بزرگان دنیای مد، دو بار در سال و هر بار به مدت یک هفته همراه با خیل عظیم تماشاچیان مشتاق، راهی پاریس می‌شوند. برای افراد ناآشنا با روال هفته مد فاخر پاریس باید گفت که این رویداد ترکیبی است از هنرمندان قدیمی و محبوبی مانند شنل و دیور، به همراه نام‌های هیجان‌انگیزی مانند اسکیاپرلی و بالنسیاگا که دارند نامشان را در این بخش تاریخی از صنعت مد حک می‌کنند.
نشریه «آل» با بررسی این فصل، بهترین‌های آن را با توجهی ویژه به مجموعه مهمان، اولیویه روستینگ برای اوت کوتور ژان پل گوتیه فهرست کرده است.
ژان پل گوتیه
کلکسیون مهمان، اولیویه روستینگ جوان برای ژان پل گوتیه که جهان مد مدت‌ها مشتاقانه انتظارش را کشیده بود، بسیار فراتر از انتظارها ظاهر شد. روستینگ با سبک بی‌همتایش تنوع زیادی را در رنگ، سایز، شکل بدن و سن در ران‌وی به نمایش گذاشت. در واکنش به لغو قانون سقط جنین در آمریکا، روستینگ دو مدل را در حالی که دست بر شکم‌های برآمده خود داشتند به روی صحنه فرستاد که اشاره‌ای به‌موقع به تهدید حقوق باروری زنان در ایالت‌های مختلف آمریکا، محل زندگی بسیاری از مدل‌ها و مهمانان نمایش بود.
بالنسیاگا
کار را به دِمنا گواسالیا بسپارید تا بار دیگر برنامه هفته کوتور را تغییر دهد. دومین مجموعه کوتور این مدیر خلاق برای این خانه مد مشهور، شاهد به‌کارگیری بیشتر نشانه‌های قدیمی و همچنین گسترش دید جسورانه و آینده‌نگرانه او بود. ظاهر اولین مدلی که روی صحنه رفت یادآور لباس چسبان و خیس فرش قرمز با رنگ نئوپرن بود. چند لباس پایانی، با رنگین‌کمانی از رنگ‌های متفاوت که مناسب پوشیدن در گالا بودند را افرادی مانند دوآ لیپا، بلا حدید، نیکول کیدمن، کریستین کوین، نائومی کمپبل و کیم کارداشیان معرفی کردند.
اسکیاپرلی
هنرمند خلاق، دانیل رزبری، از زمانی که سکان هدایت اسکیاپرلی را در دست گرفت، با الهام از لباس‌های آرشیوی این خانه، دست به کار خلق کوتور مدرنی شد همراه با ترکیبی از طراحی‌های دهه ۸۰ و آثار دهه ۹۰ که ادای دینی به کارهای کریستین لاکروآ بود.
دسته گل‌های زیبای ساخته شده از سنگ‌های رنگی و برگ‌های فلزی که از کرست‌ها و روی شانه‌ها شکوفا می‌شوند.
شنل
مدیر خلاق شنل، ویرجینی ویار، نگاهی به مدل لباس پوشیدن دهه ۳۰ که خود کوکو شنل برای زن مدرن آن زمان متصور بود، بی‌زحمت زیاد و در عین حال پیچیده، انداخته بود. شانه‌های گرد و لباس‌های براق و بلند، با طراحی‌های گرافیکی دهه ۷۰ که کارل لاگرفلد نیز در دوران تصدی‌اش در این برند مورد بررسی قرار داده بود، همخوانی کامل داشت. چکمه‌های کابویی با گلدوزی‌های پیچیده و عروس شانل که یک لباس چین‌دار ساده و بدون بند با یک شال قلاب‌بافی‌شده پوشیده بود و موهایش را با یک پاپیون ساده تزیین کرده بود.
دیور
زن دیور قبل از هر چیز یک زن دنیوی است که از زیبایی و همچنین جسارت، اراده و شجاعت لذت می‌برد. آخرین نمایش خانه مد دیور که کارگردان خلاق، ماریا گراتسیا کیوری طراحی کرد تا حد زیادی از هنرمند اوکراینی، اولسیا تروفیمنکو الهام گرفته بود. قطعه‌ای که او برای نمایش خلق کرد، «درخت زندگی» نام داشت.
کیوری از کارکنان مدرسه صنایع دستی چاناکیا در بمبئی خواست تا آثار هنری درخواستی او را خلق کنند. این موسسه به زنان در هند استقلال می‌دهد و به آن‌ها اجازه می‌دهد در حرفه‌ای که معمولا مختص مردان است کار کنند.
