یک ربات جراحی کوچک به ایستگاه فضایی بین‌المللی فرستاده می‌شود.

«دستیار رباتیک مینیاتوری درون‌بدنی» موسوم به «میرا» (Mira)، به‌گونه‌ای ساخته شده که درون یک محفظه آزمایشی جای می‌گیرد و برای اطمینان از اینکه در جریان پرتاب سالم می‌ماند، آزمایش خواهد شد.

«میرا» را می‌توان از طریق یک برش کوچک وارد [بدن فضانوردان] کرد تا جراحی شکم با کمترین تهاجم [و کمترین آسیب و نفوذ عمقی] انجام شود و ربات می‌تواند از راه دور کار کند. این ربات ممکن است در آینده به موارد فوریت‌های پزشکی خدمات دهد در حالی که اپراتور آن هزاران کیلومتر دورتر [از بیمار] است.

این ربات در آزمایش قبلی توانست وظایفی مشابه عمل جراحی را در شرایطی که اپراتور ۹۰۰ مایل (حدود ۱۵۰۰ کیلومتر) از ربات دورتر بود، انجام دهد.

ربات هنگامی‌ که در ایستگاه فضایی است خودکار عمل خواهد کرد، نوارهای لاستیکی کشیده‌شده را برش می‌دهد و حلقه‌های فلزی را در امتداد یک سیم فشار می‌دهد تا حرکاتی را که در جراحی انجام می‌شود، شبیه‌سازی کند.

راشل واگنر، دانشجوی تحصیلات تکمیلی مهندسی دانشگاه نبراسکا اوماها، می‌گوید: «این شبیه‌سازی‌ها به دلیل جمع‌آوری تمام داده‌هایی که طی آزمایش‌ها به دست می‌آوریم، اهمیت بسیاری دارند.»

این دستگاه به‌صورت مستقل کار می‌کند تا پهنای باند ارتباطات ایستگاه فضایی را حفظ کند و مدت زمانی را که فضانوردان باید برای آزمایش صرف کنند، به حداقل برساند. پیش‌بینی می‌شود که این ربات به مدت ۵۰ تا ۱۰۰ سال کار کند- اما هدف واقعی [ساخت] ربات این است که اطمینان حاصل شود در محیطی با گرانش صفر کار می‌کند.

شین فریتور، استاد مهندسی نبراسکا، می‌گوید: «همان‌طور که انسان‌ها بیش‌ازپیش راهی اعماق فضا می‌شوند، ممکن است روزی هم فرا برسد که انسان [در فضا] به عمل جراحی نیاز داشته باشد. ما برای رسیدن به این هدف کارمی‌کنیم.»

پژوهشگران تخمین می‌زنند که برای یک گروه هفت نفره [از فضانوردان] در طول ماموریت مریخ، به طور متوسط هر ۲.۴ سال یک بار، یک مورد جراحی اورژانسی پیش می‌آید- و این غلبه بر مشکل فواصل بسیار زیاد بین زمین و ماموریت‌های فضایی بیرونی را ضروری می کند؛ [چرا که] ممکن است سلامت فضانوردان را به خطر بیندازند.

جراحی در شرایط ریزگرانشی [که نزدیک به حالت بی‌وزنی است] امکان‌پذیر است و پیش از این انجام شده است. فضانوردان در شرایط ریزگرانش، موفق شدند با جراحی لاپاراسکوپی- یک روش جراحی کم‌تهاجمی برای معاینه و ترمیم اندام‌های داخل شکم- دم موش‌ها را ترمیم کنند. با این حال، عمل جراحی روی انسان در ریزگرانش هنوز انجام نشده است.

فناوری‌هایی مانند جراحی خودکار و موثر «سوراخ کلیدی» [یا لاپاروسکوپی] در موقعیت‌های بالقوه پرتنش بسیار سودمندند؛ زیرا [در این قبیل جراحی‌ها] ممکن است روده‌ها در فضا معلق شوند و طی جراحی باز میدان دید جراحی را کور کنند.

برای مقابله با این موضوع، مسافران فضایی باید تکنیک‌های جراحی کم‌تهاجمی از جمله جراحی «سوراخ کلیدی» را انتخاب کنند. در حالت ایده‌آل، [این جراحی‌ها] از طریق ایجاد برش‌های کوچک در حفره‌های داخلی بیماران و با استفاده از یک دوربین و [تعدادی] ابزار انجام می‌شود.