«جنبش زنان معترض» افغانستان صبح امروز، دوشنبه ۲۳ آبان (۱۴ نوامبر)، ۱۰۰ نامه از زنان افغانستان را به شورای امنیت سازمان ملل فرستاد. این جنبش می‌گوید که این ۱۰۰ زن روایت‌های مستندی به قلم خود از وضعیت زنان زیر سلطه طالبان نوشته‌اند و از شورای امنیت سازمان ملل خواسته‌اند که هرچه زودتر به وضعیت زنان افغانستان رسیدگی شود.

به گفته جنبش زنان معترض افغانستان، این ۱۰۰ زن روایت‌های خود را از دشواری‌های زندگی در بیش از یک سال گذشته سلطه طالبان بر کشور بیان کرده‌اند. قتل‌های هدفمند زنان، سنگسار، شلاق ، تجاوزهای جنسی، شکنجه و بازداشت، ازدواج اجباری، ازدواج‌های زیر سن قانونی، تحمیل حجاب، بدرفتاری، توهین و تحقیر، بسته شدن دبیرستان‌های دخترانه، و بسته شدن ورزشگاه‌ها و مکان‌های تفریحی و حتی حمام‌ها به روی زنان، از جمله موضوعاتی است که در نامه‌های زنان به شورای امنیت سازمان ملل مطرح شده است.

این زنان می‌گویند هدف از فرستادن این روایت‌ها به شورای امنیت سازمان ملل متحد، جلب توجه مقام‌های این نهاد جهانی و عدالت‌خواهی برای  زنان افغانستان است.

پس از تسلط طالبان بر افغانستان در ۲۴ مرداد ۱۴۰۰ خورشیدی و فشارها و محدودیت‌های شدیدی که بر مردم افغانستان، به ویژه زنان، تحمیل کردند، شمار کثیری از زنان در کابل و چند شهر دیگر برای اعتراض به وضعیت موجود به خیابان‌ها رفتند و فریاد عدالت‌خواهی سردادند. اما طالبان زنان و دختران معترض را که تنها شعارشان «نان، کار، آزادی» بود، به شدت سرکوب کردند.

طالبان با توهین و تحقیر و ضرب و جرح زنان معترض، شماری از آنان را بازداشت و زندانی کردند و شماری از زنان نیز در همان دوران ناپدید شدند. گزارش‌هایی نیز از تعرض جنسی و تجاوز به زنان معترض در بلخ منتشر شد. 

اکنون که بیش از یک سال از سلطه طالبان بر افغانستان می‌گذرد، دختران دانش‌آموز بالاتر از کلاس ششم از ادامه تحصیل، و زنان از کار کردن در بیرون از خانه محروم شده‌اند، هیچ زنی در نهادهای رژیم طالبان کار نمی‌کند، و چهره‌ هیچ زنی نباید در رسانه‌های تصویری مشاهده شود.

در همین حال، اخیرا گزارش‌هایی منتشر شده است که طالبان می‌خواهند با مسدود کردن تمامی دانشگاه‌ها به روی دختران، آنان را از ادامه تحصیلات دانشگاهی نیز محروم کنند. بسته شدن مکان‌های تفریحی، باشگاه‌های ورزشی و حمام‌ها به روی زنان نیز از تازه‌ترین محدودیت‌هایی است که طالبان بر زنان وضع کرده‌اند.