پژوهش‌های جدید نشان می‌دهد افراد مبتلا به کووید طولانی که ابتدا به یک دوره خفیف بیماری ناشی از این ویروس مبتلا شده‌اند، باید انتظار داشته باشند که علائم آن‌‌ها ظرف یک سال برطرف شود.

بعضی از مبتلایان با آثار پایدار پس از بیماری نگران‌اند که علائم درازمدت ناپدید نشوند اما دانشمندان می‌گویند که «بیماری خفیف به عوارض جدی یا مزمن طولانی منجر نمی‌شود».

پژوهشگران داده‌های مربوط به افرادی را که به این ویروس آلوده نشده بودند، با افرادی مقایسه کردند که به نوع خفیف این بیماری مبتلا بودندــ یعنی آن‌هایی که بیمار بودند اما به مراقبت‌های بیمارستانی نیازی نداشتند.

آن‌ها همچنین اطلاعات مربوط به نشانه‌های ماندگار پس از بیماری راــ هم در افراد واکسینه‌شده و هم واکسینه‌‌نشده‌ــ بررسی کردند.

تیم پژوهشگران اسرائیلی اطلاعاتی هم در مورد حدود دو میلیون نفر که در یک موسسه خدمات بهداشتی در اسرائیل ثبت‌نام کرده‌اند و بین مارس ۲۰۲۰ تا اکتبر ۲۰۲۱ آزمایش کووید-۱۹ انجام داده بودند، بررسی کردند.

داده‌های حدود ۳۰۰ هزار نفری که تایید شده بود به کووید خفیف مبتلا شده‌اند، با همان تعداد از افرادی که کووید نداشتند، مقایسه شد.

پژوهشگران اطلاعاتی را در مورد تعدادی از نشانه‌های مرتبط با کووید طولانی بررسی کردند، از جمله از دست دادن چشایی و بویایی، مشکلات تنفسی، تمرکز و مشکلات حافظه‌ــ که به نام مه مغزی نیز معروف است‌ــ ضعف، تپش قلب و سرگیجه.

آن‌ها دریافتند که علائم کووید طولانی «چند ماه باقی می‌ماند» اما اغلب ظرف یک سال برطرف می‌شود.

آن‌ها همچنین دریافتند که خطر ابتلا به مشکلات تنفسی «پایدار» در افرادی که واکسن کوویدــ۱۹ نزده بودند، بیشتر از افرادی بود که واکسن تزریق کرده بودند.

دانشمندان در بی‌ام‌جی (BMJ) نوشتند: «اگرچه از ابتدای شیوع همه‌گیری پدیده طولانی کووید وحشت ایجاد کرد و مورد بحث قرار گرفت، ما مشاهده کردیم که بیشتر پیامدهای سلامتی که پس از یک دوره بیماری خفیف ایجاد می‌شوند، برای چندین ماه باقی می‌مانند و در طول سال اول به حالت عادی برمی‌گردند.»

این مجموعه داده سراسری بیماران مبتلا به کوویدــ۱۹ خفیف نشان می‌دهد که بیماری خفیف به عوارض جدی یا مزمن درازمدت منجر نمی‌شود و بار ادامه‌دار چندانی بر دوش موسسات مراقبت‌های بهداشتی اضافه نمی‌کند.»

«نکته مهم این است که خطر تنگی نفس پایدار در بیماران واکسینه‌شده‌ای که بیماری شدیدتری گرفته‌اند، در مقایسه با افراد واکسینه‌نشده، کاهش یافته بود؛ در حالی که خطرات سایر پیامدها مشابه بود.

آن‌ها گفتند که در مقایسه با سایر گروه‌های سنی، بیشترین تعداد علائم طولانی برای دست‌کم شش ماه بین افراد ۴۱ تا ۶۰ ساله مشاهده شد.

در مورد کودکان، «در طول مرحله اول خطر افزایش تعداد کمی از پیامدها وجود داشت» و معمولا اغلب بعد از مدتی به حالت عادی بازمی‌گشتند.

پژوهشگران همچنین در روند یک بیماری کووید طولانی بر اساس سویه ویروسی که بیمار احتمالا به آن آلوده شده است‌ــ از جمله سویه اصلی، انواع آلفا و دلتا هیچ تفاوتی پیدا نکردند.

اما آن‌ها افزودند که بررسی بیشتر موارد کووید طولانی با سویه اومیکرون کمک می‌کند تا روشن شود آیا سویه‌های مختلف سطوح مختلفی از خطر ابتلا به کووید طولانی را در پی دارند یا نه.

داده‌های دفتر آمار ملی (ONS) نشان می‌دهد که در آغاز دسامبر سال گذشته، حدود دو میلیون و ۱۰۰ هزار نفر در بریتانیا کووید طولانی‌ خود را گزارش کرده بودند.

در میان این گروه، ۵۷ درصد گزارش کردند که علائم آن‌ها دست‌کم تا یک سال ادامه داشته است و حدود ۶۴۵ هزار نفر گفتند که اولین بار دو سال قبل این بیماری را گرفته‌اند.

بر اساس داده‌های دفتر آمار ملی، خستگی شایع‌ترین علامت گزارش شد و بعد از آن مشکل تمرکز، تنگی نفس و درد عضلانی است.

کووید طولانی با علائمی تعریف می‌شود که بیش از چهار هفته پس از بیماری ادامه یابند.

گزارش تکمیلی از پی‌ای (PA)