به مدت هشت تا ۱۷ سال در صف عضویت اتحادیه اروپا بوده‌اند و مقام‌های ارشد اتحادیه بارها به آن‌ها گفته‌اند که هیچ راه میانبری برای کنار گذاشتن استاندارهایشان برای مقابله با فساد و اصلاحات قضایی وجود ندارد.

قطعنامه پارلمان اروپا همچنین خواستار «کمک چند میلیارد یورویی» فوری به اوکراین است، درحالی‌که روسیه را مسئول این خسارات و ملزم به جبران خسارت اوکراین می‌داند.

پارلمان اروپا تقریبا هیچ اختیاری برای تعیین سیاست خارجی اتحادیه اروپا ندارد، اما اغلب بر تصمیم گیرندگان اتحادیه اروپا در پایتخت‌هایشان فشار می‌آورد تا مواضعی سرسخت‌تر در پیش بگیرند.