سیلویو برلوسکونی هفته خوبی را می‌گذراند.

روز یکشنبه [۲۵ سپتامبر (۲ مهر)] ائتلاف سه‌حزبی‌ که او در آن عضو است، در انتخابات عمومی ایتالیا پیروز شد و به مجلس سنا راه یافت، و او حتی می‌تواند دوباره به کابینه دولت ایتالیا راه یابد.

او روز پنجشنبه تولد ۸۶ سالگی‌اش را جشن می‌گیرد.

و از آن‌جا که تا سه نشود بازی نشود، دوست‌دختر ۳۲ ساله‌اش، مارتا فاشینا، نیز ظاهرا بهانه‌ای برای جشن گرفتن دارد‌ــ او هرچند برای کارزار انتخاباتی‌ در حوزه انتخابیه‌اش حاضر نشده بود، در انتخابات آخر هفته، یک کرسی مجلس ایتالیا را به دست آورد.

فاشینای ۳۲ ساله از شهر مارسالای سیسیل رای آورد، شهری که به گفته خودش، در کودکی برای تعطیلات به آن‌جا می‌رفت. شاید ظاهرا این دلیل کافی برای اقناع رای‌دهندگان نباشد، اما او به بیش از ۳۶ درصد آرا دست یافت و به مجلس نمایندگان، که مجلس سفلای ایتالیا است، راه پیدا کرد.

تعجبی ندارد که او نماینده حزب متبوع دوست‌پسر بازنشسته‌اش، حزب فورتزا ایتالیا (Forza Italia)، است و در مصاحبه‌ای گفت که فرصت نامزدی از سیسیل را «با افتخار پذیرفته است».

او به‌رغم ۵۴ سال جوان‌تر بودن از برلوسکونی، از سال ۲۰۲۰ تاکنون شریک زندگی‌اش بوده است. او چهار سال پیش از اولین دوره از سه دوره‌ای که برلوسکونی نخست‌وزیر ایتالیا بود، به دنیا آمده است.

این ماجرا باید روایت دلگرم‌کننده‌ای باشد، اما برخی سیسیلی‌ها به نتیجه انتخابات بی‌تفاوت بودند.

آنتونیو فرانته، رقیب شکست‌خورده‌ او از حزب دموکرات، این پرسش را مطرح کرد که «از سیسیل نامزد شد چون برای تعطیلات به این‌جا می‌آمد. این عادی است؟»

به رغم بدبینی‌ها، به نظر می‌رسد که او در اینکه بحران اوکراین باید خاتمه یابد، با رهبر این حزب هم‌عقیده است و به خبرگزاری ایتالیایی «لیبرو» گفت که اگر «پوتین و زلنسکی... همراه میانجی‌هایی نظیر ایتالیا بر سر یک میز بنشینند»، می‌توان به صلح دست یافت.

او گفت: «برای جلوگیری از وقوع فاجعه‌ای انسانی، اقتصادی و جغرافیایی‌-سیاسی، قطعا دیپلماسی باید در صدر باشد.»

هفته گذشته، از برلوسکونی انتقاد شد، زیرا گفته بود که دوست دیرینه‌اش، ولادیمیر پوتین، وادار به جنگ شده است.

روز یکشنبه، برلوسکونی با بیش از ۵۰ درصد آرا از شهر مونزا در شمال ایتالیا، بار دیگر به عضویت مجلس علیای این کشور انتخاب شد.

هرچند در مقایسه با انتخابات عمومی سال ۲۰۱۸، حزب او در مجموع عرصه را باخت، اما عملکرد این حزب فراتر از حد انتظار بود و مخصوصا پیروزی برلوسکونی، [برایش] دلگرم‌کننده بود.

ماسیمیلیانو پاناراری، تحلیلگر مسائل سیاسی دانشگاه مرکاتوروم در رم، گفت: «پس از آن‌ همه مشکلات قضایی که برلوسکونی پشت سر گذاشت، کسب مجدد یک کرسی سنا برایش نوعی انتقام‌گیری شخصی بود.»

در سال ۲۰۱۳، سنا او را با اتهام تقلب مالیاتی در کسب‌و‌کار رسانه‌ای‌اش، اخراج کرد و به‌مدت شش سال از حضور در مسند‌های دولتی محروم شد.

پس از گذراندن حکم انجام خدمات اجتماعی، دادگاهی حکم داد که او می‌تواند دوباره در سمت‌های دولتی مشغول کار شود، و در سال ۲۰۱۹، یک کرسی در پارلمان اروپا به دست آورد.

در سال ۲۰۱۱ و در دوره بحران مالی منطقه یورو، که بازارهای مالی در توانمندی این غول رسانه‌ای میلیاردر در مدیریت وضعیت مالی ایتالیا دچار تردید شدند، سومین و آخرین دوره نخست‌وزیری او ناگهان به پایان رسید.