ایران شش میلیون واحد مسکونی فرسوده دارد و با وجود قانون منع ساخت و ساز «نا ایمن»، طی ۱۰ سال اخیر بیش از ۳۵۰ هزار پروانه ساختمانی «نا ایمن» در کشور صادر شده است.

روزنامه فرهیختگان با انتشار این آمار نوشت در صورت «وجود اراده»، نوسازی و مقاوم‌سازی این تعداد واحد‌ فرسوده به ۱۴ سال زمان نیاز دارد.

این روزنامه همچنین بازه زمانی صدور بیش از ۳۵۰ هزار پروانه ساختمانی با مصالح «کم‌دوام و نا ایمن» را بین سال‌های ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۹ اعلام کرد.

براساس این گزارش ۹۲ درصد پروانه‌های ساختمانی صادر شده در این دوره مربوط به ساختمان‌های با دوام و هفت درصد (۳۵۰ هزار ساختمان) هم مربوط به ساختمان‌های «نیمه بادوام» یا «نا ایمن» بوده است.

بیشترین پروانه‌های ساختمانی صادر شده در مناطق شهری هم مربوط به سال ۱۳۹۰ با بیش از ۲۱۲ هزار مجوز و کمترین آن هم مربوط به سال ۱۳۹۹ با کمتر از ۹۱ هزار مجوز بوده است.

این گزارش همچنین نشان می‌دهد بیشترین آمار صدور مجوز پروانه ساخت واحد‌های «کم دوام یا نا ایمن» مربوط به سال ۱۳۹۰ با بیش از ۵۵ هزار مورد و کمترین آن هم مربوط به سال ۱۳۹۶ با کمتر از ۲۶ هزار مورد است.

آمار‌های این روزنامه نشان می‌هد در این دوره زمانی به‌ طور متوسط، صدور سالانه حدود ۴۲۰ هزار پروانه ساختمانی با مصالح با دوام پیش‌بینی شده که این هدف‌ بین سال‌های ۹۳ تا ۹۸ محقق نشده است.

این گزارش می‌گوید ۴۳ درصد واحدهای مسکونی در کشور «نیمه‌بادوام و کم‌دوام» است و برای کشور زلزله‌خیزی هم‌چون ایران چنین آماری «کمی نگران کننده‌» است.

نتایج برخی پژوهش‌ها هم نشان می‌دهد در دهه ۸۰ و ۹۰ شمسی،‌ به ازای هر پروانه ساختمانی، یک و نیم تخلف رخ داده که این مساله نشان می‌دهد بحث درآمدزا بودن چنین تخلف‌هایی نقش پررنگی در شهرداری‌ها دارد.

پروانه ساختمان سندی است که شهرداری‌ها صادر می‌کنند و در اختیار مالک قرار می‌دهند. برای احداث هر ساختمان باید مجوز لازم از شهرداری‌ها دریافت شود.

طبق تعریف نظام مهندسی، واحد‌های مسکونی «بادوام» در پروانه‌های احداث ساختمان مسکونی به واحد‌هایی گفته می‌شود که اسکلت ساختمان آنها بتن‌ آرمه یا فلزی باشد. 

این سازمان واحد‌های «نیمه‌بادوام» را ساختمان‌هایی معرفی می‌کند که مصالح مورد استفاده در آنها «آجر یا سنگ و آهن»، «آجر یا سنگ و چوب»، «بلوک سیمانی»، «تمام‌آجر یا سنگ» و «آجر» و در نهایت «تمام‌ چوب» باشد.

واحد‌های مسکونی «کم‌دوام» نیز واحد‌هایی‌اند که مصالح مورد استفاده در ساختمان آنها شامل مصالحی نظیر خشت و چوب و خشت و گل باشد.