رئال مادرید شنبه شب، ۳۰ آوریل، اسپانیول را با چهار گل شکست داد تا برای سی و پنجمین بار قهرمان لالیگا شود. این موفقیت به کارلو آنچلوتی نیز جایگاهی دست‌نیافتنی داد، چرا که او تنها مربی تاریخ است که توانسته است فاتح پنج لیگ معتبر اروپا شود.

نشریه اشپیگل در گزارشی به بررسی کارنامه این مربی پرافتخار ایتالیایی پرداخته است: «کارلو آنچلوتی بعد از بازی کتش را به یکی از کارمندان باشگاه داد و تی‌شرتی را که به مناسبت قهرمانی رئال مادرید طراحی شده بود، گرفت تا بپوشد، ولی بازیکنانش بیش از این نمی‌توانستند منتظر بمانند. آنان مربی‌ خود را که هنوز تی‌شرت را کاملا نپوشیده بود، گرفتند و به سمت آسمان سانتیاگو برنابئو پرتاب کردند.»

رئال سی و پنجمین قهرمانی‌اش را جشن گرفت و آنچلوتی ۶۲ ساله به رکوردی تاریخی رسید که هیچ‌یک از همکارانش به آن دست نیافته‌اند. او اولین مربی تاریخ است که توانسته است پنج لیگ معتبر اروپا، یعنی ایتالیا، انگلیس، فرانسه، آلمان، و اسپانیا را ببرد؛ میلان ۲۰۰۴، چلسی ۲۰۱۰، پاری‌سن‌ژرمن ۲۰۱۳، بایرن مونیخ ۲۰۱۷، و رئال مادرید ۲۰۲۲.

این افتخارات تنها به لطف هوش بالا و البته تطبیق‌پذیری فوق‌العاده این مربی به دست آمده است. آنچلوتی همیشه راه موفقیت را پیدا می‌کند، ولی هرگز نمی‌خواهد خودش را در مرکز توجه قرار دهد و برای همین است که کار کردن با او برای روسای باشگاه‌ها راحت‌تر است. حتی در شب تکمیل پنج‌گانه اروپایی‌اش نیز، وقتی پسرش داویده را که از اعضای کادر فنی است، در آغوش گرفته بود، ژست ظفرمندانه‌ای نداشت.

فقط یک بار، وقتی تعریف می‌کرد که چقدر قدردان است که به او اجازه داده شد بعد از اولین دوره حضورش در رئال (۲۰۱۳ تا ۲۰۱۵) به این تیم برگردد، چشمانش پر از اشک شد و گفت: «فکر نمی‌کردم این اتفاق رخ دهد.»

بازگشت آنچلوتی به رئال فقط برای او نامنتظره نیست. بعد از تجربه‌ نه‌چندان موفق در بایرن مونیخ و ناپولی، او روی نیمکت اورتون نشست که در سطح تیم‌های قبلی‌اش نبود. وقتی پیشنهاد مادرید از راه رسید، او با آبی‌های شهر لیورپول در رتبه دهم لیگ برتر انگلیس ایستاده بود. 

با این حال، باید برای عملکرد او در رئال سر تعظیم فرود آورد. او تحلیل بسیار دقیقی از بازیکنان تیمش داشت و توانست بهترین بازی را از آن‌ها بگیرد. در فضای پرتنش رئال مادرید هم خونسردی دائمی به کمکش آمد تا رسانه‌ها دوباره او را «کارلوی کبیر» بنامند.

شروع با شکست

آنچلوتی تنها مربی بازمانده از نسل خودش است؛ تنها مربی فعال که از قرن بیستم تا به حال روی نیمکت تیم‌های بزرگ نشسته است. او هافبک تیم میلان بود و سپس در تیم ملی ایتالیا دستیار استادش، آریگو ساکی شد. اولین تجربه‌اش به عنوان سرمربی، سال ۱۹۹۶ با پارما بود. پارما در آن زمان از تیم‌های مدعی بود که در لیگ ایتالیا نایب‌قهرمان شد. بعد از آن به یوونتوس رفت؛ دو نایب‌قهرمانی دیگر. باورش سخت است، ولی رکورددار قهرمانی اروپا در شروع، تصویر یک مربی بازنده را داشت.

شاید همین اتفاقات تواضعش را شکل داده باشد، شاید هم ریشه‌هایش که به روستاهای ایالت امیلیا برمی‌گردد؛ وقتی در سنین پایین به پدرش در دوشیدن گاوها کمک می‌کرد. او در دوران بازی‌اش هم مشکلی با نقش‌آفرینی در یکی از مجموعه فیلم‌های کمدی «دون کامیلو» با حضور ترنس هیل، بازیگر مشهور ایتالیایی، نداشت. چند دهه بعد، با وجود سابقه سه قهرمانی لیگ قهرمانان (میلان ۲۰۰۳ و ۲۰۰۷، رئال مادرید ۲۰۱۴) چنان وقاری داشت که رومنیگه با لقب «کاله قاتل» را به گریه انداخت. رومنیگه به یاد می‌آورد که آنچلوتی در واکنش به خبر اخراجش از بایرن، او را در آغوش گرفت و گفت: «مشکلی نیست، تو دیگر رئیس من نیستی، ولی دوست من باقی می‌مانی.»

در چنین شغل مهمی، اینکه خودت را خیلی جدی نگیری، امتیاز یگانه‌ای است که فقط به آنچلوتی تعلق دارد. در برابر رئیس‌هایی که تیپ شخصیتی «آلفا» دارند، لبخند زدن همیشه راه‌حل مناسبی است. کافی است پنج رئیس باشگاه‌هایی را که او در آن‌ها توانسته قهرمان لیگ شود، مرور کنیم: برلوسکونی، آبراموویچ، امیر قطر، اولی هوینس، و فلورنتینو پرز.

