شماری از دختران و زنان ساکن یکی از دوردست‌ترین روستاهای بامیان در اعتراض به منع تحصیل دختران و حجاب اجباری تجمع کردند. تصاویری که به ایندیپندنت فارسی رسیده است، نشان می‌دهد که این معترضان با شعارهای دست‌نویس خود در یک مزرعه جمع شده‌اند و فریاد عدالت‌خواهی سر می‌دهند.
یکی از این معترضان به ایندیپندنت فارسی گفت: «می‌خواهیم به زنان و دختران افغانستان در دوردست‌ها پیام دهیم که صدای اعتراض تنها در خیابان‌های شهر شنیدن نمی‌شود.»
در ادامه حرکت آهسته و پیوسته زنان افغانستان در مسیر اعتراض به نقض حقوق زنان در این کشور که از سپتامبر ۲۰۲۱ آغاز شد، این بار صدای دادخواهی نه از خیابان‌ها و خانه‌های شهر، بلکه از میان مزارع در روستاها بلند شد. در گردهمایی دادخواهانه زنان و دختران بامیانی تعدادی از دختران خردسال و نیز دختران دانش‌آموز بالاتر از کلاس ششم هم حضور داشتند که مادرانشان هم آن‌ها را همراهی می‌کردند.
این معترضان در شعارهایشان از طالبان خواستند جلو تحصیل و پیشرفت دختران و زنان افغانستان را نگیرند و «سرنوشت زنان افغانستان را قربانی بازی‌های سیاسی نکنند». یکی از معترضان که خواست نامش فاش نشود، به ایندیپندنت فارسی گفت: «تنها اعتراض در شهرها کافی نیست. زنان در سراسر افغانستان، حتی در روستاها و در دل کوه‌ها نیز باید صدایشان را بلند کنند و برای رسیدن به حق تحصیل و کار که ابتدایی ترین حقوق ما است، دادخواهی کنند.»
زنانی که در این اعتراض روستایی شرکت کرده بودند، گفتند با اینکه به کمترین امکانات و تسهیلات برای زندگی دسترسی ندارند و در شرایط دشواری به سر می‌برند، تنها خواسته آنان آزادی تحصیل و کار زنان و دختران است. این زنان در شعارهایشان از سازمان ملل و جامعه جهانی خواستند وضعیت دشوار زنان افغانستان را نادیده نگیرند و دست زنان افغانستان در دادخواهی‌ها را رها نکنند.
در ۱۰ ماه گذشته، طالبان به اعتراض‌های خیابانی زنان در شهرهای مختلف افغانستان با انواع برخوردهای خشن همراه با توهین، شکنجه، زندان و حتی کشتار پاسخ دادند. اما این جریان‌ها با تغییر شیوه‌های اعتراض به اشکال مختلف، هنوز وجود دارند. زنان و دختران معترض که از راهپیمایی در خیابان‌ها آغاز کرده بودند، اینک از شیوه‌های اعتراض متفاوتی همچون دیوارنگاری، ضبط صدا، ویدیو یا عکس از خانه‌ها، اعتراض‌های گروهی در فضای بسته، انتشار تصاویر همراه با شعارها و اشکال مختلف دیگر استفاده می‌کنند.
طالبان از زمان به قدرت رسیدن تاکنون تلاش کردند فشاری دوچندان بر رسانه‌های افغانستان وارد کنند و مانع از اطلاع‌رسانی دقیق در مورد وضعیت جاری در این کشور شوند؛ اما اعتراض‌های فردی یا گروهی زنان و انتشار اخبار آن‌ها در رسانه‌های اجتماعی دست‌کم تاکنون اجازه نداده است که تاریکی‌های ملموس در جامعه افغانستان از چشم جامعه جهانی پنهان بماند.
