شهر هرات در غرب افغانستان از کانون‌های اصلی کارزارهای انتخاباتی است. این شهر به‌عنوان بانک اصلی رای انتخابات برای نامزدها ارزش دارد. دلیل آن این است که استان هرات پس از کابل بیشترین جمعیت را دارد. با این که به طور رسمی جمعیت هرات را نزدیک به دو میلیون تن گفته‌اند، اما واقعیت این است که جمعیت هرات بیش از سه میلیون نفر است.

این استان به دلیل امنیت بهتر از دیگر نقاط (هرچند در این اواخر این امنیت هم شکننده شده) مراکز رای دهی بیشتری را دارا است و هرچند کمیسیون انتخابات پیش‌بینی کرده است که به دلیل افزایش نا امنی در شهرستان‌های دور دست هرات، احتمال بسته بودن تعدادی از این مراکز وجود دارد، بااین حال باز هم هرات می‌تواند جز مناطق تعیین کننده انتخابات باشد. به همین جهت تمرکز فعالیت‌های انتخاباتی نامزدان روی هرات بیشتر بوده است. اما زمانی که پس از وقفه سه ماهه روز یکشنبه وارد شهر هرات شدم، احساس نکردم که به شهری که زمانی غوغای انتخابات در آن به شدت محسوس بود وارد شده‌ام. اکثریت بیلبوردهای تبلیغاتی به عوض عکس نامزدان انتخابات، محصولات تجارتی را تبلیغ می‌کردند. دیوارها و درختان که همیشه بیشترین آماج پوسترهای تبلیغاتی بودند، این بار زیر فشار این تبلیغات قرار نداشتند. نامزدان انتخابات نیز به عوض گسترش فعالیت‌های‌شان از طریق نشر پوستر و یا چاپ بیلبورد و غیره، روی همایش‌های مردمی تمرکز کرده‌اند.

در هرات هم در دوره گذشته و هم در این دوره انتخاباتی، رقابت بیشتر میان دکتر عبدالله عبدالله و محمد اشرف غنی بوده است. اما این بار یک رقیب دیگر نیز در این گیرو دار اضافه شده است. فرامرز تمنا. آقای تمنا هراتی زاده است و دارای پروفایل نسبتا قابل قبولی در عرصه سیاسی نیز است. او روزگاری رئیس انستیتو دیپلماسی وزارت خارجه افغانستان بود و رئیس یک دانشگاه خصوصی در کابل نیز هست. خیلی‌ها بر این عقیده‌اند که او می‌تواند بخش عمده‌ای از رای در هرات را از آن خود کند. اما این انتخابات در استان هرات رونق گذشته را ندارد، چون دلیل کم رونق شدن انتخابات در نتیجه گفتگوهای صلح است.

بیشتر نامزدان انتخابات بر این عقیده بودند که احتمال برگزاری انتخابات با توجه به مواد مندرج در توافق‌نامه صلح میان آمریکا و طالبان، بسیار کم است. طالبان یکی از شرط‌های توافق و آتش‌بس را لغو انتخابات اعلام کرده بودند. به همین دلیل بیشتر نامزدها فکر می‌کردند احتمالا انتخابات برگزار نشود. تنها پس از آنکه دونالد ترامپ توافق صلح را لغو کرد و گفتگوها را نیز به حالت تعویق درآورد، نامزدها تکان خوردند و قطعیت برگزاری انتخابات بیشتر شد. به همین دلیل تعدادی از نامزدهای انتخابات چندین هفته بعد از آغاز دوران کارزارهای انتخاباتی وارد این عرصه شدند.

دلیل دوم یاس بیش از حد مردم در مورد انتخابات است. تقریبا در تمام دوره‌های انتخاباتی، چه ریاست جمهوری چه پارلمانی، تقلب عنصر اصلی و تاثیر گذار در روند انتخابات بوده است. در انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۱۴ بحث تقلب نزدیک بود که بدترین بحران را در افغانستان ایجاد کند. دو نامزد پیشتاز (دکتر عبدالله عبدالله و اشرف غنی) هر دو مدعی پیروزی در انتخابات بوده و دیگری را به تقلب متهم می‌کرد. به دلیل مایوس شدن مردم از اثر گذار بودن رای‌شان بر انتخاب رئیس جمهور، هیجان زیادی در میان مردم شکل نگرفت و بی تفاوتی مردم در این راستا، کارزارهای انتخابات را هم کم رونق ساخت. در کنار آن در دوره‌های گذشته ستاد‌های انتخابات، نیروهای با نفوذ اقتصادی را نیز با خود داشتند که تا حدی کارزارهای انتخاباتی را حمایت مالی می‌کردند. به نظر می‌رسد این نیروها هم چندان تمایلی برای واریز کردن پول‌های هنگفت به حساب نامزدها ندارند. به همین دلیل هزینه امسال نامزدهای انتخابات نسبت به سال گذشته کمتر بوده است.

به هر صورت فقط ۲۴ ساعت دیگر برای کارزارهای انتخاباتی مانده است. نامزدهای پیشتاز انتخابات سعی دارند تا از این ۲۴ ساعت باقی‌مانده به صورت وسیع استفاده کنند. شهر هرات شاهد حضور نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری است و همایش‌های مردمی حتی با تلفات جانی نیز روبه رو بوده (یک تن درهمایش مردمی دکتر عبدالله عبدالله در هرات زیر دست پا جان باخته است). با این حال شور و هیجان آن چنانی در ستادهای انتخاباتی و میان مردم وجود ندارد. هرچند فعالین مدنی از مردم خواسته‌اند تا برای بقای دموکراسی و ارزش‌های آن به پای صندوق‌های رای بیایند و حتی اگر نامزد مورد نظر ندارند با رای سفید انتخابات را تضمین کنند.