با این حال، هنوز افراد معدودی دلیل اخراج او را در سال ۲۰۱۵ ، تصمیم رئیس رئال می‌دانند. این تصمیم به شورش بازیکنان ختم شد. به هر حال، آنچلوتی به دلیل رفتار موقرانه‌اش و آزادی عملی که به بازیکنان می‌دهد، کاملا با ویژگی‌های سنتی رئال همخوانی داشت. ویسنته دل‌بوسکه (۲۰۰۰ و ۲۰۰۲)، آنچلوتی و زیدان (۲۰۱۶ تا ۲۰۱۸) که قهرمان لیگ قهرمانان شدند، مربیانی شناخته می‌شوند که رابطه خوبی با بازیکنان داشتند. سرخیو راموس، کاپیتان سابق رئال، درباره «مربی ایده‌آل» این تیم گفته بود: «مدیریت رختکن در اینجا مهم‌تر از دانش فنی است.»

آنچلوتی در این فصل در این کار بیش از همیشه موفق بود. به رغم مشکلاتی با گرت بیل و ادن هازار، رئال مادرید به ندرت چنین فصل آرامی داشته است. مادریدی‌ها از هفته سوم در صدر جدول بودند و بحرانی‌ترین مقطع فصل در ماه مارس بود که چهار بر صفر مغلوب بارسلونا شدند. برد بازی بعد در خانه سلتاویگو که به لطف سه پنالتی به دست آمد، اعتماد‌به‌نفس تیم را برگرداند و پس از آن، رئال تمام بازی‌هایش در لالیگا را برده است. برد چهار بر صفر شنبه شب به معنی این بود که رئال در فاصله چهار هفته به پایان فصل، می‌تواند سی و پنجمین قهرمانی‌اش در لالیگا را جشن بگیرد.

فوتبال زیرکانه و نه‌چندان زیبا

رئال پیش از چند نمایش حماسی‌اش که به‌خصوص در لیگ قهرمانان دیده شد، فوتبالی عمل‌گرا به نمایش گذاشت. این تیم در بخش زیادی از فصل، برای دفاع کاملا عقب می‌نشست که برای این تیم چندان معمول نبود. آنچلوتی خودش اعتراف کرد که «فوتبال ما خیلی زیبا نبود»، ولی کمک کرد بازیکنان کلیدی تیم، مثل مودریچ (۳۶ ساله)، کروس (۳۲ ساله) و بنزما (۳۴ ساله) به دلیل فشار شدید فرسوده نشوند. رئال به لطف همین سبک بازی، در مقطع حساس پایانی فصل همچنان تیم شادابی دارد.

آنچلوتی بیشتر یک مجری پروژه است تا توسعه‌دهنده آن. بی‌جهت نیست که او با هیچ‌یک از این باشگاه‌ها بیش از یک بار قهرمان لیگ نشده است، ولی به معنی این نیست که نمی‌تواند در تحول بازیکنان موثر باشد. در میلان آنچلوتی بود که پیرلو از یک هافبک ذخیره به بازی‌سازی جلو خط دفاع تبدیل شد. او در مقطع اول حضورش در رئال نقش ایده‌آلی به مودریچ داد تا هافبک کروات به یکی از بازیکنان کلیدی تیم تبدیل شود، و این فصل همه متعجبند که چگونه وینیسیوس متحول شد.

بازیکن مستعد برزیلی که پیش از این فقط یک «دریبل‌زن» بود، حالا به بازیکنی تبدیل شده است که بر خلاف گذشته، تصمیم‌های درستی در زمین می‌گیرد. بنزما فصل گذشته باور داشت که او بازیکن مضری برای کار تیمی است (در جریان بازی با مونشن‌گلادباخ به فرلان مندی گفته بود که وینیسیوس «علیه ما» بازی می‌کند)، ولی در این فصل آن‌ها یکی از بهترین زوج‌های خط حمله اروپا را ساخته‌اند. همکاری آن‌ها کمک کرد که رئال تعداد زیادی از بازی‌های سخت را ببرد و در مجموع ۶۰ گل و ۳۲ پاس گل داشته‌اند.

گاهی یک بازیکن به درکی می‌رسد که به بهبود بازی‌اش کمک می‌کند، ولی یک مربی هم باید بستر مناسب را فراهم کند. آنچلوتی گفت که به وینیسیوس چند توصیه کرده است؛ از جمله اینکه ضربه‌های آخر را زودتر بزند. با این حال، حاضر به تمجید از خودش نیست و گفت: «من کاری نکردم، فقط کمک کردم اعتمادش بالا برود. من شعبده‌باز نیستم.»

حالا نوبت سیتی است

شنبه شب، وقتی رئال با اتوبوس روباز برای جشن قهرمانی سنتی به سمت فواره‌های میدان «سیبلس» می‌رفت، آنچلوتی هم‌پای وینیسیوس که ۴۰ سال از خودش جوان‌تر است، چند قدم به سبک برزیلی رقصید. او وقتی به هواداران رسید، گفت: «حالا نوبت منچسترسیتی است.»

رئال بعد از قهرمانی در اسپانیا مصمم است چهارشنبه شب با جبران شکست ۳-۴ بازی رفت، به فینال لیگ قهرمانان برسد. در آن صورت، مربی ایتالیایی که خودش را شعبده‌باز نمی‌داند، می‌تواند برای قهرمانی در جامی تلاش کند که رکورددار فتح آن است.