با مرگ ملکه الیزابت دوم، دومین عصر الیزابتی به پایان رسید.

اکنون بریتانیا به عصری جدید گام نهاده است؛ عصری که لیز تراس، نخست‌وزیر، پیشاپیش آن را «عصر کارولیین» نوین نامید.

مشخص نیست مورخان به دوره‌های زمامداری ملکه الیزابت دوم و بعد پسرش، شاه چارلز سوم، بر بریتانیا چه نامی خواهند داد.

سر آنتونی سلدون، کارشناس قانون اساسی، به اسکای‌نیوز گفت نام‌گذاری دوره‌ زمانی که ملکه الیزابت دوم بر تخت سلطنت بود، به نام خود او، اجتناب‌ناپذیر است.

در مورد دوران زمامداری شاه چارلز سوم نیز اگر تاریخ راهنما باشد، می‌توان آن را عصر دوم کارولیین یا عصر دوم کارولین نامید.

دوران زمامداری چارلز اول بر بریتانیای کبیر و ایرلند که از ۱۶۲۳ تا ۱۶۴۹ بود، به عصر کارولین (Caroline Era) و دوران زمامداری پسرش چارلز دوم از ۱۶۶۰ تا ۱۶۸۵ به عصر کارولیین (Carolean era) معروف است. گویا عنوان هر دو دوره برگرفته از نام کارلوس، معادل لاتین چارلز، است.

دوره‌های تاریخ بریتانیا اغلب با نام پادشاهان زمامدار هر دوره دسته‌بندی می‌شوند و همه‌چیز از سازه‌های معماری و شخصیت‌های ادبی گرفته تا سازه‌های ملی و حتی آیین‌های کریسمس را می‌توان به آن دوران مرتبط کرد.

مثلا ویلیام شکسپیر به نمایشنامه‌نویس عصر الیزابت یا جاکوبین معروف است. شهر بث به دلیل معماری عصر جورج معروف است و راه‌آهن بریتانیا با عصر ویکتوریا پیوند دارد که در آن به‌سرعت توسعه یافت.

عصر الیزابت یعنی از سال ۱۵۵۸ تا ۱۶۰۳ که ملکه الیزابت اول بر تخت سلطنت نشسته بود، به عصر طلایی کاشفان و فرهنگ شهرت دارد و به حضور چهره‌هایی چون فرانسیس دریک، والتر رالی و شکسپیر مفتخر است.

چارلز اول از ۱۶۲۳ تا ۱۶۴۹ در دوران جنگ داخلی زمامدار بود که در نهایت با اعدام او خاتمه یافت.

بعد به مدت ۱۱ سال، زمامداری در دست مجلس نمایندگان بود. سپس در سال ۱۶۶۰، چارلز دوم، پسر چارلز اول، را پادشاه اعلام کردند. قسمت اعظم دوران زمامداری او زیر سایه کشمکش بین کاتولیک‌ها و انگلیکن‌ها گذشت.

روشن است که دوران زمامداری شاه چارلز سوم از مادرش ملکه الیزابت دوم کوتاه‌تر خواهد بود. حال باید دید مورخان در مورد آن چه تصمیمی خواهند گرفت.