پژوهش جدید و بزرگی نشان می‌دهد که دیدگاه ضد واکسن افراد در تجربه‌های ناخوشایند کودکی، مانند آزار، بدرفتاری، یا داشتن والدین الکلی ریشه دارد.

پژوهشگرانی، از جمله محققان دانشگاه اوتاگوی نیوزیلند، می‌گویند بسیاری از رویکرد، رفتارها، و خصوصیات بزرگسالان ریشه در کودکی دارد.

در این پژوهش بزرگ که ماه گذشته در نشریه «پی‌ان‌ای‌‌اس نکسوس» (PNAS Nexus) منتشر شد، محققان به ارزیابی چگونگی پیدایش احساسات شدید ضد واکسن زدن در افراد پرداختند.

آنان باورهای مرتبط با مقاومت در برابر واکسن زدن را در اعضای مطالعه پرسابقه «دانیدن» (Dunedin)، پژوهش دانشگاه اوتاگو که همین ماه پنجاه ساله می‌شود، ارزیابی کردند.

محققان در مطالعه ادامه‌دار «دانیدن»، زندگی بیش از هزار کودک را که از اول آوریل ۱۹۷۲ تا ۳۱ مارس ۱۹۷۳ در زایشگاه «ملکه ماری دانیدن» نیوزیلند به دنیا آمده‌اند، از بدو تولد تا کنون دنبال می‌کنند.

در این تحقیق معیارهای متعددی را که بر زندگی این افراد اثرگذار است، از جمله سلامت جسمی، تجربه‌های شخصی، ارزش‌های بلندمدت، انگیزه‌ها، سبک زندگی، ظرفیت‌های پردازش اطلاعات، و نیز تمایلات عاطفی ارزیابی، و فرایند رشد آنان را ردیابی می‌کنند.

این محققان در فاصله آوریل تا ژوئیه ۲۰۲۱ و درست پیش از آغاز اجرای طرح واکسن‌زنی سراسری در نیوزیلند در اوت ۲۰۲۱، نظر اعضای این تحقیق را در مورد تمایل به واکسن زدن جویا شدند و شواهدی به دست آوردند مبنی بر این که داشتن دیدگاه ضد واکسن، ریشه در تجربه‌های کودکی دارد.

«پژوهشی که امروز (هفتم آوریل) منتشر شد، نشان داد که بسیاری از آنان در اوایل عمر خود به بزرگسالان بی‌اعتماد شده‌اند و به این باور رسیده‌اند مسئولان می‌خواهند از آنان سوء‌استفاده کنند.» 

در نظرسنجی اخیر از اعضای این مطالعه چند دهه‌ای، آنان می‌گویند ۹۰ درصد این افراد به پرسش درباره قصد واکسن زدن پاسخ داده‌اند و از این تعداد، ۱۳ درصد نمی‌خواسته‌اند واکسن بزنند.

محققان با مقایسه تاریخچه کودکی افرادی که در برابر وکسن زدن مقاومت داشتند با تاریخچه کودکی کسانی که (چنان مقاومتی) نداشتند، دریافتند که در گذشته بسیاری از اعضای این مطالعه که رویکرد ضد واکسن دارند، «تجربه‌های منفی کودکی» وجود دارد.

این محققان در نشریه «کانورسیشن» (Conversation) خاطرنشان کردند که این تجربه‌ها شامل آزار، بدرفتاری، محرومیت و کمبود توجه، یا داشتن والدین الکلی بوده است.

این محققان، از جمله ریچی پولتون، مدیر «واحد پژوهش چندمنظوره رشد و سلامت دانیدن»، اعلام کردند که «این تجربه‌ها باعث شده است که این افراد کودکی پیش‌بینی‌ناپذیری داشته باشند و در نتیجه در باقی عمر به مسئولان جامعه بی‌اعتماد شوند و نیز تخم این باور در آنان کاشته شود که «در اوضاع نابسامان تنها می‌مانی.»

آزمایش شخصیت‌شناسی افراد ضد واکسن در سن هجده سالگی آنان نشان داد که این افراد مرتب دچار احساسات شدید ترس و خشم می‌شده‌اند و معمولا تحت تنش و اضطراب قدرت تفکر خود را از دست می‌داده‌اند.

