گزارش‌ها نشان می‌دهد که روسیه و ایران همیشه چند روز مانده به توافق، به شکلی از نهایی شدن آن فاصله می‌گیرند. اورشلیم پست، روزنامه اسرائیلی، به نقش روسیه در این اتفاق پرداخته و معتقد است هر لحظه که توافق نزدیک می‌شود، دست‌های کرملین از پشت پرده بیرون می‌آید و با یک خرابکاری یا عنصری دیگر، روند مذاکرات را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

بخشی از استراتژی روسیه در مذاکره این است که طرف مقابل را به توافق نزدیک می‌کند و سپس ناگهان یک درخواست «جزئی» مطرح می‌کند. به عنوان مثال، شما دارید یک خودرو می‌خرید و تمام کارهای اداری انجام شده است اما ناگهان نمایندگی بابت یک مورد، ۵۰۰ دلار دیگر از شما می‌خواهد. از آنجایی که ارزش معامله کلی بسیار بیشتر از مبلغ جدید است و از آنجایی که فروشنده کار بسیار زیادی انجام داده، قمار اینجا است که فروشنده زمان را به عنوان یک هزینه هدر‌رفته (بازگشت‌ناپذیر) نخواهد پذیرفت و با آخرین تغییر موافقت خواهد کرد. فیلیپ شورت در بیوگرافی اخیر ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهوری روسیه، نشان داد که چگونه پوتین در دهه ۱۹۹۰، زمانی که در سن پترزبورگ قدرتمند بود، این نوع فرآیند معامله را فعال کرد.

به گزارش اورشلیم پست اغلب تصور می‌شود که رژیم جمهوری اسلامی به بازگشت به توافق اهمیتی نمی‌دهد و معتقد است روسیه و چین در نظم جدید جهانی، آینده ایران را تامین می‌کنند. با این حال، ایران هنوز خواهان کاهش تحریم‌ها است اما درباره سپاه و سایر احزاب در ایران که خواهان رفع تحریم‌‌اند، چطور؟

در اینجا، روسیه می‌تواند وارد عمل شود و نقش پلیس خوب را برای هر دو طرف بازی کند. به نظر می‌رسد روسیه قبل از حمله روسیه به اوکراین یک شریک کلیدی در مذاکرات احیای برجام بود. پس از این حمله نظامی، روسیه برای مصادره به مطلوب این قرارداد وارد عمل شد تا بتواند از کاهش تحریم‌ها نیز سودی به جیب بزند.

منافع ایران از اینکه روسیه پشت توافق هسته‌ای باشد، چیست؟

در رسانه‌های جمهوری اسلامی که نقش روسیه را برجسته می‌کنند، می‌توان علاقه ایران به روسیه را به عنوان بازی‌ساز در احیای برجام مشاهده کرد. روسیه نشان می‌دهد که ایران آخرین تغییرات توافق را نمی‌پذیرد.

بار دیگر، برجام در خطر است و مشخص نیست که آیا این اتفاق خواهد افتاد یا خیر. این عجیب است؛ زیرا همین چند روز پیش چنین به نظر می‌آمد که این قرارداد در شرف اجرا است. اما بار دیگر، به نظر می‌رسد روسیه در آخرین لحظه سوار شده است تا به ایران توصیه کند امتیازهای بیشتری بگیرد و مشکلات بیشتری ایجاد کند؛ این یک فوت‌وفن کلاسیک مذاکره است.

شرایط با سال ۲۰۱۵ که ایالات متحده از طریق رسانه‌های خود به میانه‌روهای ایران در مورد نیاز به توافق و نیاز به کمک پیام می‌داد، متفاوت است. امروز ایران از رسانه‌های بزرگ غربی برای پیشبرد روایت خود استفاده نمی‌کند. امروز ایران با روسیه کار می‌کند. با این حال، روسیه نیز منافع خاص خود را دارد و هر روز ممکن است «قرارداد ایران» به «قرارداد روسیه» تبدیل شود.

برای غرب، چشم‌انداز کمک نه تنها به ایران، بلکه به روسیه نیز چشم‌انداز خوبی نیست. این بدان معنا است که روسیه می‌تواند با قطع انرژی در زمستان از غرب باج‌گیری کند. روسیه همچنین می‌تواند به تهاجمش در اوکراین و ایجاد تورم و هرج‌ومرج در سراسر جهان ادامه دهد.

به نظر می‌رسد روسیه از بحران نیروگاه هسته‌ای زاپروژیا هم به عنوان بخشی از باج‌خواهی خود با غرب استفاده می‌کند. استفاده از فاجعه هسته‌ای به‌عنوان راهی برای ایجاد بحران می‌تواند پیش‌بینی کند که ایران در سال‌های آینده با ادامه غنی‌سازی اورانیوم، چه با توافق و چه بدون توافق، چه خواهد کرد. بنابراین نقش روسیه نقشی نیست که در حال حاضر به توافق کمک کند. در عوض، این کشور بر آن سوار است و به طوربالقوه، در مورد مسائل انرژی و هسته‌ای هرج‌ومرج و باج‌خواهی بیشتری ایجاد می‌کند.