ناسا به‌تازگی تصویر یک عکاس نجومی از دورترین دنباله‌دار فعال و در مدار [خورشیدی] که تاکنون کشف ‌شده را به اشتراک گذاشته است.

خوزه چامبو، ستاره‌شناس آماتور (غیرحرفه‌ای) در ۲۰ ژوئن تصویری از دنباله‌دار «پن‌استارز» C/2017 K2 (PanSTARRS) ثبت کرد که اینک کمتر از ۳۰۰ میلیون کیلومتر از زمین فاصله دارد و در ۱۴ ماه ژوئیه به نزدیک‌ترین فاصله خود به سیاره ما خواهد رسید — با فاصله زیادی عبور خواهد کرد- و نزدیک‌ترین فاصله آن به خورشید در ماه دسامبر خواهد بود.

«پن‌استارز» C/2017 K2 دنباله‌داری عظیم با هسته‌ای به قطر ۱۸ کیلومتر، پیش از این و زمانی که برای نخستین بار در سال ۲۰۱۷ در فاصله ۲.۴ میلیارد کیلومتری کشف شد، «گیسو» [یا کُما] یعنی ابری از گاز که با گرم شدن دنباله‌دار توسط خورشید آزاد می‌شود، تولید می‌کرد. 

«گیسو» [یا کُمای] درخشان را می‌توان در آسمان شب با کمک یک تلسکوپ کوچک مشاهده کرد - اما این دنباله‌دار برخلاف اندازه آن، احتمالا برای رصد با چشم غیرمسلح بسیار کم‌ نور است. 

این‌طور تخمین زده می‌شود که «پن‌استارز» C/2017 K2، سه میلیون سال از ابر اورت به سمت خورشید در راه بوده است، یعنی از قلمروی سیارات کوچک یخی بسیار فراتر از نپتون و حتی فراتر از کمربند کویپر یخی در لبه منظومه شمسی که تا چند سال نوری از خورشید امتداد یافته است.

ابر اورت، منشأ بسیاری از دنباله‌دارهایی است که مانند «پن‌استارز» C/2017 K2 در مدارهای هذلولی حرکت می‌کنند. بر اساس طرح کلی نموداری که در تارنمای تلسکوپ فضایی هابل آمده، مسیر حرکت این دنباله‌دار تقریبا عمود بر صفحه منظومه شمسی است.

این دنباله‌دار احتمالا تا ماه سپتامبر برای تلسکوپ‌های نیمکره شمالی قابل مشاهده است.