بارش شهابی اژدهایی نخستین بارش شهابی در پاییز و به طور خاص در اکتبر (مهرماه)، خواهد بود که انتظار می‌رود اوج آن بین ۹ تا ۱۰ اکتبر (۱۷ و ۱۸ مهر) باشد.

[بارش شهابی] اژدهایی، [نوعی] بارش شهابی به حساب می‌آید که می‌تواند منظره‌ای باشکوه و تماشایی ایجاد کند؛ مانند ۶۶۰ شهاب در ساعت که در سال ۲۰۱۱ مشاهده شد [یا] کمتر از ۱۰ شهاب در ساعت، آن‌گونه که ناسا برای [بارش شهابی] اژدهایی سال ۲۰۱۵ پیش‌بینی کرده بود. این شهاب‌ها می‌توانند از صورت فلکی اژدها در آسمان شمالی که نام خود را از آن گرفته‌اند، ظاهر شوند و بدرخشند، اما شهاب‌های اژدهایی را ممکن است در هر نقطه‌ای از آسمان مشاهده کنید. 

[بارش شهابی] اژدهایی در اثر عبور زمین از میان دنباله غبار و بقایای به جامانده از دنباله‌دار «۲۱پی/ژاکوبینی-زینر» (21P/Giacobini-Zinner) که هر ۶.۶ سال یک بار به دور خورشید می‌چرخد، به وجود می‌آید.

به گفته ناسا، [بارش‌های شهابی] اژدهایی به دلیل حرکت نسبتا آهسته شهاب‌ها، معمولا کم‌نورند و تنها با سرعت ۴۰ هزار مایل بر ساعت (۶۵ هزار کیلومتر بر ساعت) به جو زمین وارد می‌شوند. این کم‌نور بودن ممکن است حوالی ساعت ۴:۵۵ بعدازظهر به وقت شرق آمریکا در ۹ اکتبر، [تحت‌الشعاع نور] طلوع ماه کامل [قرار گیرد و با نور ماه] آمیخته شود- شهاب‌های اژدهایی کم‌نور و گهگاه، ممکن است در نور ماه گم شوند.

دومین بارش شهابی که در ماه اکتبر پیش‌بینی می‌شود، ممکن است نمایش بهتری را فراهم کند. بارش شهابی جباری بین ۲۱ و ۲۲ اکتبر سال جاری (۲۹ و ۳۰ مهر) به اوج خود می‌رسد و می‌تواند ظهور ناگهانی ۲۰ شهاب سریع در ساعت را ایجاد کند. آن‌ها پس از نیمه شب به بهترین شکل در آسمان شب مشاهده می‌شوند و به نظر می‌رسد که منبع و منشا این شهاب‌ها، صورت فلکی شکارچی (جبار) باشد. 

اما مانند بارش شهابی اژدهایی، شهاب‌های شکارچی را [نیز] می‌توان در هر نقطه از آسمان مشاهده کرد و ناسا توصیه می‌کند که شهاب‌های شکارچی را در فاصله ۴۵ تا ۹۰ درجه از صورت فلکی شکارچی جست‌وجو کنید.

در وبلاگ ناسا آمده است: «از این زاویه، طولانی‌تر و تماشایی‌تر به نظر می‌رسند. اگر مستقیما به منبع نور شهاب نگاه کنید، درمی‌یابید که شهاب‌ها کوتاه خواهند بود. این یک اثر پرسپکتیوی است که به آن کوتاه‌نمایی تصویر در مسیر دید می‌گویند.»

به گفته ناسا، شهاب‌های جباری سریع معمولا از شهاب‌های اژدهایی درخشان‌ترند و اغلب هنگام ورود به جو با سرعت ۱۴۸ هزار مایل بر ساعت (۲۴۰ هزار کیلومتر بر ساعت)، دنباله و اثر طولانی و پایداری را در آسمان به جا می‌گذارند.

شهاب‌‌های جباری اثر بقایای دنباله‌دار هالی‌اند و [البته] تنها آن‌ها نیستند [که از دنباله‌دار هالی ناشی می‌شوند]- بارش شهابی «اتا دلوی» در ماه مه [نیز] از عبور زمین از بخش دیگری از دنباله و اثر دنباله‌دار هالی ایجاد می‌شود. هالی با سفر در مسیر مداری بسیار طولانی‌تر از  «۲۱پی/ژاکوبینی-زینر»، تا سال ۲۰۶۱ دیگر از نزدیکی زمین عبور نخواهد کرد.