بر اساس یک مطالعه جدید، قرار گرفتن در معرض روشنایی مصنوعی شبانه (ال‌ای‌ان) در فضای بیرون می‌تواند خطر ابتلا به دیابت را در انسان، ۲۸ درصد افزایش دهد.

طبق یافته‌های محققان در چین، روشنایی مصنوعی شبانه با افزایش خطر ابتلا به دیابت و به هم خوردن توازن قند خون ارتباط دارد؛ به طوری که بیش از ۹ میلیون مورد ابتلا به این بیماری در میان بزرگسالان چینی به قرار داشتن در معرض روشنایی مصنوعی شبانه ربط دارد.

مشخص شد که چراغ‌ خیابان‌ها، نور خودروها و ویترین‌های نورانی فروشگاه‌ها بر سلامتی اثری تعیین‌کننده‌ای دارند و به ادعای محققان، این یافته‌ها نشانگر آن است که این برای کارگران شیفت دیروقت شب نیز تبعاتی دارد.

به گفته نویسندگان این تحقیق، «با آنکه بیش از ۸۰ درصد جمعیت جهان شب‌ها در معرض آلودگی نوری قرار دارند، محققان تا همین چند سال اخیر هم به این مشکل توجه چندانی نکرده‌اند».

در این مطالعه جدید که در مجله‌ دیابت‌شناسی (Diabetologia) متعلق به انجمن مطالعات دیابت اروپا (EASD) منتشر شد، از داده‌های آماری بررسی بیماری‌های غیرمسری چین استفاده شد. در این بررسی سال ۲۰۱۰، نزدیک به ۱۰۰ هزار نفر از ۱۶۲ منطقه در کل کشور شرکت داشتند که نمونه نماینده کل جمعیت چین بودند.

وزن و قد این افراد را اندازه‌گیری و از خون آن‌ها هم نمونه‌گیری کردند تا میزان قند ناشتا و بعد از غذا و همچنین هموگلوبین گلیکوزیله (HbA1c) را به دست آورند.

هموگلوبین گلیکوزیله نوعی گلوکوز است که در گلبول قرمز یافت می‌شود و میانگین متحرک قند خون در هشت تا ۱۲ هفته گذشته را نشان می‌دهد.

طبق یافته محققان، افرادی که بیشترین میزان قرارگیری در معرض روشنایی مصنوعی شبانه را دارند، ۲۸ درصد بیشتر در خطر ابتلا به دیابت‌اند.

محققان می‌گویند به علت فراگیری روشنایی مصنوعی در فضای بیرون، میزان قرار داشتن در معرض آن هم «خیلی زیاد» است و بیش از ۹۹ درصد ساکنان ایالات متحده و اروپا زیر آسمان‌های آلوده به نور زندگی می‌کنند.

نویسندگان این مطالعه در خاتمه گفتند: «برای اینکه مشخص شود دیابت با در معرض روشنایی مصنوعی شبانه قرار داشتن رابطه علی دارد یا نه، باید مطالعات بیشتری انجام شود تا بتوان میزان در معرض چنین روشنایی‌هایی قرار داشتن افراد را مستقیما اندازه‌گیری کرد.»

چرخه ۲۴ساعته کره زمین سبب شده است که اکثر موجودات زنده از جمله پستانداران دارای ساعت زیستی ۲۴ ساعته باشند که بر تغییرات جسمانی، روانی و رفتاری آن‌ها اثر می‌گذارد و به طور غریزی، با توالی طبیعی روشنایی و تاریکی سازگار می‌شوند.

اختلال در ساعت زیستی با افت کارکرد شناختی، اختلال در خواب، اختلال‌های خلق‌وخویی و افت سرخوشی ارتباط دارد.