لاکپشتها از قدیمی‌ترین موجودات زنده روی سیاره زمین به شمار می‌روند و از عصر دایناسورها تاکنون وجود داشته‌اند.
اما یک پژوهش جدید نشان می‌دهد که انقراض این گروه کهن و قدیمی از جانداران، احتمالا هم‌زمان با ظهور اجداد انسان امروزی در درخت تکاملی آغاز شده است.
نویسندگان این مقاله دریافتند که لاکپشتها در چند میلیون سال گذشته با نرخ بالاتری از انقراض مواجه شده‌اند. این پژوهش هنوز مورد داوری قرار نگرفته است، اما دانشمندان بر مبنای زمان و مکان این انقراض‌ها، به این نتیجه رسیده‌اند که [این انقراض‌ها] به احتمال زیاد ممکن است با ورود انسان‌های اولیه مرتبط باشند.
پژوهشگران فسیل‌های لاکپشتها را از سراسر جهان مورد بررسی قرار دادند و به دوره‌هایی اشاره می‌کنند که ظاهرا در آن زمان، بسیاری از این‌گونه‌ها در حال انقراض بوده‌اند.
اولین موج انقراض زمانی رخ داد که دایناسورها هنوز وجود داشتند. دومین موج انقراض تقریبا ۷۰ میلیون سال پیش، یعنی حدودا در همان زمانی که دایناسورها (به‌استثنای پرندگان) منقرض شدند اتفاق افتاد.
لاکپشتها پس از آن، به مدتی طولانی [بر روی زمین] گسترش پیدا کردند – با وجود آن‌که برخی از گونه‌ها می‌آمدند و می‌رفتند، اما نرخ انقراض عموما کمتر بود. تا اینکه در حدود پنج میلیون سال پیش، بسیاری از گونه‌های لاکپشتها دوباره شروع به انقراض کردند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
الگوی این انقراض‌ها همان چیزی است که نویسندگان را وادار به گمانه‌زنی دراین‌باره کرد که آیا ممکن است این انقراض‌ها به دست اجداد انسان امروزی ایجاد شده باشد؟
اوج انقراض این‌گونه برای اولین بار، در میان لاک‌پشت‌های اوراسیا و آفریقا شروع شد - در آن زمان انسان‌های اولیه هنوز به قاره آمریکا نرسیده بودند.
این انقراض همچنین اغلب به لاک‌پشت‌های زمینی محدود بود تا لاک‌پشت‌هایی که در آب‌های شیرین زندگی می‌کردند. نویسندگان یادآور می‌شوند که شکار گونه‌های موجود در آب شیرین دشوارتر بوده است.
این پژوهش سبب دامن زدن به برخی از بحث‌های علمی پیرامون [کشف] عامل انقراض‌ها در چند میلیون سال گذشته شده است. برخی از دانشمندان این نکته را مطرح کرده‌اند که بسیاری از حیوانات کهن دیگر مانند ماموت‌های پشمالو نیز به علت وجود انسان منقرض شده‌اند.
برخی دیگر از دانشمندان استدلال کرده‌اند که تغییرات طبیعی در اقلیم زمین (منظور از آن بحران اقلیمی امروزی نیست) باعث انقراض گونه‌هایی همچون ماموت‌ها شده است.
درهرصورت، بسیاری از گونه‌های امروزی با خطر انقراض روبرو هستند. آن‌ها نیز به صورت مستقیم از [اقدام‌های] انسانی و هم از پیامدهای بحران اقلیمی تحت تاثیر قرار می‌گیرند- چیزی که برخی آن را «ششمین انقراض بزرگ» نامیده‌اند.
[این انقراض] شامل لاکپشتها نیز می‌شود. یک پژوهش در سال ۲۰۲۰ نشان داد که بیش از نیمی از صدها گونه مختلف لاک‌پشت‌های زنده امروزی با خطر انقراض روبرو هستند.
لاک‌پشت‌هایی که امروزه در معرض خطر‌ند شامل گونه‌هایی مانند لاک‌پشت بیابانی، بومی بیابان‌های خشک ایالات متحده و مکزیک و لاک‌پشت‌های غول‌پیکر مالزیایی می‌شوند که این‌گونه اخیر در آب‌های شیرین جنوب شرقی آسیا زندگی می‌کند.
هر دو گونه لاکپشتها به‌عنوان گونه‌های «به‌شدت در معرض خطر» فهرست شده‌اند. این بالاترین سطح خطر اعلام شده از سوی اتحادیه بین‌المللی حفاظت از طبیعت (IUCN)، نهاد اصلی بررسی خطر انقراض گونه‌ها محسوب می‌شود.
© The Independent