به گفته محققان، اعضای این گروه از شرکت‌کنندگان همچنین در مورد سلامت خود تقدیر‌باورند و طبق گزارش‌ها، در سن ۱۵ سالگی گفته‌اند، «کسی نمی‌تواند برای بهبود وضع سلامت خود کاری کند.»

به گفته محققان، این گروه افراد همچنین خود را ناهمرنگ با جماعت و ارج‌گذار به آزادی‌های فردی، و در بحث پیروی از هنجاری اجتماعی نیز قائل به خوداتکایی وصف کرده‌اند.

محققان این مطالعه نوشته‌اند: «سیاری از سن بلوغ به بعد دچار بیماری‌های مزمن روانی شده‌اند که می‌تواند به اجتناب و بی‌احساسی  دامن بزند، فرد را از تصمیم‌گیری سالم منحرف کند و حتی آسیب‌پذیری در برابر نظریه‌های توهم توطئه را افزایش دهد.»

در این مطالعه خاطرنشان شده است که اعضای این گروه در دوران دبیرستان نیز در روخوانی ضعیف بودند و در امتحان‌های درک مطلب و سرعت پردازش (اطلاعات) نمره پایینی به دست می‌آوردند.

با آن که ۱۳ درصد گروه مطالعه «دانیدن» در برابر پذیرش واکسن مقاومت داشتند، محققان می‌گویند چند عامل می‌تواند به افزایش نرخ پوشش واکسن کمک کند، زیرا نیوزلند توانست در دوران همه‌گیری کووید-۱۹ نرخ کشوری تزریق واکسن را به حدود ۹۵ درصد برساند.

محققان این مطالعه نوشته‌اند: «آگاهی از خاستگاه افراد، به ویژه آن‌هایی که در برابر پذیرش واکسن مقاومت می‌کنند یا تردید دارند، در تدوین پیام‌های متقاعدکننده به هواداری از واکسن اهمیت دارد.»

محققان با اتکا به این یافته‌ها می‌گویند برای تدوین پیام‌های واکسنی مناسب برای گروه‌های مردد و مقاومت‌کننده، روش‌هایی وجود دارد.

آن‌ها می‌گویند با آموزش دادن در مورد ویروس‌ها و واکسن‌ها در دوره تحصیلات متوسطه یا قبل از آن، می‌توان میزان تردید شهروندان را کاهش داد و به آمادگی برای همه‌گیری‌های آینده کمک کرد.

به گفته محققان، با چنین اقدامی می‌توان چارچوبی از دانش‌ها را در اختیار افراد قرار داد که از بروز واکنش‌های حاد مبتنی بر فشارهای روانی در آن‌ها جلوگیری می‌کند، و نیز قابلیت پذیرش پیام‌های بهداشتی را افزایش می‌دهد.

با توجه به آن که مشاهده شده است که گروهی که در برابر پذیرش واکسن مقاومت می‌کنند و تردید دارند، در درک مطلب ضعیف‌ترند، محققان خواهان سامان دادن پیام‌های روشن و ساده در مورد واکسن‌‌اند که  از لحاظ پیچیدگی کلامی در سطح متوسط باشند تا برای چنین افرادی در کل جامعه مفهوم باشد.

محققان همچنین خواهان انجام مطالعات بیش‌ترند تا بتوان به شناخت بهتری از «پیشینه‌ها» و روش پردازش اطلاعات در مقاومت‌کنندگان در برابر واکسن دست یافت و روش‌های تازه‌ای برای ارتباط گرفتن با این گروه پیدا کرد.

محققان پیام‌های ضد تزریق واکسن می‌گویند مضامین آن‌ها در اغلب موارد به سوء‌ظن، بی‌اعتمادی، ترس، خشم، بیگانگی، و توطئه دامن می‌زند.

آنان می‌گویند که این پیام‌ها در ترس از عوارض جانبی نادر اغراق می‌کنند، ناسازگاری ضدعرف را «ستایش» می‌کنند، و «مخالفت با جماعت واکسن‌زده را تمجید می‌کنند.»

در نهایت نیز واکسن زدن را انتخابی شخصی معرفی می‌کنند که (مخالفت با آن را) «باید برای جلوگیری از بهره‌کشی انجام داد.»

نتیجه‌گیری پایانی محققان این است که پیام‌های بهداشتی در حمایت از واکسن زدن در خلاء انتشار نمی‌یابند، بلکه باید با چنین پیام‌های نیرومند ضد واکسن زدن مقابله کنند.