تنها چند ساعت قبل از شروع سخنرانی ابراهیم رئیسی در مجمع عمومی سازمان ملل متحد، دانشگاه‌های ایران صحنه اعتراض گسترده دانشجویان به قتل مهسا (ژینا) امینی و سیاست‌های جمهوری اسلامی ایران در سرکوب مخالفان و معترضان بودند.

دانشجویان دانشگاه‌های مختلف ایران در ادامه اعتراض‌های گسترده روزهای پیشین خود، روز چهارشنبه، ۳۰ شهریور، در محوطه‌ دانشگاه‌های خود تجمع اعتراضی برپا کردند و علیه جمهوری اسلامی ایران و مقام‌های حکومت شعار دادند.

دانشجویان دانشگاه تهران در محوطه این دانشگاه شعارهایی مانند «مرگ بر دیکتاتور»، «ننگ‌ ما، ننگ ما، پلیس الدنگ ما» سر دادند.

ویدیوها و تصاویری که از تجمع اعتراضی دانشجویان دانشگاه الزهرا در رسانه‌های اجتماعی منتشر شد، حاکی از آن است که گروهی از ماموران زن قصد داشتند از برگزاری تجمع دانشجویان ممانعت کنند اما دانشجویان با برداشتن حجاب خود مقابل آنان ایستادند. دانشجویان این دانشگاه با سر دادن شعارهایی مانند «الزهرا، الزهرا، طالب خون مهسا» و «دانشجو می‌میرد، ذلت نمی‌پذیرد» به قتل مهسا امینی و حجاب اجباری در حکومت ایران اعتراض کردند.

شعار دانشجویان دانشگاه شهید بهشتی در روز چهارشنبه هم «خامنه‌ای قاتله، ولایتش باطله» و «توپ تانک فشفشه، آخوند باید گم بشه» بود. دانشجویان دانشگاه علامه طباطبایی نیز با سر دادن شعارهایی همچون «دانشجو بیدار است، از استبداد بیزار است» به صف معترضان پیوستند.

گزارش‌های برخی کاربران رسانه‌های اجتماعی حاکی از آن است که تجمع اعتراضی دانشجویان دانشگاه آزاد واحد علوم و تحقیقات تهران با ممانعت و دخالت نیروهای امنیتی به خشونت کشیده شد.

گزارش‌ها از دانشگاه‌ تهران و خوارزمی کرج نیز حاکی از آن است که تعدادی از اعضای بسیج دانشجویی در مخالفت با اعتراض‌های عمومی تجمع‌هایی برگزار کردند؛ آن‌ها در دانشگاه تهران، شعار «گشت ارشاد بهانه‌ است، اصل نظام نشانه است» سر داده‌اند.

اعتراض‌های دانشجویان دانشگاه‌های ایران که روز یکشنبه از تهران آغاز شد، در فاصله کوتاهی به دیگر شهرها و دانشگاه‌های ایران رسید. طی روزهای گذشته، هزاران نفر از دانشجویان دانشگاه‌های تهران، امیرکبیر، تربیت مدرس و بهشتی، تبریز، کرج، یزد و اصفهان، در اعتراض به قتل مهسا امینی و قوانین زن‌ستیزانه جمهوری اسلامی ایران تجمع‌های گسترده‌ای را برگزار کردند.

هم‌زمان، ۱۴ تشکل دانشجویی در ایران با انتشار بیانیه‌ای مشترک، گشت ارشاد را «عریان‌ترین و خشن‌ترین وجه از یک رژیم اجتماعی کنترل و انقیاد بدن‌ها» توصیف کردند؛ «کنترل و انقیادی که دامنه‌ آن از کف خیابان‌ها، کارخانه‌ها، بیمارستان‌ها، مدارس و دانشگاه‌ها تا آشپزخانه‌ها و اتاق‌های خواب خانه‌ها گسترده است و با تحدید زیست اجتماعی زنان استثمار و ستم را برای آن‌ها به ارمغان می‌آورد.»